Έχει πει τον έρωτα μέσα απ’ την τέχνη του τόσο εντάξει που ήθελα πολύ να μιλήσουμε. Ωστόσο τον έψαξα με αφορμή τα Υακίνθεια 2012. Πρόκειται για ένα τριήμερο εκδηλώσεων πολιτισμού (27,28,29/7), όπου για 15η χρονιά, θα συναντηθούν η τέχνη, τα γράμματα και η παράδοση μέσα από μοναδικές ερμηνείες. 1260 μέτρα ψηλά, στον Άγιο Υάκινθο στα Ανώγεια.

Τι άλλο είναι τα Υακίνθεια πέρα από εκδηλώσεις πολιτισμού;
Το 1997 ήμουν στη Θεσσαλονίκη. Ξαφνικά σκέφτηκα ότι όπως το πυροβολικό έχει προστάτιδα την Αγία Βαρβάρα, έτσι και ο ερωτευμένος άνθρωπος πρέπει να γιορτάζει τον Άγιό του. Πήγα στον Μητροπολίτη και το επιχείρημά μου για να τον πείσω να κάνει προστάτη τον Άγιο Υάκινθο, ήταν «ο ερωτευμένος άνθρωπος δεν έχει δεχθεί θεϊκή επίσκεψη»; Ο Άγιος Υάκινθος είναι ο Άγιος αυτών που χάνουν και αυτών που ψάχνουν. Και του ανάβουμε δυο κεριά. Ένα για την Ανάμνηση και ένα για την Προσδοκία. Τα Υακίνθεια είναι και γιορτή του έρωτα, λοιπόν.

Το σύνθημα των Υακινθείων για φέτος είναι «Για να δεις τα άστρα, πρέπει να σηκώσεις κεφάλι». Είναι επηρεασμένο από την κατάσταση της χώρας;
Είναι. Όταν λέμε πρέπει να σηκώσεις κεφάλι δεν εννοούμε την κίνηση του κεφαλιού. Έτσι κι αλλιώς εκεί πάνω στα Ανώγεια, είμαστε πιο κοντά στα άστρα. Σήμερα για να δεις τα άστρα πρέπει να απαιτήσεις. Η εποχή χρειάζεται ένα ηχηρό όχι και δεν το έχουμε. 

Πιστεύετε ότι θα σηκώσουμε κεφάλι;
Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Πρέπει. Είναι ανάγκη να θυμηθούμε το μακρινό μας παρελθόν. Τον πολιτισμό και την αξιοπρέπειά μας.

Τι είναι τα Ανώγεια για τον Λουδοβίκο των Ανωγείων;
Ο χώρος που μου έδωσε την ανάσα. Η Γη που μου έδωσε το χώμα και με έσπρωξε στην επιφάνεια. Η Γη που με καλεί πάντα πίσω.

Ποιο από τα τραγούδια σας είναι το αγαπημένο σας;
«Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι». Η μάχη του Όχι και του Ναι μοιάζει με έρωτα. Στην Κρήτη, ξέρετε, λέμε ότι το Όχι είναι το αρσενικό και το Ναι το θηλυκό. Όπως η μέρα παραδίδει στη νύχτα και ο καρπός του έρωτα είναι ένα κατακόκκινο ηλιοβασίλεμα.

Το δικό μου αγαπημένο απ’ τα τραγούδια σας είναι το «Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα». Θα μου πείτε πώς το γράψατε;
Είχα γνωρίσει ένα κορίτσι στη Νέα Μάκρη. Φλερτάραμε σε μια ταβέρνα που ήμασταν με φίλους. Άνοιξα ένα μανταρίνι, της πήγε μια σταγόνα στο μάτι και δάκρυσε. Κάμποσο καιρό αφού χωρίσαμε, άνοιξα ένα μανταρίνι, μια σταγόνα πετάχτηκε στο δικό μου μάτι και κάπως έτσι την θυμήθηκα…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News