Με πατέρα αξιωματικό δεν ριζώνεις πουθενά. Κάθε δυο-τρία χρόνια, άλλη πόλη, άλλο σχολείο, άλλοι φίλοι. Κυρίως άλλοι φίλοι. Η μητέρα μου με κυοφόρησε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, με γέννησε στην Αθήνα, με μεγάλωσε σε Αλεξάνδρεια, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Κεφαλλονιά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα. Η αδελφή μου μεγαλύτερη και πιο… κοσμογυρισμένη. Ρίζες δεν νιώθω να έχω πουθενά. Ίσως αισθάνομαι λίγο περισσότερο Θεσσαλονικιός επειδή πήγα εκεί Γυμνάσιο και Λύκειο. Αλλά μέχρι εκεί. Γι’ αυτό και ο τόπος μου ήταν παντού και πουθενά. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό να καταλαβαίνει τον κόσμο έκλαιγα κάθε φορά που έφευγα από κάπου, δυσκολευόμουν τις πρώτες μέρες της αλλαγής περιβάλλοντος, αλλά τα παιδικά μου αντανακλαστικά μ’ έκαναν να αφήνω στην άκρη του κάδρου την τοποθεσία και να τοποθετώ στο κέντρο τους ανθρώπους. Για μένα ήταν το ίδιο περιβάλλον όταν έφυγα από τα χιόνια της Κοζάνης για να πάω στον ήλιο και την θάλασσα της Κεφαλλονιάς. Τα παιχνίδια δεν αλλάζουν, τα παιδιά δεν αλλάζουν. Έχουν άλλα ονόματα, άλλες μορφές, αλλά παραμένουν παιδιά. Που παίζουν μπάλα, που κάνουν αταξίες στο σχολείο. Κι αν στη μία πόλη οι φίλοι ήταν ο Γιώργος, ο Δημήτρης, ο Σπύρος, στην άλλη ήταν ο Νώντας, ο Γαβριήλ, ο Βασίλης. Εγώ παντού. Ο ίδιος. Με τα όνειρα, το χαμόγελο και τα δάκρυά μου.

Έπρεπε να αγαπώ τους ανθρώπους, να πιστεύω σε αυτούς. Γι’ αυτό δεν ρίζωσα σε τόπο. Ρίζωσα όμως στις καρδιές τους κι αυτοί στη δικιά μου. Έκανα φίλους. Πολλούς. Γνωστούς ακόμα περισσότερους. Έμαθα να παίρνω από τον καθένα αυτό που μπορεί να μου δώσει. Αντέχω στις μεγάλες παρέες, αντέχω στις νέες παρέες. Με άλλους λέω σαχλαμάρες (τους περισσότερους), με άλλους κάνω βαθιές αναλύσεις (ελάχιστους). Με όλους όμως περνάω καλά. Βέβαια όταν λόγω των συνεχών μετακινήσεων αναπτύσσεις τέτοιου είδους άμυνες, ίσως χάνεις λίγο την δημιουργικότητα της μοναξιάς. Με τον εαυτό σου τα βρίσκεις πιο δύσκολα. Αυτή είναι η άσκηση που πρέπει να κάνω από δω και πέρα. Πρέπει να ετοιμαστώ για μία ακόμα μετακόμιση. Από τους άλλους στον εαυτό μου. Ωστόσο και πάλι στον άνθρωπο θα εμπιστευτώ τα υπάρχοντά μου. Αυτός είναι ο δικός μου τόπος. Οι άνθρωποι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News