Ο πόλεμος πίσω από την διόπτρα ενός τανκ. Αυτή τη φορά δεν βλέπουμε αυτό που συνεχώς κοιτάμε στις ειδήσεις. Ένα τανκ που περιφέρεται πυροβολώντας. Ένα τανκ που δεν έχει όνομα και επίθετο, σκορπίζει τον τρόμο σε κάθε πόλεμο και μετά τα ίχνη του χάνονται. Το παρκάρουν δίπλα σε άλλα πανομοιότυπα και κάνεις δεν ξέρει. Κανείς δεν θυμάται. Δεν υπάρχει για αυτό να μιλήσει κανένας. Είναι σαν τα βομβαρδιστικά. Ποτέ δεν μαθαίνουμε τίποτα για τον άνθρωπο που πιέζει τη σκανδάλη. Που είναι ένα στρατιώτης που υπακούει διαταγές. Και λοιπόν;

Ολα τα πράγματα έχουν όνομα και επίθετο. Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε το απρόσωπο τανκ. Το απρόσωπο βομβαρδιστικό κι εκεί να σταματάνε όλα. Κι όμως κάποιοι ήταν μέσα . Ο Μάοζ επιτέλους μας δείχνει ποιοί είναι, τι αισθάνονται, τι τους λένε και γιατί πιέζουν την σκανδάλη. Όμως μη σταθούμε «στη φρίκη του πολέμου» (έλεος). Επιτέλους κάποιοι πήραν την απόφαση να μιλήσουν ανοιχτά γι αυτόν τον πόλεμο. Το ισραηλινό σινεμά ξεμύτισε και με δυο τρεις ταινίες αποκτά στίγμα στον παγκόσμιο χάρτη. Μια απ αυτές, ο «Λίβανος», πήρε το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία και δεν το πήρε άδικα. Πιστέψτε με.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News