Ο Βρετανός πολυβραβευμένος συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης Steven Berkoff έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα στις 18-20 Μαΐου (9.30 μ.μ.), στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, παρουσιάζοντας την προσωπική του επιτυχία από την Λονδρέζικη και διεθνή σκηνή «Οι κακοί του Σαίξπηρ». Οι σκοτεινοί χαρακτήρες του Σαίξπηρ, Ριχάρδος ο Γ’, Μάκβεθ, Άμλετ, Ιάγος, Σάιλοκ, Όμπερον, ερμηνεύονται και σχολιάζονται μέσα από τα πρωτότυπα κείμενα του Berkoff ενώ μετά την παράσταση, ο δημιουργός της θα συνδιαλέγεται με το κοινό. Προς το παρόν μοιράζεται μαζί σας τις σκέψεις που τον οδήγησαν στην επιλογή των συγκεκριμένων ηρώων:

• «Οι «κακοί» του Σαίξπηρ βρίσκονται εκεί για να υπενθυμίζουν σε εμάς του «καλούς» ότι είμαστε στην σωστή πλευρά της ζωής, ενώ, ταυτόχρονα μας διαπερνούν ένα ή δυο ρίγη συγκίνησης, ώσπου ο «κακός» να αγγίξει ή και να φτάσει στον απόλυτο σκοπό του. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως σε πολλούς από μας υποβόσκουν στοιχεία αθλιότητας και κακίας, ένα ‘μικρόβιο’ κακίας μέσα σε όλους μας, λίγη αγάπη για αναρχία, λίγο θαυμασμός για τον παράνομο».

• «Πώς λοιπόν αρχίζω αυτό τα σαιξπηρικό ταξίδι; Κυρίως βρίσκοντας συνδετικούς κρίκους μεταξύ σεξ και βίας στην ψυχή των χαρακτήρων. Όσο πιο πολύ έψαχνα, τόσο περισσότερο έβλεπα να αποκαλύπτεται στην φύση των ηρώων αυτή η ισχυρή σχέση. Μην έχοντας την δυνατότητα να βρεις δύναμη μέσω της αγάπης, καταφεύγεις στον τρόμο, στην απειλή, στον εκφοβισμό. Η καρδιά σου θα χτυπήσει εξίσου δυνατά μπροστά σε καταστάσεις τρομακτικές όσο και μπροστά στην σεξουαλική έκσταση, αφού, καμιά φορά, το σεξ προϋποθέτει φόβο. Προσπαθώ να βρω έναν δεσμό μέσω όλων των «μοχθηρών» χαρακτήρων που επέλεξα, ένα συνδετικό κρίκο που θα τους δένει όλους μαζί και θα δώσει πραγματική υπόσταση σε αυτήν την εφιαλτική συγκέντρωση των καθαρμάτων, αφού δεν μπορώ έτσι απλά να βγω σε τούτη την αχανή σκηνή και να απαριθμήσω τηλεγραφικά τα κομμάτια που έχω αποστηθίσει. Θα πρέπει πάντοτε να υπάρχει ένας σοβαρός λόγος, μια αιτία, μια δικαιολογία. Υπάρχουν τόσα είδη «κακών», όσα και καρκίνου. Κάποια είναι επιθετικά και επικίνδυνα, άλλα εξελίσσονται πιο αργά και σταδιακά, θέτουν λιγότερους κινδύνους για την ζωή μας, αρχικά, αλλά δεν παύουν να παραφυλάνε…».

• «Ξεκινώ με τον Ιάγο γιατί η ιδανική μεταφορά που χαρακτηρίζει αυτό τον χαρακτήρα είναι ενός προσώπου που δεν αγαπήθηκε ποτέ πραγματικά και που έχει τεράστια έλλειψη αυτού του συναισθήματος. Και το να σου λείπει η θέρμη της αγάπης είναι σαν να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται και να χάνεται».

• «Στη συνέχεια συστήνω στο κοινό τον Ριχάρδο Γ’ και ρωτώ τους θεατές να επισημάνουν πόσες φορές, πάνω – κάτω, αναμειγνύει ο ήρωας αυτός τις έννοιες σεξ και βία. Έχω μπει για τα καλά στον ρόλο, αλλά εύχομαι μέσα μου να μην καταντήσω σαν τον Λόρενς Ολιβιέ που τον είχε στοιχειώσει ο συγκεκριμένος ρόλος. Αλήθεια, θα στέκομαι για πολλή ώρα πάνω στην σκηνή σαν το λεμόνι, αναμασώντας τις σημαντικές λέξεις του κειμένου, με το πνευματικό ολόγραμμα του Λάρι (σ.σ. Λ. Ολιβιέ) να στέκεται εμπρός μου;».

• «Ακολουθεί ο Μάκβεθ, ο μόνος που, όντως, έχει αισθήματα αγάπης για τη χώρα του, τη γυναίκα του, το βασιλιά του. Αγάπη που όμως δηλητηριάζεται από την ύπουλη προπαγάνδα της Λαίδης Μάκβεθ. Γι’ αυτό ξαφνικά, αλλάζω ρότα και παίζω, παράλληλα, ΚΑΙ την Λαίδη Μάκβεθ!».

• «Μετά ο Σάιλοκ. Τον έβλεπα και τον βλέπω ακόμα ως έναν επίκτητο «μοχθηρό» χαρακτήρα, που κουβαλάει πάνω του όλες τις αμαρτίες της κοινωνίας. Είναι ένας δυνάμει αποδιοπομπαίος τράγος. Συμπαθώ τον Σάιλοκ και μου είναι ευκολότερο να τον παρουσιάζω, σαν να τον είχα όλη μου την ζωή στο πίσω μέρος του μυαλού μου».

• «Έπειτα ο σχολιασμός του Άμλετ: ερμηνεύω Γερτρούδη, Άμλετ, Πολώνιο και Φάντασμα ακριβώς για να δείξω την μετάπτωση του Άμλετ από άγιο σε ένα άτομο που πολύ εύκολα μπορεί να δολοφονήσει κάποιον στην κρεβατοκάμαρα της μητέρας του και να μην τον νοιάξει καθόλου αν αυτός είναι το λάθος πρόσωπο!».

• «Κατόπιν επισημαίνω σύντομα κομμάτια από τον «Κοριολανό» και τελειώνω με τον παράξενο ‘μοχθηρό’ τύπο του Όμπερον. Πώς, όμως, μπορεί ένας παραμυθένιος χαρακτήρας να είναι «κακός»; Μάλλον τον χρησιμοποιώ για να κάνω μια εξαίρεση, αλλά εκείνος ψάχνει αυτό το λουλούδι, αυτό το βότανο, που είναι τόσο ισχυρό σα να ρίχνεις στο ποτό της συντρόφου σου LSD. Η επίδρασή του είναι τόσο ολέθρια, ώστε εκείνος / εκείνη που θα το πιει, θα είναι τόσο ναρκωμένος / η που θα επιτίθεται σε οτιδήποτε κινείται και προεξέχει – στην περίπτωση, δε, της Τιτάνια θα μπορεί να είναι άνθρωπος ή ζώο, ακόμα και ταύρος. Ομολογώ πως είναι μια άνανδρη, ύπουλη πράξη αλλά το συγκεκριμένο απόσπασμα μου αρέσει αρκετά».

INFO: Προπώληση και κρατήσεις εισιτηρίων: Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ. 210-341.8550. Κρατήσεις με χρέωση πιστωτικής κάρτας: 212 254 0315. Κρατήσεις μέσω ιστοσελίδας:www.mcf.gr. Εισιτήρια προπωλούνται και στα PUBLIC: Συντάγματος τηλ. 210 324 6210, Πειραιά τηλ. 210 412 6400.

Η παράσταση είναι με ελληνικούς υπέρτιτλους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News