Προχτές, Κυριακή πρωί, επιστρέφαμε από Πήλιο. Στον δρόμο που ενώνει τον Κισσό με τα Χάνια, σε έναν πέτρινο τοίχο, δεξιά του δρόμου, με μπλε μπογιά έγραφε “Άντε πίσω στα σκατά”. Είτε το έγραψε ντόπιος για να μας “ξεπροβοδίσει”, είτε επισκέπτης που φεύγοντας έγραψε στον τοίχο την εσωτερική του φωνή, ήταν μία φράση που μάζευε το μυαλό σου από το τοπίο και το έριχνε νωρίς νωρίς στην πόλη. Από τα τετράμετρα κύματα του Αη Γιάννη, την ομίχλη και τους 14 βαθμούς της κορυφής, σε ένα τέταρτο χάζευες τον ηλιόλουστο και ζεστό Βόλο. Τα υπόλοιπα τα ξέρεις. Εθνική και σε τρεις ώρες Αθήνα.

Στο στόμα μου δύο τραγούδια, που τα χωρίζουν δεκαετίες. Σκοτεινιασμένα και τα δύο. Τα λόγια του Ελύτη που μελοποίησε ο Θεοδωράκης “Γεια σας περβόλια, γεια σας ρεματιές- γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές- γειά σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί- γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί” και κάτι λόγια των “Συνήθων Υπόπτων” που λέγανε “Πόσα καλοκαίρια σου έμειναν ακόμα- που θα ξεγλιστράς από του Χάροντα το στόμα;”. Πώς το λέει η διαφήμιση; Κατέβασα κάτι να ευθυμήσουμε…Πείσμωσα λίγο. Δεν έχω ζήσει σκατά, λέω να μην ζήσω σκατά και αν ποτέ προκύψει μάλλον θα μου αξίζει οπότε δεν θα έχω λόγο να κλαφτώ, πάντα αποδέχομαι αυτήν την άγραφη δικαιοσύνη. Κάπως κουρασμένος από το κυνήγι των ηδονών του καλοκαιριού, και ακόμα πεινασμένος γιατί τα πάθη δεν χορταίνονται -απλά κάποια στιγμή σκας, είτε από overdose είτε από ασιτία- πάλι θα ξύσω με το δάχτυλο τον πάτο του βάζου να συγκεντρώσω την τελευταία σταγόνα. Με την “υποβολή” ότι αυτό ήταν το τελευταίο μου καλοκαίρι. Όποτε πίστεψα πως είχα χρόνο ατέλειωτο, έζησα ζαρωμένος, άτολμος και ανέραστος. Μπορεί να έχω ακόμα πολλά μπορεί κανένα. Μεσοπρόθεσμο για τα καλοκαίρια μου δεν θα υπογράψω ποτέ. Αυτό το “χάσε λίγα χρόνια για να είναι καλύτερα τα επόμενα” να πάνε να το πούνε στα παιδιά που “έφυγαν” φέτος σε μία τυφλή φουρκέτα, σε όσους μαρμαρώσαν περιμένοντας λευκά πανιά, σε όσους έφαγαν το παραμύθι της “αποταμίευσης χρόνου” για να θησαυρίσουν από τους τόκους τους όρθια ζώα.

Μόλις τελείωσε το τελευταίο μου καλοκαίρι. Να μου χαιρετήσετε όλες τις ακρογιαλιές που έσβησα πάνω τους, όλα τα κορίτσια που κρύφτηκα μέσα τους, όλα τα τραγούδια που ξάπλωσα δίπλα τους.  Δεν θα την έβγαζα καθαρή αλλιώς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News