-Λοιπόν, Πετρόπουλε.

-Λοιπόν, κύριε Παντελή μου, «κουράζεται κανείς να είναι ο μόνος που φτάνει στην ώρα του, ο μόνος που μεταχειρίζεται καλά υλικά στη δουλειά του, που ντρέπεται για το ψέμα, ο μόνος που δεν κλέβει στα χαρτιά».

Λοιπόν, ξέχασέ τα αυτά, εμείς και στα στημένα μπαίνουμε και παίζουμε, παίκτες είμαστε, αυτή είναι η δουλειά μας, τη μεγάλη την τρίπλα θα την κάνουμε στο κόρνερ μαζί με τον Ζαϊρζίνιο, τον Γκαρίντσα, τον Μπεστ, τον Χατζηπαναγή και τον Αρδίζογλου.

Θα τους αδειάσουμε, από εκεί θα βγάλουμε τη δυνατή τη σέντρα, την κοφτή στο πρώτο το δοκάρι, να πεταχτεί δυο μέτρα πίσω από τον τελευταίο αμυντικό ο δικός μας και να σκοράρει με άπιαστο αριστερό στο γάμα, στο παραθυράκι, για να έρθει ο τοπικής εμβέλειας και να το ακυρώσει ως οφσάιντ, αυτή είναι η δουλειά του, αυτή η αποστολή του και η μοίρα του. Don’t worry, be happy. 

Όμως την τρίπλα μας αυτή, εκεί στο κόρνερ με τις λάσπες και τα χιόνια, δεν πρόκειται κανείς με τίποτα να τη σβήσει, θα μείνει ανεξίτηλη σαν το πέταλο του αλόγου του αγίου πάνω στον βράχο.

Υπάρχει ένα άλλο πρωτάθλημα που δεν μετριέται η νίκη με τα γκολ, αλλά με τις μεγάλες τις στιγμές και αυτό το ξέρουμε καλά όσοι μπαίνουμε και παίζουμε στο γήπεδο με τα στημένα.

Και κάτι ακόμα, κύριε Παντελή μου, δεν δίνουμε δικαίωμα για κάρτες και αποβολές, σκύβουμε το κεφάλι και αγωνιζόμαστε, να ήξερες τι χαρά που τους δίνουμε όταν μας βγάζουν έξω από το παιχνίδι, έξω από τις τέσσερις μεγάλες τις γραμμές. Είναι σαν να τους διευκολύνουμε.

Και ας βάζουνε τον Ματεράτσι να λέει, να γράφει τα άθλια λόγια του, στης Μασσαλίας τις αλάνες ο Ζινεντίν Ζιντάν γυμνάζει τα στρατεύματά του.

Αυτό ποτέ μην το ξεχνάς. Το τελευταίο μας παιχνίδι, εμείς θα το διαλέξουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News