Αφορμή, μια -ας πούμε- καλών προθέσεων εκπομπή στην τηλεόραση. Αιτία, ο διαχωρισμός της πορνείας από το trafficking. Λες και σε μια εκπομπή μπορεί να διαφυλαχτεί μια ζωή κάτω των 20, ανάμεσα σε θέματα για τη νύχτα, με φουρνάρηδες, σκουπιδιάρηδες και διεμφυλικά άτομα. Σ' έναν αχταρμά όλα. Πάλι θύμωσα. Πάλι μιλούσα με την τηλεόραση. Αριθμοί, κι άλλοι αριθμοί. Νταβατζήδες, κορίτσια-παιδιά, μαστροποί, προστάτες τάχα μου δήθεν, και μια πολιτεία σε πλήρη αχρηστία.

Ένα χωμάτινο δρομάκι απότομο, με απότομη στροφή. Να χάνεται το αυτοκίνητο ανάμεσα απ' τα δέντρα γρήγορα μη και δει κανένας συμπολίτης κατά πού πάει. Αυτό το δρομάκι, αυτή η στροφή οδηγούσε και αλλού. Αλλά η ενοχή βάζει φτερά στα γκάζια. Χαμηλώνει το σβέρκο. Δυο τρία σπίτια. Με τις αυλές τους. Άλλες περιποιημένες, άλλες όχι. Έντονα τα χρώματα των εξωτερικών τοίχων και διάφορα γυναικεία ονόματα ξεπετάγονταν μέσα από πεσμένους σοβάδες. Στο ένα αναβόσβηνε κάθε τόσο μια μικρή νέον ταμπέλα. Σαν ντροπή. «Καινούρια κοπέλα».

Ήτοι, φρέσκο πράγμα κόσμε. Πολύ Βουλγαρία. Μια κόπια όλες. Αλλά η φωτεινή επιγραφή έκανε δουλειά. Ούτε από την Αλβανία, πόσω μάλλον δε από Ρωσία ή Ουκρανία, δεν καταδέχονται να δουλέψουν πια στην ψωροκώσταινα. Πάνε γι' άλλες πολιτείες… πιο μακρινές, πιο φωτεινές!

Μια από αυτές -δεν μπορώ να βρώ λέξη. Πονάω που το σκέφτομαι. Μικρό κορίτσι. Όχι όμορφο, αλλά τα νιάτα κάνουν τη διαφορά. Και το χαμένο βλέμμα που στέκεται σε μια εικόνα πολύ ωρα. Προβληματικό παιδί. Το μυαλό του «πειραγμένο». Του είπαν τι να κάνει και το έκανε, χωρίς μορφασμούς. Εντύπωση; Οι πολλοί γέροι. Πάρα πολλοί. Και μισή ώρα στο δωμάτιο. Πολλά απομεσήμερα παρακολουθούσα μέσα απ' τους βασιλικούς που διακοσμούσαν το παράθυρό μου, αλλά είχαν και ρόλο καμουφλάζ.

Κομμένο το ρεύμα. Γι' αυτο και άνοιγαν μετά τις 3.00, που έκλεινε η ΔΕΗ. Κομμένο το νερό. Μια «υπηρεσία» κουβαλούσε διαρκώς εμφιαλωμένα μπουκάλια. Την είδα δυο φορές ανάμεσα απ' τα μυρωδάτα φύλλα τη μικρή. Ασταθές βήμα. Μπορεί να ήταν και τσιγγάνα. Δεν παιρνω όρκο, αλλά όχι ότι έχει και σημασία. Τέσσερις φορές έμεινε έγκυος από πελάτες. Προφυλακτικό έμπαινε μόνο μετά από απαίτηση κάποιου πελάτη που σεβόταν τον εαυτό του και την οικογένειά του.

Την έχω τόσο ζωντανά μπροστά μου την εικόνα. Απλανές το μάτι. Έρμαιο το κορμί σε τραντάγματα και άτσαλα χέρια. Δεν μπορούσε να μιλήσει. Άναρθρες κραυγούλες σε άγνωστη γλώσσα μη τυχόν και ακούσει η τσατσά απ' έξω και διαμαρτυρηθεί στον νταβατζή.

Αυτό ειναι trafficking. Δεν ειναι πορνεία. Είναι απανθρωπιά. Κλωτσιά στην ανθρώπινη ύπαρξη, με βοήθεια από «παλικάρια» με κουμπούρια, αδερφές άλλων εποχών, παρωχημένες, με γλοιώδη πρόσωπα και τσατσάδες με καταστραμένες ζωές. Λίγη φαντασία στο τι μπορεί να συμβαίνει σε μεγαλύτερες «επιχειρήσεις», και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια παίρνει άλλη μορφή. Σιχαίνεσαι που ανήκεις στο ανθρώπινο είδος… Και συνήθως εν γνώσει των αρχών, ειδικά σε επαρχιακές πόλεις. Θέλησα να μιλήσω. Φώναξα, γιατί δεν κάνετε κάτι;

«Φοβόμαστε». Όλη η πόλη στα πόδια τους. Χρήμα. Πολύ χρήμα. Σ' έναν χώρο αρκετά βρώμικο, σ' ένα καλαθάκι λίγα προφυλακτικά χρησιμοποιημένα και τα υπόλοιπα άθικτα. Ένα κορμί απλωμένο σε κλαρωτά σεντόνια, που δεν θα είναι ποτέ έτοιμο να αντιληφθεί πως η ζωή της πήγε στα χαμένα.

Λες κι άκουγα παιδικές φωνούλες. Από «κατά λάθος» εκσπερματώσεις…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News