Μία στιγμή, ένα λεπτό, μία σκηνή! Πόσα πράγματα μπορούν να υπάρξουν σε μία φαινομενικά περιορισμένη –χρονικά- διαδικασία; Πάρα πολλά. Τόσα που μπορούν να σε απογειώσουν, να σε συγκλονίσουν, να εντυπωθούν στο μυαλό σου, ως ακόμα πιο σημαντικά από τα πράγματα που τα περικλείουν. Σήμερα (ξανά)μιλάμε για μιούζικαλ. Να μην αναλύσω και πάλι γιατί τα αγαπάω, αλλά να αναφερθώ στο καλύτερό μου σε ό,τι τα αφορά. Δεν αφορά μόνο τις συγκεκριμένες ταινίες αυτό που θα μας απασχολήσει σήμερα. Μιλάω για μία σκηνή που στα δικά μου μάτια… απογείωσε ορισμένες από αυτές τις ταινίες.

Αν όμως το θέμα το εξετάσουμε και σε άλλα επίπεδα, το αναλύσουμε και κάτω από διαφορετικά πρίσματα, πάντα οι στιγμές είναι αυτές που διαμορφώνουν την αλήθεια. Ορισμένοι στίχοι σε ένα ποίημα ή ένα τραγούδι, μία ντρίμπλα ή ένα γκολ σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, μία λεπτομέρεια σε ένα γλυπτό ή έναν ζωγραφικό πίνακα. Ωπ, βγήκαμε εκτός θέματος. Μιούζικαλ υποσχέθηκα, για μιούζικαλ θα μιλήσω. Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές σκηνές στην ιστορία του είδους είναι αυτή που ο Τζιν Κέλλυ τραγουδά στην βροχή. Αλήθεια υπάρχει άνθρωπος που περπάτησε στην βροχή, χωρίς έστω μία φορά να βγάλει από το στόμα του τις λέξεις «singing in the rain»; Δύσκολα λέω εγώ. Αυτό εννοώ λοιπόν όταν μιλάω για την δύναμη μίας σκηνής.

Τι λέτε λοιπόν να παίξουμε ξανά το παιχνίδι της ανταλλαγής; Πολύ μου άρεσε όταν το κάναμε με τα τραγούδια. Από τις προτάσεις σας άκουσα τραγούδια που σχεδόν τα είχαν ξεχάσει ή έμαθα κιόλας τραγούδια που δεν είχε τύχει να ακούσω νωρίτερα. Φτιάχνω λοιπόν την δική μου προτεινόμενη τριάδα από σκηνές μιούζικαλ και περιμένω στα σχόλια τις δικές σας. Κι αν δεν θέλετε να μείνετε στα μιούζικαλ, δεν θα σας… μαστιγώσουμε. Προτείνετε ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή σας.

Οι δικές μου προτάσεις

Singing in the rain(Gene Kelly)

Moulin Rouge – El tango de Roxanne(Ewan McGregor, Jose Feliciano and Jacek Koman)

Nine – Be Italian(Fergie)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News