Ο Χ ήταν όμορφος. Ο Χ ήταν ψηλός και μελαχρινός. Ο Χ ήταν γοητευτικός και αυθόρμητος και άμα του άρεσες δεν το βασάνιζε πολύ, σου την έπεφτε με θάρρος και με τόλμη. Κάπως έτσι καταλήξαμε ένα απόγευμα να κυλιόμαστε στο γρασίδι ενός πάρκου, δίπλα στη σχολή που σπουδάζαμε. Κυλιόμασταν μέχρι το βράδυ, παρέα με ένα νερομπούκαλο γεμάτο τσίπουρο. Και αφού το ήπιαμε όλο, μπήκα στο αμάξι του να με γυρίσει σπίτι.

Και μια άλλη μέρα, αφού ήπιαμε στην ταβέρνα μια νταμιτζάνα κρασί ο καθένας, ξαναμπήκα στο αμάξι του. Και ξαναμπήκα και ξαναμπήκα και μέχρι να χωρίσουμε είχα ρισκάρει πολλές φορές τη ζωή μου μπαίνοντας σε αυτή τη θέση, στη θέση του συνοδηγού ενός οδηγού που είχε πιει. Μέχρι που μια φορά, πρόλαβα κι έπιασα το τιμόνι του έγκαιρα, πριν πέσουμε πάνω σε στύλο.

Το θυμάμαι και μου σηκώνεται η τρίχα. Τώρα δεν θα το έκανα με τίποτα, τώρα όχι μόνο δεν θα καθόμουν σε εκείνη τη θέση, θα πετούσα τα κλειδιά στον υπόνομο, να μην μπορεί κανείς μας να οδηγήσει. Αλλά τότε, στα αφελώς ατρόμητα 20 χρόνια μου και με τον έρωτα να έχει κατακτήσει κάθε κύτταρο του εγκεφάλου μου, το έκανα. Εγινα «συνοδηγός Παντελίδη» σε αποστολή αυτοκτονίας, που, ευτυχώς, δεν πέτυχε.

Ισως εσύ, εγώ, ο Παντελίδης και τόσοι άλλοι να μην την υποτιμούσαμε αυτή τη στιγμή, αν το κράτος φρόντιζε να μας δείξει τον τρόπο. Αν είχε καλύτερη νομοθεσία για την οδική ασφάλεια, αν εφάρμοζε αυστηρά τους νόμους

Ενάμισι γραμμάριο αλκοόλ ανά λίτρο αίματος (το όριο είναι 0,50 γραμμάρια) αυτό έδειξαν οι αιματολογικές και τοξικολογικές εξετάσεις του Παντελή Παντελίδη. Ηταν κάτι που περίμεναν όλοι. Μεταξύ οδυρμού και αντίο στον αδικοχαμένο τραγουδιστή, το ψιθύριζαν: μάλλον είχε πιει. Ή αναρωτιόντουσαν: πόσο είχε πιει; Και τελικά, επιβεβαιώθηκε: ναι, ο Παντελίδης είχε πιει. Για ν’ ακριβολογούμε, είχε παραπιεί. Και μετά από τόσο αλκοόλ, ξημερώματα, αποφάσισε να παίξει τη ζωή του «Χάρος-Γράμματα», οδηγώντας.

Κι εσύ που μπήκες στο αμάξι του, το ίδιο έκανες, «Χάρος-Γράμματα» έπαιξες κι εσύ τη ζωή σου. Εσύ απλά ήσουν τυχερή, σου έτυχαν τα Γράμματα και ζεις ακόμα. Μπορεί να τη γλίτωσες με μια γρατζουνιά, μπορεί να σακατεύτηκες, λίγο ή περισσότερο, αλλά είσαι ζωντανή. Υποπτεύομαι ότι τώρα δεν θα ξαναγίνεις «συνοδηγός Παντελίδη» ποτέ, τώρα κατάλαβες ότι δεν ήταν η κακιά στιγμή που του πήρε τη ζωή, ήταν η μεθυσμένη στιγμή.

Ισως εσύ, εγώ, ο Παντελίδης και τόσοι άλλοι να μην την υποτιμούσαμε αυτή τη στιγμή, αν το κράτος φρόντιζε να μας δείξει τον τρόπο. Αν είχε καλύτερη νομοθεσία για την οδική ασφάλεια, αν εφάρμοζε αυστηρά τους νόμους και αν φρόντιζε να βάλει από νωρίς στο μυαλό των πολιτών, την πληροφορία ότι το αλκοόλ στην άσφαλτο σκοτώνει.

ΥΓ: Μαμά, μπαμπά, αν το διαβάσετε (που θα το διαβάσετε), σόρι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News