Την απλοϊκή ψυχολογικουά ιστορία με το μισογεμάτο και μισοάδειο ποτήρι την ξέρετε. Και την άλλη τη χαζο-αναλυτική με τις δύο όψεις του νομίσματος την ξέρετε. Το «ανέκδοτο» με τη μιζερομίρλα της οικονομικής κρίσης το ζείτε και το ακούτε όπως βλέπετε κι εκείνο με την παρέλαση των Cayenne και λοιπών jeep στους δρόμους της Αθήνας. Επειδή όμως, πέρα από παρωχημένες ιστορίες και πάσης φύσεως ανέκδοτα, η συγκρουσιακή αυτή ιστορική στιγμή που ζούμε δείχνει ότι θέλοντας και μη οι συνιστώσες και οι δομές (κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές) αλλάζουν γιατί απλά δεν έχουν περιθώριο να σέρνονται και να (ανα)παράγουν κακοφορμισμένα μοντέλα του άρρωστου εαυτού τους όπως γινόταν έως τώρα, κι επειδή εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται διαφορετικά κι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους δημιουργικά, δίνουμε πάσα στην ακομπλεξάριστη γενιά των 30ρηδων να πιάσει το νήμα από την αρχή.

Η παρουσίασή μας ξεκινά με τον Κώστα Γάκη. Μουσικός, ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, κατάγεται από την Ικαρία, φίλος και καλλιτεχνικό alter ego του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Τον γνωρίσαμε με τη θρυλική «Κατσαρίδα».

– Υπάρχουν πολλές οδοί για τον καλλιτέχνη. Ο δρόμος της άνευ όρων παράδοσης στους διάφορους μαικήνες, μεγαλοπαραγωγούς και διευθυντές της τέχνης. Ο δρόμος του καλλιτέχνη-δημοσίου υπαλλήλου που προσκολλάται σε διάφορες αυλές κρατικοδίαιτες ή ιδιωτικές και χορηγούς και επιτροπές και υπουργεία και ζει διεκδικώντας έναν χυδαίο επιούσιο, μια επίφαση καλλιτεχνίας και εξασφαλίζοντας τελικά ένα γεμάτο στομάχι, τον ύπνο του δικαίου και ορισμένες διθυραμβικές κριτικές από πληρωμένους κριτικούς του ίδιου συστήματος.

– Αισθάνομαι ότι ένα νέο κοινωνικό ξέσπασμα είναι προ των πυλών. Συχνά αναλογίζομαι την ανεμελιά των παιδιών των λουλουδιών, το γαλλικό Μάη του 68, το φωτεινό δρόμο του Γκάντι. Εμείς είμαστε τα παιδιά των ψηφιακών λουλουδιών. Το ίντερνετ είναι ένας χώρος παγκόσμιας συνάντησης, επικοινωνίας, ανταλλαγής εμπειριών. Το youtube και το myspace βρίθουν από καλλιτέχνες που σε άλλες εποχές δεν θα είχαν τρόπο να εκφραστούν και να κοινωνήσουν το έργο και τις ιδέες τους.

– Το facebook συχνά κατηγορείται ως εργαλείο χειραγώγησης αλλά και αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προσωπική προβολή της δουλειάς των καλλιτεχνών και την απρόσκοπτη επικοινωνία ανθρώπων διαφορετικών πολιτισμών. Όλα μοιάζουν ανοιχτά αυτή τη στιγμή, πιθανά, ρευστά. Πιστεύω πως η κρίση, τουλάχιστον σε μας τους νέους, θα οδηγήσει στην αναζήτηση μιας καινούργιας αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης.

– Αναμένω ότι η κρίση θα ανακατέψει πολύ την τράπουλα και θα ελευθερώσει πολύ διαφορετικές δυνάμεις, αλλού φυγόκεντρες, αλλού κεντρομόλους. Φυγόκεντρη είναι, για παράδειγμα, η τρελή διάθεση που μας έχει πιάσει με τις ομάδες που συμμετέχω να βγούμε στους δρόμους και να κάνουμε θέατρο στον ανοιχτό αέρα, αυτή η αναζήτηση θεατρικότητας έξω και μακριά από τα θέατρα. Και αντί για εισιτήριο στο τέλος μπορεί να υπάρχει εν κουτί που γυρίζει. Αν η κρίση μας επιβάλλει να είμαστε επαίτες δεν έχουμε κανένα λόγο να μην το κάνουμε και να μην το χαρούμε χωρίς κανένα κόμπλεξ, χωρίς καμία ενοχή. Αναλόγως φυγόκεντρη είναι και η πρόθεσή μας να φτιάξουμε ένα σύγχρονο μπουλούκι, που θα περιοδεύει στην ελληνική επαρχία, σε χωριά και σε νησιά, σε πλατείες και σε ξέφωτα. Η ηλιοφάνεια δεν πλήττεται από την κρίση, το Αιγαίο -ο κόσμος του Ελύτη επίσης, καθώς και η ομορφιά της ζωής, του ταξιδιού.

*Info: Θέατρο Νέου Κόσμου: Αντισθένους 7 & Θαρύπου, ΦΙΞ. τηλ. 210-9212900: 1/10: «Δεν μιλάμε γι’ αυτά». 17/11: «Μια τεράστια έκρηξη» με τους Γιώργο Πυρπασόπουλο, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Μαρία Φιλίνη. 104Κέντρο Λόγου Και Τέχνης: Θεμιστοκλέους 104 & Καλλιδρομίου, Εξάρχεια, τηλ. 210-3826185: «Ο Διχοτομημένος Υποκόμης».

Στη συνέχεια: Θέμελης Γλυνάτσης, Δήμητρα Σύρου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News