Σε είδα με το εγγονάκι σου. Επαιζες και γελούσες μαζί του σαν να μην υπήρχε αύριο – πιο παιδί κι απ´ το παιδάκι έμοιαζες. Και αίφνης μου 'ρθε στο μυαλό η εικόνα η χτεσινή. Ένα ζευγάρι που έσερνε κυριολεκτικά το αγοράκι του προς το φροντιστήριο αγγλικών. Τα μάτια των γονιών πετούσαν φωτιές και την πανταχού παρούσα αόρατη φράση "για το να ζήσεις καλύτερα πασχίζω". Τα μάτια του αγοριού εκτόξευαν δάκρυα σα σφαίρες και την πανταχού παρούσα αόρατη φράση "σταμάτα να με σκοτώνεις, για να ζήσω καλύτερα".

Μα, τι στο καλό συμβαίνει στους γονείς; Γιατί στα σπίτια είναι πιο πολλά τα δάκρυα απ´ τα γέλια; Γιατί δεν ρωτάμε να μας πουν το μυστικό τους οι παπούδες;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News