Μπορείς να διακόπτεις επαγγελματία αθλητή, ποδοσφαιριστή,  μπασκετμπολίστα, πολίστα, τενίστα, αρσιβαρίστα, μαραθωνοδρόμο, κολυμβητή, ασκητή, την  ώρα  της  προπόνησης;
Γιατί  όταν διαβάζω, προπονούμαι, γυμνάζομαι, βουλιάζω, βυθίζομαι, πατώνω, ματώνω,  εργάζομαι,  έχεις  την  απαίτηση  να είμαι ορθάνοικτος.
Ανοιχτό κινητό, σταθερό, internet, Skype, παράθυρο, πόρτα, να απαντώ, σε  κλήσεις, εκκλήσεις, επικλήσεις, παρακλήσεις, φωνές, κλάματα, ερωτήσεις; Γιατί;
Γιατί  όταν  κλείνω  τα  τηλέφωνα, κλειδώνω, κάνω  κάτι  εις  βάρος  σου,  κάτι  κρυφό, κάτι  φοβερό, κάτι  οπωσδήποτε  εναντίον σου;
Γιατί  νομίζεις ότι  συνωμοτώ  με  τον  εχθρό, ότι  δίνω  σχέδια, κωδικούς, κάστρα, λιμάνια, στόλους, φρούρια, αριθμούς, γυναικόπαιδα, αεροφωτογραφίες, όπλα, κείμενα  και  απόρρητα έγγραφα;
Γιατί;
Γιατί  δεν  σκέπτεσαι  ότι  ο  άνθρωπος  βελτιώνεται,  φροντίζει  τις  ελλείψεις  του, τα  κενά  του- έχω χιλιάδες-τα  ελαττώματά  του, την  ανορθογραφία  του; Την ξηρασία του. Την τύφλα του;
Ναι.
Θέλω  να  πω  κάτι. Έχω  δικαίωμα  στο  μάθημα, στην  τάξη, στο  δάσκαλο. Προτιμώ να διδαχτώ παρά να διδάξω.
Ακόμα  και  στην  ηλικία μου, έχω  αυτό  το  δικαίωμα.  Σεβάσου το.
Την  ώρα  μου,  τη  στιγμή  μου, την  εκπαίδευσή  μου, το  ωράριό  μου. Το δικό μου τρόπο να πορεύομαι στον κόσμο. Θέλω  ότι  δεν  μου αρέσει  επάνω  μου,  να  προσπαθώ  να  το  αλλάζω. Να τελειοποιώ το λάθος μου.
Ναι.
Έστω  και  τώρα  κι  ας  το  ειρωνεύεσαι. Ποτέ  δεν  είναι  αργά.  Θέλω    αυστηρά, θέλω κάρτα, πρόγραμμα, να  κλείνω  τηλεοράσεις  ραδιόφωνα,  να  αποφεύγω  ανθρώπους, εκδρομές, εκδηλώσεις, γάμους,  βαφτίσια, και διάφορα άλλα ομοιοκατάληκτα.

Και να σου πω και κάτι;
Πώς  θα  αποκτήσει  νόημα  το  διάλειμμα;  Πώς  θα  χτυπήσω   κουδούνι;  Πώς  θα  πεταχτώ  έξω  σαν  το  τρελό  παιδί; Πώς θα έρθω δίπλα σου; Με τι λόγια; Με τι νερά; Τι χλωρασιές; Πώς  θα  χωριστούμε  να  παίξουμε  διπλό, εάν  δεν  έχουμε  προπονηθεί, εάν  δεν  έχουμε  γυμναστεί,  εάν  δεν  έχουμε  νηστέψει,  δεν  έχουμε  ληστέψει  κάτι  από  τον  χρόνο  μας;
Πώς  θα  μεταλάβουμε, πώς  θα  γονατίσουμε,  πώς  θα  προσκυνήσουμε  σ΄  αυτό  που  αγαπάμε;
Δεν   γίνεται  να  δουλέψω, να  συγκεντρωθώ αλλιώς.
Δεν  έχω  χρόνο. Για  κανέναν.
Αρνιέμαι.
Δεν  μπορώ  να  το  κάνω  αυτό.
Όχι.
Καμιά  εξαίρεση.
Όχι. 
Ούτε  ειδικός  αριθμός, ειδική, πως  το  λένε,  διευθέτηση, ρύθμιση, μία  άλλη  συσκευή, σύνδεση,  συμφωνία, για  κάποια  ώρα  ανάγκης, κάτι  έκτακτο,  μια  ασθένεια. Όχι.
Ποτέ.
Αυτή  την  ασθένεια,  δεν  την  μπορώ. Αυτή  ακριβώς  την  αρρώστια .
Τον έλεγχο.
Το φόβο.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News