365
|

Συγνώμη Vito

Στέλλα Αλαφούζου Στέλλα Αλαφούζου 25 Φεβρουαρίου 2014, 00:32

Συγνώμη Vito

Στέλλα Αλαφούζου Στέλλα Αλαφούζου 25 Φεβρουαρίου 2014, 00:32

Ένα μήνα πριν σας μιλούσα για το 11χρονο σκυλί μου και για το πώς βιώνω το γήρας του. Πριν από λίγο έμαθα ότι το σκυλί μου κινδυνεύει να πεθάνει από Καλαζάρ (λεϊσμανίαση).

Ο Vito υπήρξε από κουτάβι ένα πολύ δυνατό σκυλί. Από το καλοκαίρι όμως για πρώτη φορά παρουσίαζε συχνές ρινορραγίες. Ο κτηνίατρος το απέδωσε στη ζέστη. Ρίξαμε τέτοιο μπουγέλωμα που στο τέλος αρρωστήσαμε από μια άσχημη ωτίτιδα. Συνήλθαμε μετά από ισχυρές αντιβιώσεις. Μέρα με τη μέρα όμως, μήνα με το μήνα, ο Vito άρχισε να γίνεται πιο αργός στις κινήσεις, το τρίχωμα έπεφτε -κάτι που δεν συνέβαινε παλιά- και τα μάτια άρχισαν να θολώνουν. Γήρας μας είπε ο γιατρός. Ο Vito ζει σε μονοκατοικία με κήπο. Το καλοκαίρι που μας πέρασε δεν κινδύνευε από Καλαζάρ γιατί ήταν «σκυλί πόλης». Τώρα που πια νοσεί «το Καλαζάρ είναι αναμενόμενο με τόσες σκνίπες στον Πειραιά»… Αν τις τελευταίες δύο μέρες δεν έκοβε τελείως το φαγητό, το σκυλί μου θα πέθαινε από τη νόσο και εγώ θα νόμιζα ότι αυτό το τόσο δυνατό σκυλί, τελικώς γέρασε άσχημα και πέθανε.

Αυτή τη στιγμή τα αιμοπετάλιά του είναι χάλια. Η αρρώστια έχει πειράξει τα νεφρά του και η κρεατινίνη του είναι δεκαπλάσια απ’ το κανονικό. Στην προσπάθεια για ενδοφλέβιο ορό, οι φλέβες έσπαζαν με απίστευτη ευκολία. Σήμερα θα προσπαθήσουμε ξανά. Για τρεις μέρες θα κάνουμε κορτιζόνη σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα, ελπίζοντας ότι ο οργανισμός θα ξεκινήσει να λειτουργεί για να δεχθεί την ισχυρή αγωγή κατά της νόσου. Οι πιθανότητες να τα καταφέρει είναι 50-50.

Έχω τύψεις και οι καλοσύνες των δικών μου ανθρώπων δε φτάνουν και ούτε διορθώνουν τίποτα. Δεν έπρεπε να μείνω ήσυχη στο «τα σκυλιά των πόλεων δεν κινδυνεύουν από Καλαζάρ», επίσης θα ήθελα να είχα πονηρευτεί απ’ τα συμπτώματα ένα μήνα πριν. Πιο σωστά… όφειλα να είχα πονηρευτεί απ’ τα συμπτώματα ένα μήνα πριν. Κοιτώ το σκυλί μου στον ψυχρό πάγκο του κτηνιάτρου, τόσο υπομονετικό να με κοιτά μέσα στα μάτια. Του ψιθυρίζω πως σε λίγο θα πάμε σπίτι μας και μου γλύφει το χέρι. Είμαι ελάχιστη μπροστά του και το ξέρουμε και οι δύο πια. Συγνώμη Vito, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το έκανα αυτό σ' εσένα που αγαπώ όσο τίποτα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News