Ερίκ Ρομέρ, Φρανσουά Τρυφφώ, Ζαλ Λυκ Γκοντάρ, Κλωντ Σαμπρόλ, Λουί Μαλ, ονόματα μυθικά σαν άστρα λαμπερά στο νυχτερινό ουρανό που δεν σβήνουν ποτέ και είναι εκεί για να σε βοηθήσουν να δεις την πορεία.
Να δεις πόσο γλίστρησες από το πρώτο όνειρο.

Ονόματα σε φοιτητικές συναντήσεις γεμάτες υγρές παραισθήσεις, καφενεία με καπνό και ήχους από ζάρια στον Πειραιά και σιωπηλά αστικά διαμερίσματα σε φημισμένους λαμπερούς δρόμους . Ονόματα που γέννησαν διαμάχες, έγιναν σύμβολα μιας γενιάς, σημαίες μιας νεότητας που σιγά σιγά μαζεύει τα υπάρχοντα της.

Το Νέο Κύμα. Η Nouvelle Vague που μας ανέβασε σε δροσερές αφρισμένες κορυφές κινηματογραφικής μαγείας σαν τους σέρφερ που γλιστρούν ανέμελα μέσα σε νεανικά σώματα και κατεβαίνουν άφοβα το τεράστιο κύμα, χωρίς φόβο χωρίς ντροπή.

Με το φακό του Ρομέρ ψάξαμε μέσα στη πνευματική νύχτα να δούμε, να μάθουμε, να νοιώσουμε στο πρόσωπο μας τον παγωμένο αέρα του Παρισιού.
Περάσαμε χιλιάδες νύχτες με την Maude, σε ταινιοθήκες και σινεμά. Γίναμε φίλοι με τον Ρομέρ (κι ας μην το ήξερε) σε ένα προϊστορικό αόρατο facebook σε ερημικές σκοτεινές αίθουσες τέχνης του 70.

Είδα πάλι ένα τεύχος των Cahiers de Cinema να το ξεφυλλίζει άτσαλα αέρας και να το σπρώχνει μακριά μου . Κι ήταν κι αυτός μέσα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News