Κατάφερε να κάνει τους πολίτες να ξαναασχοληθούν με το ανώτατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Λόγω ήθους και ευγένειας.

Υπήρξε ο πιο σεβάσμιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Λόγω αξιοπρέπειας, σεμνότητας, σύνεσης, ηρεμίας, απλότητας, ευπρέπειας, αισθητικής.

Μετρημένος και φιλόδοξος χωρίς υπερβολικές και πομπώδεις κορώνες, ο Κωστής Στεφανόπουλος δεν εκτιμήθηκε, όπως θα περίμενε κάποιος, από τους πολίτες. Γιατί οι πολίτες επιλέγουν ποιοι θα μπουν στο Κοινοβούλιο. Ή μήπως οι παρέες; Οι κομματικοί στρατοί, δηλαδή. Θέλω να πω πως ο ίδιος άνθρωπος που διεκδίκησε δύο φορές την προεδρία της Ν.Δ. χωρίς να την κερδίσει (πρώτα την πήρε ο Αβέρωφ, έπειτα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης), ο ίδιος άνθρωπος που δημιούργησε τη «Δημοκρατική Ανανέωση» (ΔΗΑΝΑ), η οποία είχε ταπεινή παρουσία στη Βουλή μέχρι που διαλύθηκε, ο ίδιος άνθρωπος προτάθηκε για το ανώτατο αξίωμα της Δημοκρατίας, υπερψηφίστηκε και εξελίχθηκε στον πιο αγαπητό και δημοφιλή Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ελλάδας. Ούτε ένα ψεγάδι, ούτε μια μομφή κατά του ανδρός. Και για ΠτΔ προτάθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ίσως ως ευχαριστήριο γιατί ο Στεφανόπουλος στο σκάνδαλο Κοσκωτά ζητούσε απλώς να εφαρμοστεί η Δικαιοσύνη και η νομιμότητα σχετικά με τον Ανδρέα.  

Ο Κωστής Στεφανόπουλος, όσο κι αν η ενεργός πολιτική του καριέρα υπήρξε ζόρικη και μάλλον ανεπιτυχής κατά την κοινή αντίληψη, τόσο η θητεία του στο ανώτατο αξίωμα της Δημοκρατίας υπήρξε αναμφισβήτητα επιτυχημένη και καθολικά αποδεκτή. Το μόνο λόγο που βρίσκω ως ρεαλιστικό για αυτόν τον παραλογισμό είναι ότι το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν επιτρέπει αποφασιστικές παρεμβάσεις παρά μόνο στη σφαίρα του θεωρητικού. Άρα, ο Κωστής Στεφανόπουλος ήταν ακίνδυνος ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας απ' ό,τι ήταν ως Πρόεδρος πολιτικού κόμματος. Διότι ως βουλευτής και πρόεδρος της ΔΗΑΝΑ ήξερε και το χέρι στο τραπέζι να χτυπά και να μην φοβάται να ονοματίσει τα πράγματα, όπως ήταν, και να αδιαφορεί για το αν είναι αρεστός και να γράφει στα παλιά του τα παπούτσια όσους διαφωνούσαν με τα λεγόμενά του. 

Ως ΠτΔ επαναλάμβανε πως η Ελλάδα δεν αγαπάει τον πόλεμο, πως ο πόλεμος στο Ιράκ είναι λάθος, πως η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη η οποία έχει αρχές αδιαπραγμάτευτες και βάσει αυτών θα πρέπει να προσαρμοστεί η Τουρκία, ζητούσε να εφαρμοστεί από τα Δικαστήρια η ηθική ποινή για όποιον χρησιμοποιεί το δημόσιο λειτούργημά του για να πλουτίσει.

Παρόλα αυτά υπήρξε ένας μάλλον κακός πολιτικός, αλλά ένας ηθικός άνθρωπος. Κακός πολιτικός γιατί απείχε από τη διαπλοκή, τον συμβιβασμό, τον λαϊκισμό, τη ρητορεία. Ηθικός άνθρωπος γιατί τόσο ο πολιτική του καριέρα όσο και η προσωπική του ζωή δεν αμαυρώθηκαν από τις επιλογές του.

Σήμερα ζει στην Πάτρα. Απέχει από τη λάμψη των προβολέων. Ο κ. Στεφανόπουλος λείπει. Ως πολιτική παρουσία, ως ήθος, ως συμπαγής και λαμπερή προσωπικότητα. Ως ο Πρόεδρος που αγαπήσαμε. Δεν μπορώ να γνωρίζω πόσο πληγωμένη είναι η περηφάνια ενός άνδρα που σεβάστηκε τον εαυτό του και τους πολίτες όσο λίγοι πολιτικοί. Πόσο πικραμένος μπορεί να νιώθει καθώς για τον κ. Κωστή Στεφανόπουλο η ευθύνη είναι η ύψιστη αρετή του πολιτικού άνδρα, το χάδι που λαμβάνει από τον πολίτη -δηλαδή την ψήφο του- και το φυλά σαν κάτι ακριβό. Σαν φυλαχτό. Όπως φυλά την πατρίδα και τον ελληνισμό. Μπορεί το σύστημα να τον τίμησε, όπως του άξιζε, στο τέλος της πολιτικής του καριέρας, αλλά οι μνήμες των πολιτών -ακόμα κι αυτών που δεν τον ψήφισαν- θα τον τιμούν ισόβια.

Στην πολιτική Ιστορία της Ελλάδας ο Κωστής Στεφανόπουλος θα μείνει ως ο φάρος ανάμεσα στους πολιτικούς άνδρες. Ίσως να είναι και ο μοναδικός λόγος για να διαψευσθεί αυτό που κάποτε ο ίδιος είχε πει: «Απ’ ό,τι συμβαίνει και θα συμβεί, εμείς μαθαίνουμε μόνο το 20%».

Πρόεδρε, με όλον τον σεβασμό, τον θαυμασμό και την εκτίμησή μου στο πρόσωπό σας, μεγάλο το ποσοστό που λέτε. Έτσι εξηγείται γιατί πολιτικούς με ήθος και ευπρέπεια, όπως εσάς, τους στείλαμε να κολυμπούν στα νερά της Αχαΐας. Όσο ακίνδυνος είστε για τη θάλασσα, τόσο… «επικίνδυνος» υπήρξατε για την πολιτική τελικά. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News