Λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές. Φυσικό και επόμενο όλα τα τηλεοπτικά μετερίζια να ασχολούνται με αυτό το θέμα. Εδώ ασχολούμαι εγώ!

Είπα να δω. Κακά τα ψέματα, ειναι κρίσιμες εκλογές. Όσο λίγα και αν ξέρω από πολιτική, σε αυτή τη χώρα ζω, εδώ πληρώνω, εδώ παραπληρώνω, εδώ ξεβρακώνομαι κυριολεκτικά. Με αφορά, λοιπόν, ακόμη και αν αυτή τη στιγμή είμαι στη μεγάλη μερίδα των αναποφάσιστων.

Με μπέρδεψαν, πολύ με μπέρδεψαν. Είπα να δω, να ακούσω, να ταιριάξω, να χαζολογήσω, να γελάσω και στο τέλος να κλάψω. Είδα πολλές εκπομπές. Πολλά ημιστρόγγυλα πλεξικγλάς τραπέζια, με κάθε λογής ανθρώπους να μιλούν, να γελούν, να βρίζουν, να κοροϊδεύουν, να ολιγωρούν μα και να λοιδωρούν. Όλους εμάς.

Μπερδεύτηκα. Περίμενα σχεδόν εναγωνίως να μπει το όνομα του κάθε ομιλητή -κάτω απ' το στήθος του- για να δω πού ανήκει. Σε ποιον χώρο πήγε. Σχεδόν όλοι άλλαξαν στρατόπεδο. Τόσες μεταγραφές ούτε στο ποδόσφαιρο. Ακόμη και οι ασπρομάλληδες. Νέα κόμματα. Δύο ΠΑΣΟΚ. Αυτό κι αν μ' έστειλε! Τόσο θράσος μόνο η πολιτική μπορεί να έχει. Ή, μάλλον, τέτοιο θράσος μόνο η εξουσία μπορεί να το διαχειριστεί.

Φρούμαξα μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Καλέ, μιλάμε για πολλούς. Κι ο καθένας -παρόλο που μπορεί να ανήκει στην ίδια «ομάδα» με τον άλλον- να λέει άλλα. Να τάζει άλλα. Να αφαιρεί και να προσθέτει με άλλα μαθηματικά από αυτά που μάθαμε στο σχολείο. Άλλους αριθμούς ο ένας, άλλους ο σύντροφος. Κοντεύουμε να γίνουμε οικονομολόγοι με πτυχίο απ' το Χόγκουαρτς. Μόνο έτσι θα έβγαινε κάποιο συμπέρασμα. Αλλά δεν βγαίνει.

Τα πάντα γίναμε στην Ψωροκώσταινα. Το οικονομολόγοι είναι το πιο εύκολο. Να πω τη μαύρη -κατάμαυρη- αλήθεια μου, το σόου είναι ελλιπές. Λείπουν τα «καλά παιδιά» να ρίξουν κάνα χαστούκι. Η αρένα φτώχυνε από ένα μαντρί στον Κορυδαλλό. Αλλά και οι λεγάμενοι, από μαντρί σε μαντρί. «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει»… Πολλά μπεεεεε.

Βραχνά, άγρια, απειλητικά, ικετευτικά, δόλια, μαλακά… άπειρα. Και τα σκυλιά δεμένα. Με ναυτικό κόμπο. Αλάνικο. Να μπορούν τα ζα να τρέξουν όπου βολεύει. Αλλάζει το σκηνικό.

Από τραγωδία σε κωμωδία και τούμπαλιν. Οι πιο ξεφτιλισμένες εκλογές, απ' όσο θυμάμαι. Και δεν είμαι και μικρή.

Έχρωμες τηλεοράσεις, πολλά χρώματα, ανταύγειες σε καστανά μαλλιά, ζελέ σε άσπρα μαλλιά, ριγέ γραβάτες, τεράστια σκηνικά με χρώματα που ούτε το Athens Pride περηφανεύεται ότι διαθέτει.

Άλλος παίζει με το τρενάκι, άλλος με το πουλί του -twitter-, άλλοι τρέχουν σε καταπράσινους κήπους. Κι όμως, όλα γκρι. Για να μη πω μαύρα και εξαφανίσω κάθε ελπίδα απ' τον πίνακα. Γκρι σκοτωμένo. Ούτε καν αρζάν. Λίγο να γυαλίζει για την ελπίδα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News