Αθανάσιος Τουμπίδης.Αν κι εσείς τον “googlαρετε” θα βρείτε πλήθος αποτελεσμάτων με διθυραμβικά δημοσιεύματα και βίντεο για τον Έλληνα σχεδιαστή του μοντέλου BB1 της Peugeot σε ιταλικά, γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά και γερμανικά περιοδικά, ιστοσελίδες και εφημερίδες. Διαβάζω προσεκτικά κάθε λεπτομέρεια για το ηλεκτροκίνητο τετράτροχο BB1, βλέπω ξανά και ξανά το βίντεο με αυτό το μόλις 2,5 μέτρων αλλόκοτα κομψό “αυτοκινητοειδές” που μοιάζει άλλοτε να χορεύει κι άλλοτε να κάνει σλάλομ στους δρόμους του Παρισιού! Του τηλεφωνώ στο γραφείο του στο Παρίσι όπου ζει μόνιμα πια με την οικογένεια του. Είναι ευγενικός, σεμνός, ευδιάθετος αλλά και “très occupé “ που σημαίνει πως έχει πυκνογραμμένη ατζέντα για πολλές μέρες μπροστά. Δέχεται ωστόσο με ενθουσιασμό να μου μιλήσει καθώς θέλει να γίνει γνωστό και στην Ελλάδα το project του κι όχι ο ίδιος όπως βιάζεται να προσθέσει. Κι όμως η ιστορία αυτού του “πολίτη του κόσμου” είναι αυτή που στα αλήθεια έχει ενδιαφέρον.

Όλα άρχισαν για εκείνον όταν έφυγε από τη Θεσσαλονίκη για το Μιλάνο για να γίνει Φυσικός. “Όταν ζεις την Μέκκα του design, είναι δύσκολο να μην επηρεαστείς”, λέει εξηγώντας γιατί παράτησε τη Φυσική και σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο της πρωτεύουσας της Λομβαρδίας. Ακολούθησαν στην επαγγελματική του πορεία πολλοί σταθμοί μεταξύ των οποίων η Φιλανδία, η Ελβετία, η Ιαπωνία, το Σικάγο, η Ελλάδα, η Τουρκία όπου δούλεψε είτε σαν αρχιτέκτονας είτε ως designer στις σημαντικότερες αυτοκινητοβιομηχανίες. “ Δεν κόβω φλέβα για το αυτοκίνητο όπως θα θεωρείτο αναμενόμενο αλλά το αυτοκίνητο αποτελεί για μένα σπουδαία πρόκληση αφού είναι το πιο πολύπλοκο τεχνολογικό επίτευγμα σε μαζική παραγωγή και ταυτόχρονα παραμένει δημοκρατικό”. Η χρήση του είναι δημοκρατική, όμως πάνω του προβάλλονται και οι οικονομικοκοινωνικές διαφορές και όλα τα συμπλέγματά μας, απαντάω πατώντας το γκάζι. «Ό, τι έχει να κάνει με το αυτοκίνητο ορίζεται από το συναίσθημα» με φρενάρει. “Για να θέλεις να οδηγήσεις ένα αυτοκίνητο πρέπει να έχει δύο στοιχεία: να είναι cool και να σου προσδίδει glamour”. Με καμάρι μου εξηγεί πώς πέτυχαν και τους δύο αυτούς στόχους στο ΒΒ1 που θα προχωρήσει στην παραγωγή μέσα στα επόμενα χρόνια. Μου μεταφέρει τις εντυπώσεις των δύο μικρών παιδιών του όταν μπήκαν μέσα. Ενθουσιάστηκαν. Για εκείνα έτσι κι αλλιώς είναι “το αυτοκίνητο του μπαμπά”. Παθιάζεται και μου αναλύει όλες τις καινοτόμες τεχνικές λεπτομέρειες. Ντρέπομαι που δεν καταλαβαίνω τα μισά από όσα ακούω. Μάλλον το καταλαβαίνει και μου ρίχνει το δόλωμα περί της εξέλιξης του λεγόμενου προσωπικού μέσου μεταφοράς. Τσιμπάω κατευθείαν. “Όταν το 1/3 του πληθυσμού του πλανήτη ζει σε μεγαλουπόλεις καταλαβαίνετε τη σπουδαιότητα που αποκτούν οι έννοιες της ιδιωτικότητας και της αμεσότητας.

Σκεφτείτε μόνο πως αντί για κλειδί το ΒΒ1 ανοίγει με smartphone του οποίου το set up το έχει δημιουργήσει ο οδηγός. Θα είναι δηλαδή σα να μπαίνει στο δικό του προσωπικό περιβάλλον ”. Συνεχίζουμε την κουβέντα μας σχολιάζοντας το σύγχρονο τρόπο ζωής στις πόλεις, τις τηλεπικοινωνίες, την παγκοσμιότητα, την εγγύτητα και την ταχύτητα που προσφέρει η εποχής μας. Γελάμε πολύ και οι δύο για το παρωχημένο της τελευταίας ερώτησης αν θα σκεφτόταν ποτέ να γυρίσει στην Ελλάδα. “Μέσα μας βρίσκεται η σωστή γεωγραφία”, μου απαντά και μου κόβεται το γέλιο γιατί σκέφτομαι πόσοι από αυτούς που τολμούν να μιλούν δημόσια περί καταγωγής και πατρίδας θα έπρεπε να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν αυτήν εδώ την κουβέντα. Κι είναι εσχάτως τόσοι πολλοί…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News