Ευρώ η δραχμή; Το ερώτημα το είχε θέσει πρώτος ως πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου αλλά οι πολίτες δεν πρόλαβαν να απαντήσουν. Ενόψει των εκλογών του Ιουνίου, το ερώτημα τίθεται εκ νέου. Αντίστροφα αυτή τη φορά. Οι πολίτες είναι που αναρωτιούνται: τι θα συμβεί αν ο Αλέξης Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός και η κυρία Μέρκελ του αρνηθεί την ακύρωση του Μνημονίου;Τι θα αποφασίσει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ; Ευρώ η δραχμή;

Ο κύριος Τσίπρας αρνείται να απαντήσει. Λέει αρχικά ένα ΝΑΙ στο ευρώ και μετά ένα ΟΧΙ στο μνημόνιο. Μήπως όμως το  ΟΧΙ στο μνημόνιο σημαίνει πως τελικά θα πει αναγκαστικά ΝΑΙ και στη δραχμή; Κανείς δεν είναι σίγουρος. Κι επειδή είναι κομματάκι δύσκολο να γίνουμε δέκα εκατομμύρια Έλληνες ξαφνικά σαμάνοι κι ονειροκρίτες, να ερμηνεύουμε αν κάθε λέξη της Θεοπεφτάτου, του Αλαβάνου και του Γλέζου εκφράζουν αυθεντικά τον αρχηγό, προτείνω μία διαφορετική προσέγγιση. Να ακούσουμε τον ίδιο τον Αλέξη για το θέμα. Στα αγγλικά.

Και “I am looking very positive the change in France” και “instit in this opinion” και “we are going directly to the hell” και “splitted”, και, και… Τα μαργαριτάρια βροχή. Το είδατε;  Μη χασκογελάτε. Τα αγγλικά του μπορεί να μας πουν για τον Τσίπρα όσα μας έλεγαν τα ελληνικά του για τον Παπανδρέου.

Είναι φυσικά λάθος να κρίνουμε την ευφυία του Αλέξη ακούγοντας τον στη δεύτερη του γλώσσα. Το ίδιο συνέβαινε και με τον Γιώργο. Δεν είναι τόσο ηλίθιοι όσο ακούγονται.

Είναι λάθος, αλλά είναι ένα συνηθισμένο λάθος. Ψηφοφόροι και πολιτικοί στην Ελλάδα μπορεί να θεωρούσαν τον Γιώργο «κάπως χαζό» λόγω της ανεπάρκειας του αυτής, ενώ στο εξωτερικό να εντυπωσιάζονταν με την ευφράδεια και τη σκέψη του. Αντίστροφα, αν ο Ομπάμα, ο Κάμερον κι η Λαγκάρντ είδαν τον κύριο Τσίπρα στο CNN, ένα μίνι εγκεφαλικό μάλλον το έπαθαν.

Έχει σημασία τι λένε στους άλλους τα αγγλικά του Τσίπρα ή του Παπανδρέου. Περισσότερο όμως έχει σημασία τι λένε τα αγγλικά τους για τους ίδιους. Για τον Παπανδρέου για παράδειγμα; Τα αγγλικά του λένε πως μάλλον είναι πολίτης του κόσμου κι όχι εθνικιστής. Πως επηρεάζεται η σκέψη του περισσότερο από ξένα think tanks παρά από ελληνικά συνδικάτα. Διαβάζει περισσότερο FT, Economist και Guardian παρά ελληνικό Τύπο. Το αν είναι καλό ή κακό αυτό είναι άλλο ζήτημα. Τα κουτσαγγλικά του Τσίπρα; Προδίδουν καταρχήν κάποιον που μάλλον δεν ήταν και πολύ καλός μαθητής ή τουλάχιστον δεν πήγε ποτέ να ζήσει έξω. Κάποιον που δεν είναι ελίτ και θα τα σνομπάρει κιόλας τα σαλόνια. Κάποιον που έχει δει πολλή ελληνική ιδιωτική τηλεόραση και λίγη Wall Street Journal. Κάποιον που δεν ντρέπεται για τα λίγα αγγλικά που ξέρει και βγαίνει άμα λάχει και στο CNN χωρίς μεταφραστή. Και πολύ τους είναι.

Ο Παπανδρέου ήταν λογικό να συνεννοείται άριστα με τους ξένους και να ξενίζει τους Έλληνες. Ήταν λογικό να θέλει να μας κάνει «δυτικούς». Λίγο πιο πολιτισμένους. Να μας κρατήσει τέλος πάντων στο ευρώ πάση θυσία. Ο GAP τι ήθελε; Να μας κάνει σαν κι αυτόν, να γίνουμε επιτέλους «Ευρωπαίοι». Ο Τσίπρας; Θέλει οι Ευρωπαίοι να κάνουν αυτό που τους λέμε εμείς. Με τους Έλληνες εκείνος συνεννοείται άριστα. Μας πιάνει. Τους δυτικούς ηγέτες στα σαλόνια;  Ίσως να μην τους πολυκαταλαβαίνει καν, ίσως και να μην τον νοιάζει.  “I don’t know what madame Merkel want to do”, αυτό είπε προχθές.
Τι θα κάνει μπροστά στο δίλημμα ευρώ-δραχμή; Δεν το ξέρω και για την ώρα δεν μας το μαρτυράει. Ξέρω μόνο τι δήλωσε στο CNN: ”we are going directly to the hell”.  Του δε χελ λοιπόν. Μένει μόνο να μάθουμε: με τον «Τσάβες του Αιγαίου» πρωθυπουργό;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News