Ο Σύλλογος «Οι Φίλοι της Μουσικής» προσκαλεί και πάλι το διάσημο συγκρότημα Johann Strauss Ensemble και τον βιολονίστα Russel McGregor, τον άνθρωπο που πούλησε το σπίτι του για να αγοράσει το βιολί του (κατασκευής 1697), για να εγκαινιάσουν το εορταστικό κλίμα των Χριστουγέννων στην Αθήνα. Επίσης, οι χορευτές Silvia Schreger και Bernhard Bläuel, σολίστ, από το Μπαλέτο της Όπερας της Βιέννης, θα χορέψουν τα αέρινα βαλς των Στράους στην ανθοστολισμένη αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής. Όλοι οι συνθέτες της οικογένειας των Στράους με τα ωραιότερα βαλς, τις πόλκες και τους λαϊκούς χορούς της βιεννέζικης μουσικής παράδοσης σε ένα εορταστικό πρόγραμμα. Ο βιολονίστας Russel McGregor ξεκίνησε την περιπέτειά του με τη μουσική σε ηλικία 7 χρόνων κάνοντας μαθήματα βιολιού. Μετά από μια παύση δύο χρόνων, συνέχισε τα μαθήματα και σε ηλικία 15 χρονών έγινε δεκτός στο Victorian College of the Arts performing, όπου πρωτοσκέφτηκε μια καριέρα στη μουσική. Δείτε τι μας είπε ο ίδιος.

Πώς βρεθήκατε να διευθύνετε στην Johann Strauss Ensemble;

Russel McGregor: Με προσκάλεσαν στην ορχήστρα πριν από 11 χρόνια για να εκτελέσω μια συναυλία, η οποία όμως αποδείχθηκε ότι ήταν μια οντισιόν για τη θέση του μουσικού διευθυντή της ορχήστρας. Ευτυχώς, πήγε πολύ καλά και έχουμε αναπτύξει θαυμάσια συμπάθεια όλα αυτά τα χρόνια μαζί. Είναι μια φανταστική ορχήστρα με πολύ ταλαντούχους μουσικούς και απλά μου αρέσει να βγαίνω στη σκηνή μαζί τους.

Γιατί Strauss, ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι και γιατί;

R.M.: Πραγματικά ερωτεύτηκα τη μουσική του Strauss μετά από πολλές εκτελέσεις στα πανέμορφα παλάτια της Βιέννης. Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία να στέκεσαι στη σκηνή και να διευθύνεις την ορχήστρα, να κοιτάς την αίθουσα χορού και να βλέπεις χίλια άτομα να χορεύουν τα βαλς και τις πόλκες της μουσικής σου. Τότε, συνειδητοποίησα πόσο μαγικό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο. Σχεδόν όλη η μουσική από την δυναστεία Strauss είναι συνδεδεμένη με τον χορό και τις εορταστικές εκδηλώσεις. Για αυτόν τον λόγο θα έχουμε μαζί μας δύο καταπληκτικούς χορευτές φέτος, την Silvia Schreger και τον Bernhard Bläuel, που θα παρουσιάσουν μια ειδική χορογραφία, σχεδιασμένη για αυτές τις συναυλίες από τη Raffaela Pegani. Αυτή η μουσική έχει γραφτεί για τον κόσμο και έχει τόση πολλή μαγεία, γοητεία και ενθουσιασμό μέσα της. Το αγαπημένο μου κομμάτι είναι στην ουσία ένα βαλς γραμμένο από τον Josef Strauss και ονομάζεται Dynamiden Waltz. Μεταφράζει τις μυστηριώδεις δυνάμεις του μαγνητισμού. Έχει μια θαυμάσια εισαγωγή που είναι σχεδόν συμφωνική από μόνη της και στη συνέχεια αποκαλύπτεται σε τόσα πολλά και όμορφα βαλς, γεμάτα πλούσιες μελωδίες και ενέργεια.

Πώς αποκτήσατε το «Carlo Giuseppe Testore violin» του 1697;

R.M.: Με κάλεσε ένας φίλος μου κατασκευαστής βιολιών στη Μελβούρνη το 1992 και μου ζήτησε να δω δύο καταπληκτικά βιολιά που είχε αποκτήσει. Το ένα από αυτά ήταν το Carlo Giuseppe Testore violin του 1697 που πλέον χρησιμοποιώ. Τότε ετοιμαζόμουν για να ξεκινήσω μια περιοδεία σε όλη την Αυστραλία μαζί με τον Jose Carreras και ο φίλος μου, μου πρότεινε να το πάρω μαζί μου και να το δοκιμάσω. Μου είπε ότι ήταν ασφαλισμένο! Επίσης, τότε ετοιμαζόμουν να φύγω και για ένα ταξίδι στην Ευρώπη και, όπως καταλαβαίνετε, δεν ήμουν σε θέση να αγοράσω το βιολί. Αλλά ήταν «έρωτας στο πρώτο άκουσμα». Δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο όμορφο ήταν το συγκεκριμένο όργανο και ήξερα ότι θα έπρεπε να βρω τον τρόπο για να το αποκτήσω. Ο μόνος τρόπος που βρήκα, για να τα καταφέρω, ήταν να πουλήσω το σπίτι μου στην Αυστραλία και αυτό έκανα.

Πόσο δύσκολο ήταν να σας αποδεχθούν για την δεξιότητά σας σε μια νέα χώρα;

R.M.: Μου πήρε πολλά χρόνια για να καθιερωθώ στη Βιέννη. Όταν πρωτοέφτασα, σχεδίαζα να μείνω δύο βδομάδες και από τότε έχουν περάσει 22 χρόνια. Έπρεπε να μάθω τη γλώσσα και φυσικά δεν είχα κάποιον καθηγητή για να με βοηθήσει με τις επαφές του σε ορχήστρες και ήταν αρκετά δύσκολο στην αρχή. Και όταν άρχισα να διευθύνω ορχήστρες με τη μουσική του Στράους, τους πήρε λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσουν ότι ίσως ένας Αυστραλός ξέρει πώς να ερμηνεύσει αυτή την υπέροχη μουσική. Τώρα, ευτυχώς για εμένα, με καλούν συχνά να διευθύνω ορχήστρες στην Αυστρία και θεωρώ πως είναι ένα υπέροχο κομπλιμέντο.

Η ορχήστρα χρησιμοποιεί το πρωτότυπο στυλ Stehgeiger που υιοθετήθηκε από τον Strauss, όπου ο αρχηγός είναι μαέστρος και σολίστ την ίδια στιγμή. Πώς λειτουργεί όλο αυτό;

R.M.: Το να παίζεις και να διευθύνεις στο στυλ του Stehgeiger, συγκρίνεται ίσως με το να παίζεις μουσική δωματίου αλλά με μια ορχήστρα. Αυτός ο τρόπος είναι πιο απαιτητικός για τα μέλη της ορχήστρας, επειδή στέκομαι με την πλάτη μου σε αυτούς αλλά πλέον γνωρίζουν και την παραμικρή κίνηση που κάνω και καταλαβαίνουν ίσως τι εννοώ με αυτές. Είναι επίσης μεγάλο πλεονέκτημα για το κοινό, επειδή βλέπω αυτούς και όχι την ορχήστρα. Ένας από τους κύριους στόχους μου, όταν διευθύνω στη σκηνή, είναι να σπάσω το φράγμα που πολλές φορές δημιουργείται μεταξύ καλλιτεχνών και κοινού. Με αυτόν τον τρόπο, το κοινό αισθάνεται χαλαρό και αυτό παίζει σημαντικό ρόλο σε μια συναυλία. Επίσης κατά την διάρκεια της συναυλίας μιλάω στο κοινό και αυτό της δίνει μια νότα διασκέδασης αντί για την κλασική εκδοχή μιας τέτοιας. Ταυτόχρονα, δημιουργεί κάτι παραπάνω από μία διορατικότητα της μουσικής που παίζεται από τους καλλιτέχνες επί σκηνής. Αυτή η αλληλεπίδραση είναι πολύ σημαντική, καθώς πολλές από τις συνθέσεις που εκτελούν, απαιτούν το κοινό να συμμετέχει.

Είστε θαυμαστής της ποπ, ροκ και χέβι μέταλ μουσικής, με το συγκρότημα Van Halen να είναι από τα αγαπημένα σας, αν δεν κάνω λάθος. Έχετε σκεφτεί ποτέ να παντρέψετε την κλασική μουσική με άλλα είδη μουσικής, όπως μέταλ και ροκ;

R.M.: Είμαι θαυμαστής οποιουδήποτε είδους μουσικής που, είτε είναι ποπ, ροκ ή μέταλ, έχει ποιότητα. Ναι, δίκιο έχετε, είμαι μεγάλος θαυμαστής των Van Halen και είναι θαυμάσιοι μουσικοί και ειδήμονες με τα όργανά τους. Ήμουν αρκετά τυχερός να παίξω με τον Elton John και με έναν αρκετά μεγάλο αριθμό ροκ συγκροτημάτων στην Αυστραλία και μου αρέσει πολύ η πιθανότητα να κάνω αυτόν τον συνδυασμό με διαφορετικά είδη μουσικής. Νομίζω ότι την σήμερον ημέρα βλέπουμε πολλά ροκ συγκροτήματα να χρησιμοποιούν κλασικά όργανα σε πολλές μουσικές συνθέσεις τους αλλά και στις συναυλίες τους. Σίγουρα, προσθέτει μια άλλη γεύση στα τραγούδια τους. Ίσως μια μέρα να μπορέσω να παίξω ελληνική παραδοσιακή μουσική μαζί με Έλληνες μουσικούς!

Περισσότερες πληροφορίες:
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου – 20:30
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου – 16:30 & 20:30

Τιμές εισιτηρίων:
€10,00 (Φοιτητικά, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι, 65+)
€18,00 – 28,00 – 38,00 – 48,00 (Διακεκριμένη Ζώνη)

Τηλ. 210 7282 333, www.megaron.gr

*Ο Αίαντας Αρτεμάκης γεννήθηκε το 1982 και είναι δημοσιογράφος και «κομπιουτεράς». Πουλάει κομπιουτεράκια στην Ομόνοια, με προτίμηση στα γιαπωνέζικα. Του αρέσει να διαβάζει και να ονειρεύεται μια γερή δημοκρατία. Παντρεύτηκε το 1989 τον καλό του φίλο, Amstramd 1512. Δυστυχώς από τότε, έχει αλλάξει πολλούς αγαπημένους. Τώρα συζεί με έναν Z800 HP.

Προηγούμενα άρθρα του Αίαντα Αρτεμάκη 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News