Και όμως, παρά τις δυσκολίες από το μνημόνιο και το εν γένει αρνητικό κλίμα προς την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο μπορούσε να αποφύγει την οριακή ήττα στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) αλλά μπορούσε κυριολεκτικά να κάνει περίπατο. Και κάτι παραπάνω: Να αποδείξει ότι η τακτική που απέφερε καρπούς με τις υποψηφιότητες Καμίνη και Μπουτάρη δεν ήταν μια ευκαιριακή επιλογή ανάγκης αλλά μια συνειδητή και σε βάθος χρόνου απόφαση συγκρότησης μιας νέας μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας για την έξοδο της χώρας από την κρίση και τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Η λύση ήταν μπροστά στα πόδια του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς και  συγκέντρωνε ένα ευρύτατο φάσμα συγκατάθεσης από λογικούς ριζοσπάστες μέχρι μετριοπαθείς όλων των χώρων.

Ο Αντώνης Ρουπακιώτης, επιτυχημένος Πρόεδρος του ΔΣΑ με δύο θητείες, άνθρωπος της Αριστεράς με τεράστιο κύρος σε όλους τους χώρους θα κέρδιζε με άνεση τις εκλογές αλλά αυτή είναι μόνο η μία πλευρά του ζητήματος. Η άλλη, ίσως και σημαντικότερη, είναι ότι θα είχαν ένα σοβαρό λόγο χιλιάδες δικηγόροι να προσέλθουν στις κάλπες. Γιατί το πρώτο μήνυμα της κάλπης είναι η τεράστια αποχή. 58,42% του εκλογικού σώματος προσήλθε στον πρώτο γύρο και μόλις 38,89% -ιστορικό χαμηλό- στον δεύτερο. Το δεύτερο είναι το πρωτοφανές ποσοστό άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων. 12% πήγε στην κάλπη και αρνήθηκε να δώσει θετική ψήφο. Και μπορεί να ισχύει η ρήση ότι « οι απόντες δεν έχουν ποτέ δίκιο» ( γιατί τελικά ο ΔΣΑ πέρασε μέσω της αποχής στην δεξιά) αλλά δεν τρελάθηκαν χιλιάδες δικηγόροι που από θέση  συμμετέχουν κατά κανόνα στις δημοκρατικές διαδικασίες. Κάτι εξαιρετικά απωθητικό τους κράτησε σπίτι τους. Και πιστέψτε με αυτό δεν είναι το μνημόνιο και οι επιπτώσεις του. Η στασιμότητα των αντιμνημονιακών  συνδυασμών δεν αφήνει περιθώρια για τέτοια ερμηνεία. Ο Σχοινάς, κοινός υποψήφιος ΣΥΝ και Δημοκρατικής Αριστεράς πήρε 8,62% έναντι ποσοστού 11,24% στις εκλογές του 2008 και ο υποψήφιος που στήριξε το ΚΚΕ 5,32% από 4,78%. Δεν παθιάστηκαν οι δικηγόροι με την αντιευρωπαϊκή ρητορεία. 

Στην απουσία αξιόπιστης και ταυτόχρονα ενωτικής υποψηφιότητας που θα σήμαινε κάτι όχι μόνο για τον ΔΣΑ αλλά και ευρύτερα βρίσκεται η απάντηση.Μια απλή ανάγνωση των αποτελεσμάτων αρκεί. Πέντε υποψηφιότητες( αριθμός 5) από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ στο πρώτο γύρο, που δεν συγκεντρώθηκαν στον δεύτερο. Ξέρω ότι ορισμένοι  θα οχυρωθούν πίσω από την περίφημη « αυτονομία του μαζικού χώρου». Αφού αποφάσισαν να κατέβουν , το κόμμα τι να κάνει; Το ερώτημα όμως είναι άλλο: Έκανε ότι μπορούσε το κόμμα( και εννοώ το κόμμα ως σύνολο γιατί ο γραμματέας του στήριξε την ορθή επιλογή) για να υπερασπίσει μια διαφορετική γραμμή πλεύσης που αναπόφευκτα οδηγούσε στην επιλογή Ρουπακιώτη; Ή σκέφτηκαν ορισμένοι ότι η διάσπαση της δεξιάς του εξασφάλιζε ούτως η άλλως την Προεδρεία και προτίμησαν να μην μπλεχτούν με δύσκολους συμμάχους; Γιατί τέτοιος σύμμαχος θα ήταν ο Ρουπακιώτης με την ισχυρή προσωπικότητα που διαθέτει. Στις μέρες μας, όμως, μόνο αυτές οι συμμαχίες έχουν σημασία και φέρνουν αποτέλεσμα.

Η ευθύνη του χώρου της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς στη υπονόμευση της υποψηφιότητας Ρουπακιώτη είναι μεγαλύτερη από αυτήν του ΠΑΣΟΚ. Και ο μεν Συνασπισμός  έκανε την δουλειά του. Αγκάλιασε την υποψηφιότητα Σχοινά με μόνο κριτήριο ότι ο υποψήφιος αυτός κλίνει τον δρόμο στον Ρουπακιώτη, αποτρέπει την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και ως εκ τούτου είναι υποψηφιότητα αντιμνημονιακή. Η πολιτική σχιζοφρένεια του πάλαι ποτέ σοβαρού αυτού χώρου καταδείχθηκε το βράδυ του πρώτου γύρου όταν ο υποψήφιος του ΣΥΝ δήλωσε υποστήριξη στον Δημήτρη Βερβεσό του ΠΑΣΟΚ- άρα του μνημονίου- χωρίς προφανώς να τον εμποδίζει το γεγονός. Ο στόχος ήταν να αποκλειστεί ο Ρουπακιώτης και η δουλειά έγινε.
Αλλά η Δημοκρατική Αριστερά τι γύρευε σε αυτόν τον συνδυασμό; Αν δεν μπορεί στον Δικηγορικό Σύλλογο, όπου έχει συγκεντρωμένες δυνάμεις, να διαχωριστεί από τον ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ που, στην ευχή, θα το κάνει; Και όταν εθίζει τον κόσμο της να ψηφίζει μαζί με τον ΣΥΝ πως θα δικαιολογήσει την επιλογή ρήξης και την αυτόνομη εκλογική κάθοδο σε εθνικό επίπεδο;

*Ο Νίκος Μπίστης είναι Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και πρώην Υφυπουργός Εσωτερικών.

Προηγούμενα άρθρα του Νίκου Μπίστη:
Εργάζονται Λίβυοι στην Λιβύη;  
Γιατί έγινα Εθνικός   
Ουαί υμίν υποκριταί     
Συνδικαλισμός της συμφοράς      
Νόμος είναι το δίκιο της ΔΕΗ;            
Στου Σημίτη τον καιρό          
Στ' άρματα, στ' άρματα        
Βρε τι έπαθε ο ΣΚΑΙ…     
Κούβα αθωότητας και αβεβαιότητας        

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News