Ας πάνε στο καλό, ας γίνουν διάσημοι, πλούσιοι, δοξασμένοι, κολακεύοντας ο ένας τον άλλον, εμείς δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι, ερχόμαστε από αλλού, από άλλον δρόμο, αλλιώτικο, χωματένιο, έχουμε να κάνουμε ένα έργο που δεν έχει καμία σχέση με τις ανόητες φιλοδοξίες τους.

Θα μαζευτούμε, θα συναντηθούμε πάλι στην αυλή, θα καταβρέξουμε, θα ξεδιψάσουμε στη γούρνα μαζί με τα ζώα μας, θα βγάλουμε το νερό από το δικό μας το πηγάδι, εκείνο της γραφής, εκεί θα βουλιάξουμε και το καρπούζι να το κόψουμε στα δώδεκα κομμάτια, να το μοιράσουμε, όπως μας έμαθε εκείνο το άγιο χέρι που έφυγε τόσο νωρίς και που ποτέ δεν μας έβγαλε από την προσευχή του. Έρχεται σαράντα πέντε χρόνια τώρα στα όνειρά μας, παρηγοριά, ενίσχυση και θεραπεία, κρυφά και μυστικά σαν τους μεγάλους ασκητές. Κάθεται πάνω στη μεγάλη την πέτρα. Πατέρας.

Θα διηγηθούμε την ίδια ιστορία ξανά και ξανά μέχρι να την τελειοποιήσουμε, μέχρι να την κάνουμε τραγούδι, μέχρι να τη σκάψουμε πάνω στο φιλιατρό του πηγαδιού. Με αυτά και με αυτά περάσαμε απέναντι εμείς που δεν είχαμε σπίρτο να κάψουμε το δόντι μας.

Θα ξεκινήσουμε πάλι από τα ψηλά βουνά να δούμε τη θάλασσα. Θα ανέβουμε στο κάστρο, θα φωτογραφηθούμε στις πορτοκαλιές.

Με ένα τίποτα, με ένα μικρό χαμόγελο και το πουλόβερ με τους ρόμβους.

Ας πάνε στην ευχή, όλοι αυτοί με τον εγωισμό, τον τρόπο τον απότομο, τις ιδέες, τις απόψεις, αυτοί που τα γνωρίζουν όλα πριν καλά-καλά ξεκινήσουμε, που ό,τι κι αν λέγεται στη συνάντηση είναι δικό τους, αυτοί το σκέφτηκαν πρώτοι και μόνο αυτοί γνωρίζουν, αυτοί ξέρουν πώς γίνεται, πώς πρέπει να γίνει, εμείς είναι αλήθεια, ευτυχώς, δεν έχουμε ιδέα, δεν χρειαζόμαστε, δεν έχουμε κανένα σύστημα, όλα είναι ανοιχτά, καμία τεχνική, στο μόνο που πιστεύουμε με πάθος, το μόνο που θέλουμε είναι η συνάντηση, γιατί το ξέρουμε, το μάθαμε επιτέλους, παιδιά της είμαστε, καρπός και έρωτάς της, σε αυτήν ανήκουμε όλοι, όλα, στη συνάντηση, στην ένωση, στην επαφή, στη διασταύρωση, αλλά όχι με αυτούς, όχι Θεέ μου με αυτούς. «Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου».   
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News