Όταν η πόλη σε έχει… καταβροχθίσει, όταν σε έχει βάλει στους δικούς της ρυθμούς, δεν έχεις πολλούς τρόπους να βρεις την ισορροπία σου. Τον άνθρωπό σου, τα αγαπημένα σου συγγενικά πρόσωπα, τους φίλους σου, τη μουσική. Είναι αλήθεια ότι οι ρυθμοί που ακολουθούμε πλέον δεν αφήνουν πολλά περιθώρια, γι’ αυτό και το song therapy νομίζω ότι είναι μία διαδικασία που μπορεί να βοηθήσει. Για τον καθένα τα ακούσματα είναι διαφορετικά. Ο δογματισμός δεν χωράει στη μουσική. Θέλεις να ακούσεις κλασική, θέλεις ροκ, θέλεις λαϊκή; Δική σου υπόθεση.

Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο από το να έχεις τα αυτιά ανοιχτά. Αποφάσισα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για δεκαπέντε τραγούδια. Δεν ακολούθησα καμία τρομερή διαδικασία επιλογής. Είναι τραγούδια που μου ήρθαν κατευθείαν στο μυαλό όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το κομμάτι. Έτσι απλά. Τραγούδια που με κάνουν 100% δικό τους όταν τα ακούω. Παλιά και νέα, ατάκτως ερριμμένα.

Μοιραστείτε κι εσείς με τους άλλους. Γράψτε την δική σας λίστα. Ας κάνουμε το δικό μας γκρουπ για song therapy. Πατήστε το κουμπί των σχολίων και δείξτε τον δικό σας δρόμο μέσα από τα τραγούδια που αγαπάτε.

Γιάννης Αγγελάκας: «Σιγά μην κλάψω»

Ξύλινα Σπαθιά: «Σιωπή»

Αλκίνοος Ιωαννίδης: «Όνειρο ήτανε»

Στάθης Δρογώσης: «Μην το πεις πουθενά»

Ενδελέχεια: «Όρκος»

Ρόδες: «Βρώμικο»

Active member – Σ. Μάλαμας: «Της φωτιάς οι μάγοι»

Ζακ Στεφάνου: «Μικρό μου πόνυ»

Πάνος Μουζουράκης: «Τώρα αυτό πώς να στο πω»

Τρύπες: «Γιόρτη»

Διάφανα κρίνα:«Μέρες Αργίας»

Ορέστης Ντάντος: «Όταν γυρνάς το βράδυ απ’ τα ξενύχτια»

Παύλος Παυλίδης:«Το χαζοπούλι»

B.D. Foxmoor: «My space»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News