Πιθανόν να πει κανείς πως το Fighter δεν είναι καμία ταινιάρα με την χολιγουντιανή αίσθηση του όρου. Οκ. Ίσως και να έχει δίκιο. Η προβλέψιμη ιστορία μετά από τόσες ταινίες μποξ δεν λέει και τίποτα. Πάνω σε αυτό το τίποτα όμως ο σκηνοθέτης βρίσκει μια ευκαιρία να διηγηθεί την ιστορία του με ρεαλισμό και ανθρωπισμό χωρίς φιοριτούρες και τρελά ακριβά γυρίσματα, εστιάζοντας στην πραγματική ψυχοσύνθεση των ηρώων του και αδιαφορώντας στον εύκολο δραματικό εντυπωσιασμό. Φυσικά και πρέπει να τη δείτε.

Είναι βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία δυο αδελφών: Του Μίκυ (Mark Wahlberg) και του μεγαλύτερου αδελφού του Ντίκι (Κρίστιαν Μπέϊλ) Ο Ντίκι που είναι κάτι σαν local hero, έχει διακόψει την μεγάλη πορεία του στο μποξ εξαιτίας των ναρκωτικών. Ο Μίκυ προσπαθεί κι αυτός να κάνει ένα όνομα στο μποξ έχοντας για προπονητή τον αδελφό του και για μάνατζερ τη μητέρα του (Melissa Leo), τη φοβερή Alice.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για την ιστορία μιας τυπικής αμερικανικής οικογένειας προσανατολισμένης στο γρήγορο κι εύκολο κέρδος. Οι Γουώλμπεργκ και Μπέϊλ που υποδύονται θαυμάσια τα δυο αδέλφια, έχουν ταυτιστεί με τους ρόλους τους τόσο πολύ, ώστε αρκετές φορές έχεις την αίσθηση πως παρακολουθείς κάποιο ριαλιτυ show. Σε αυτό βοηθάει πάρα πολύ και η σκηνοθεσία με τα ασταθή πλάνα και την αίσθηση πως η κάμερα παρακολουθεί εκ μέρους κάποιων τηλεθεατών τα τεκταινόμενα. Η ιστορία αγάπης μίσους των δυο αδελφών η σάϊκο αμερικανίδα μάνα με τις έξι κόρες και τον ηλίθιο σύζυγο, που τρέχει για να κάνει τους γιούς της αστέρια του μποξ, στήνουν ένα άψογο δραματικό σκηνικό μιας Αμερικής που ζει λίγο πριν το περιθώριο. Οι ηθοποιοί παίζουν εξαιρετικά προπαντός ο Κριστιαν Μπέϊλ ο οποίος υποδύεται άψογα τον ξεπεσμένο λόγω ναρκωτικών μποξέρ. Παίζει μονίμως ΣΑΝ μαστουρωμένος ακροπατώντας ανάμεσα στο γελοίο και το τραγικό. Έχουμε να δούμε πολύ όμορφα πράγματα ακόμα απ αυτή τη μούρη. Τον ανταγωνίζεται περίφημα η Μελίσσα Ληο που με περιέργεια θα περιμένω να δω το όνομά της να φιγουράρει σε κάποιο από τα φετεινά Όσκαρ ηθοποιίας.

Ο σκηνοθέτης αποφεύγει τα χολιγουντιανά κλισέ των ταινιών πυγμαχίας. Εστιάζει περισσότερο στης σχέση των δυο αδελφών αλλά και στο τρίγωνο του wannabe γιου με την μητέρα και την μπαργούμαν αγαπημένη του, που θέλει να τον απομακρύνει από την μανατζερίστικη μανία της μητέρας (χοντρός συμβολισμός, ok, αλλά στην Aμερική είμαστε…). Ο Ρέϊσελ επιμένει σωστά στις σύγχρονες δραματικές ενδοοικογενειακές συγκρούσεις με φόντο την Αμερική που κυνηγάει το χρήμα και μόνο το χρήμα. Φτιάχνει μια ταινία που δεν κραυγάζει την παρουσία της, απλώς την κάνει αισθητή.

Η ταινία The Fighter παίζεται από 20 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους. Δείτε το τρέηλερ εδώ.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News