348
Nα έχω βάψει τα κόκκινα αυγά, να τους έχω φτιάξει και τα ξύλινα εκείνα της ζαβολιάς, βαμμένα κόκκινα κι αυτά... | ΙΝΤΙΜΕΝΕWS/ΜΠΑΛΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Χριστός Ανέστη

Θοδωρής Γκόνης Θοδωρής Γκόνης 12 Απριλίου 2015, 00:04
Nα έχω βάψει τα κόκκινα αυγά, να τους έχω φτιάξει και τα ξύλινα εκείνα της ζαβολιάς, βαμμένα κόκκινα κι αυτά...
|ΙΝΤΙΜΕΝΕWS/ΜΠΑΛΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Χριστός Ανέστη

Θοδωρής Γκόνης Θοδωρής Γκόνης 12 Απριλίου 2015, 00:04

Όχι, δεν θα μπορέσω να έρθω, σε ευχαριστώ, δεν έχω λόγους πια για να έρθω, οι δικοί μου, όπως γνωρίζεις, έφυγαν παίρνοντας μαζί τους λόγια και  τραγούδια που κρατούσαν τις πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού μας ανοιχτά. Τώρα προσπαθώ να διαβάσω τα χείλη τους στις παλιές φωτογραφίες, ν’ ακούσω προσεχτικά τα λόγια που δεν πρόλαβαν να μου πουν, που δεν προνόησα ν’ ακούσω, γιατί δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, τις μεγάλες μέρες, τις μεγάλες ώρες, έρχονται οι δικοί μας με εικοσιτετράωρη άδεια και μπαίνουν στις καλές τους φωτογραφίες και μας μιλούν και πρέπει να είμαστε εκεί, στη θέση μας, να περιμένουμε την ώρα και τη στιγμή, να είμαστε προσεχτικοί και διακριτικοί μαζί τους, γιατί θυμώνουν εύκολα σαν τα μικρά παιδιά και δυστροπούν και κλαίνε και σφαλίζουν τα χείλη τους και δεν θέλουν να πουν τίποτα και φεύγουν λυπημένοι και μπορεί να μην μας επισκεφτούν ποτέ ξανά. Γι’ αυτό ο παράδεισος είναι τόσο λυπημένος.

Κι εγώ επειδή ταξιδεύω, απουσιάζω όπως ξέρεις αρκετά από το σπίτι που κρατώ στο κέντρο, την αποθήκη με τα εργαλεία μου και τις φωτογραφίες, τώρα λοιπόν που έχω λίγο χρόνο ελεύθερο, είναι ευκαιρία να καθίσω μαζί τους γιατί θα έρθουν και θα μου χτυπήσουν το κουδούνι με το πρώτο λάλημα του πετεινού και πρέπει να τρέξω να τους ανοίξω, έρχονται κουρασμένοι, πεινασμένοι, πρέπει να έχω στρωμένο το τραπέζι το πασχαλινό, να έχω φτιάξει τα κουλούρια της Λαμπρής, να τα έχω κρεμάσει ψηλά στο μεγάλο δοκάρι της στέγης, στο πάτερο, μέσα στη λευκή μαξιλαροθήκη, να έχω βάψει τα κόκκινα αυγά, να τους έχω φτιάξει και τα ξύλινα εκείνα της ζαβολιάς, βαμμένα κόκκινα κι αυτά, γιατί πρέπει πάντα να κερδίζουν όταν τσουγκρίζουν -το μετράνε  πολύ αυτό στον κάτω κόσμο- να βρω το σχοινάκι με τον κόμπο, με το νούμερό τους, να τους αγοράσω καινούργια παπούτσια για την επιστροφή, την κακοτράχαλη, τη δύσκολη, την κατηφορική, τη σκοτεινή και δεν θα ήθελα να τους κακοκαρδίσω για κανένα λόγο, αρκετά απερίσκεπτος υπήρξα μαζί τους.

Όχι, δεν θα μπορέσω να έρθω, σε ευχαριστώ για την πρόσκλησή Σου, εύχομαι να περάσετε καλά, με το γέλιο και τη χαρά την Πασχαλιά σας. Χριστός Ανέστη!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...