Είναι δικτάτορας ο Χόσνι Μουμπάρακ; Ρητορική η ερώτηση. Κυβερνά από το 1981 την Αίγυπτο με στρατιωτικό νόμο, φυλακίζοντας όποιον θέλει, όποτε θέλει. Εδώ και 30 χρόνια δεν γίνονται σεβαστές βασικές πολιτικές ελευθερίες όπως η ελευθερία της έκφρασης, του Τύπου, της συνάθροισης. Για 3 δεκαετίες ο λαός δεν μπορούσε να τον απομακρύνει δια της ψήφου του καθώς στις εκλογές- παρωδία του 1987, 1993 και 1999 ήταν δια νόμου ο μοναδικός υποψήφιος. Στις τελευταίες εκλογές μάλιστα, του 2005, μετά τις «δημοκρατικές» μεταρρυθμίσεις, ο αντίπαλος του Μουμπάρακ Αϊμάν Νουρ κατέληξε στη φυλακή για το «θράσος» του να αντιπαρατεθεί στον «Φαραώ»! Όποιο βασικό κριτήριο απολυταρχικής, μη δημοκρατικής διακυβέρνησης μπορεί να σκεφτεί κάποιος για να βεβαιωθεί πως αντικρίζει μία δικτατορία, το καθεστώς του Μουμπάρακ το ικανοποιεί.

Ο τύπος είναι καραμπινάτη περίπτωση δικτάτορα λοιπόν. Τότε γιατί αρκετά ΜΜΕ στην Ελλάδα, με πρώτο το Mega, τον αποκαλούν εμφατικά, ξανά και ξανά, «Πρόεδρο Μουμπάρακ»; Η εύκολη εξήγηση είναι η προφανής, πως αυτό είναι το αξίωμα του, ο επίσημος τίτλος του, κι άρα ένα Μέσο που θέλει να είναι αντικειμενικό, αποστασιοποιημένο και αμερόληπτο έχει υποχρέωση να τον προσφωνήσει έτσι.

Τηρούμε πάντα όμως αυτόν τον κανόνα; Ο Κωνσταντίνος, τέως βασιλιάς της Ελλάδας, θα διαμαρτυρόταν ίσως, αφού ο επίσημος τίτλος του ήταν και παραμένει Βασιλεύς των Ελλήνων. Δεν τον λέμε όμως έτσι, αλλά Γλύξμπουργκ ή απλά «τέως». Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν επισήμως και πρωθυπουργός και αντιβασιλέας και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (διαδοχικά). Δεν θα μας κακοφαινόταν αν τα ξένα Μέσα τον αποκαλούσαν το 1973 στα ρεπορτάζ τους, ξανά και ξανά «Πρόεδρο Παπαδόπουλο» αντί για δικτάτορα ή συνταγματάρχη; Θα το εκλαμβάναμε τουλάχιστον ως ανοχή, αν όχι ως συμπάθεια προς την χούντα. Ίδιο το επιχείρημα φυσικά αν προσφωνούσε κάποιος ξένος δημοσιογράφος σήμερα τον δικτάτορα Κιμ Γιόνγκ Ιλ «αγαπημένο πατέρα» των Βορειοκορεατών (ένας μόνο από τους παρανοϊκούς επίσημους τίτλους του).

Το να αποκαλούμε λοιπόν τον δικτάτορα της Αιγύπτου «Πρόεδρο Μουμπάρακ» δεν είναι νομίζω δημοσιογραφικά ορθό, ούτε δεοντολογικό ούτε ηθικό. Δικαιολογείται επιεικώς ως δημοσιογραφική σύμβαση, συνήθεια, αμηχανία ή τεμπελιά. Στο φρέσκο, χθεσινοβραδινό ρεπορτάζ του Mega για παράδειγμα, αναφέρεται σε 3 συνεχόμενες προτάσεις ο δικτάτορας της Αιγύπτου ως εξής: «Θέλοντας να στείλει σαφέστατο μήνυμα στους αντιπάλους τους, ότι ελέγχει πλήρως την κατάσταση ο πρόεδρος Μουμπάρακ προήδρευσε σύσκεψης…», «ο πρόεδρος Μουμπάρακ διόρισε και νέο υπουργό» και το καλύτερο, « ο Αιγύπτιος πρόεδρος κάνοντας άνοιγμα προς τους συμπατριώτες του…».

Οι συνεχείς (κουραστικές για τον αναγνώστη κιόλας) αναφορές του Mega στον «πρόεδρο» Μουμπάρακ και τις καταπληκτικές κι αποφασιστικές δράσεις του, το ρεπορτάζ για τα «ανοίγματα» του και τα «σαφέστατα» μηνύματα του «ότι ελέγχει πλήρως την κατάσταση», προκαλούν τουλάχιστον απορίες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News