Θα γινόμουν κάκιστος ανακριτής. Πιστεύω τα πάντα. Θεωρώ δυνατά τα πάντα και δεν έχω κανέναν λόγο να αμφισβητήσω ακόμη και τη δικαίωση της ελάχιστης πιθανότητας. Δεν θεωρώ τίποτα κανονικό- όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους- παρά μόνο συνηθισμένο.

Το παράξενο και το αφύσικο του σήμερα είναι το συνηθισμένο του αύριο. Πιστεύω στον διαβολικό συντονισμό μιας στρατιάς συμπτώσεων, ακόμη και κόντρα σε κάθε «δεδηλωμένη» λογική και εφαρμοσμένη παραδοχή. Μπορεί να ενεργοποιηθεί το ένστικτό μου πως κάποιος με κοροϊδεύει, όμως δεν θα μπορέσω ποτέ να το αποδείξω εφόσον η λέξη «αποκλείεται» δεν υπάρχει εδώ και χρόνια στο λεξιλόγιό μου.

Πώς να σου το πω; Αν ο Παππάς μού έλεγε πως η φωτογραφία με τη ναζιστική στολή δίπλα στη σημαία με τη σβάστικα, ήταν στο πλαίσιο ενός ερωτικού παιχνιδιού γιατί μόνο έτσι φτιαχνόταν εκείνη η περιστασιακή του σύντροφος, δεν θα είχα κανέναν λόγο να το αποκλείσω. Θα μου πεις, θα φόραγες στολή των SS μόνο και μόνο για να πηδήσεις; Και θα σε έφτιαχνε μία γυναίκα που θα σου έκανε τέτοιο χουνέρι; Μάλλον όχι, αλλά και πάλι εξαρτάται από το μουτράκι της, τι να σου πω! Άλλος ντύνεται καμαριέρα, τέτοια θα λέμε τώρα;

Αν ο Κασιδιάρης μού έλεγε πως όντως εκείνη τη στιγμή κοίταξε με τόσο φορτωμένο από συμπαντική ενέργεια βλέμμα τον κάμεραμαν, που εκείνος δεν άντεξε και έπεσε κάτω, θα τον κοιτούσα στραβά αλλά και πάλι δεν θα πήγαινα κόντρα σε ένα μεταφυσικό φαινόμενο που δεν θα μπορούσα να εξηγήσω.
Αν μου έλεγες πως δεν υπάρχει καμία στρατιωτική εκπαίδευση και κανένα τάγμα εφόδου, αλλά σε εκείνα τα βίντεο έτυχε τριάντα τύποι να φορέσουν εκείνη τη μέρα ίδιο παντελόνι παραλλαγής και στη συγκεκριμένη στιγμή αποφάσισαν όλοι -δίχως κανένα παράγγελμα- να βαδίσουν ταυτόχρονα σαν χήνες, θα καταλάβαινα πως αυτό ξεφτιλίζει όλους τους νόμους των πιθανοτήτων, αλλά όχι και τη λογική μου. Ναι, θα μπορούσε. (Κάποιος είχε πει πως αν αφήσεις έναν πίθηκο να φτιάχνει συνέχεια συνδυασμούς γραμμάτων για εκατομμύρια χρόνια, μπορεί κάποια στιγμή να γράψει τον Άμλετ του Σαίξπηρ!)

Αν εκείνοι που επιτέθηκαν στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα υποστήριζαν πως κάποια κνίτισσα είχε μείνει έγκυος από τη σχέση της με έναν χρυσαυγίτη, χωρίς να γνωρίζει το ποιόν του, και μόλις το έμαθε πήγε να ρίξει το παιδί κι επειδή οι Χρυσαυγίτες δεν γουστάρουν τις εκτρώσεις, γιατί είναι διαβολικά πράγματα, πήγαν να τη μεταπείσουν την ώρα που εκείνη κολλούσε αφίσες, θα έλεγα πως, εντάξει, μας περνάνε για πολύ μαλάκες, αλλά από την άλλη, κι εσύ, ρε κορίτσι μου, τόσο καιρό χαμπάρι δεν πήρες με ποιον είχες να κάνεις;

Θα γινόμουν κάκιστος ανακριτής. Ακόμη και όλα τα στοιχεία που θα έρχονταν να κουμπώσουν τις συγκεκριμένες πράξεις, δεν θα ήταν ικανά να αποκλείσουν εντελώς στο μυαλό μου το ενδεχόμενο της σατανικής ακολουθίας τυχαίων γεγονότων. Είναι μια τρέλα. Είμαι καχύποπτος με ορισμένους ανθρώπους, αλλά πιστεύω όλα όσα μπορούν να τους συμβούν. Θα μπορούσα να αθωώσω τον δολοφόνο μου αν υποστήριζε πως εκείνη τη στιγμή που μου έμπηγε το μαχαίρι, ήταν τέτοιος ο φωτισμός στον δρόμο που του φάνηκε πως ήμουν ένα πεινασμένο λιοντάρι έτοιμο να κατασπαράξει ένα μικρό παιδί στο απέναντι πεζοδρόμιο. Πολλές φορές το φως, σου παίζει παράξενα παιχνίδια. Όχι;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News