Η είδηση θα περάσει στα ψιλά των εφημερίδων. Το άθλημα αυτό βλέπετε δεν είναι από τους κράχτες που μαζεύουν κόσμο και κάνουν τζίρους εκατομμυρίων. Δεν υπάρχουν εδώ εισιτήρια διαρκείας και οι χορηγοί το πολύ-πολύ να είναι τοπικές επιχειρήσεις. Οι φίλαθλοι στις κερκίδες είναι συνήθως τα κορίτσια των παικτών και μερικά ξαδέλφια. Άντε και μερικοί μερακλήδες που πάντα χρειάζονται. Τα ονόματα των παικτών αυτών δεν τα έχετε ξανακούσει, δεν τους έχετε δει ποτέ στα κανάλια ή στις σελίδες των περιοδικών. Ακόμα και οι αθλητικές εφημερίδες με το ζόρι να αφιερώσουν μισή σελίδα, κι αυτήν όχι σε μέρες αιχμής…

Κι όμως, από χθες ο Διομήδης Άργους είναι κυπελλούχος Ευρώπης στο χάντμπολ αφού κατάφερε να κρατήσει την διαφορά των τριών τερμάτων που είχε κερδίσει από τον πρώτο τελικό. Έχασε 22-20 στην Ελβετία από την Βάκερ Τουν ενώ είχε νικήσει στο Λουτράκι 26-23. Να τονίσω εδώ ότι το χάντμπολ δεν είναι κανένα τυχαίο άθλημα στην κεντρική Ευρώπη. Έχει μεγάλη παράδοση και όπως και στην Σκανδιναβία είναι πολύ ανεπτυγμένο, ξεπερνώντας ακόμα και το μπάσκετ σε δημοτικότητα. Δεν ήταν λοιπόν ασήμαντο το κατόρθωμα του Διομήδη να «αλώσει» μια χαντμπολική Τροία..

Ο Διομήδης Άργους έγινε χθες η πρώτη ελληνική ομάδα χάντμπολ που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο. Αν ήταν ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός θα είχε αυτό σίγουρα μεγαλύτερη προβολή αλλά συγχρόνως και μικρότερη αξία. Η είδηση είναι ότι μια τοπική επαρχιακή ομάδα ανεβαίνει στην κορυφή της Ευρώπης μέσα από ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο. Χωρίς στρατιές οπαδών και μπαρουτοκαπνισμένους παράγοντες, με μόνη δύναμη την αγκαλιά της τοπικής κοινωνίας και το μεράκι ορισμένων ανθρώπων που πάντα παίζουν τον ρόλο του καταλύτη, κατάφερε κάτι που πριν μερικούς μήνες θα φαινόταν ανέκδοτο. Η πορεία του Διομήδη μου θυμίζει σε πολλά την πορεία της Βουλιαγμένης το 1997 στην κατάκτηση του κυπέλλου Ευρώπης στο πόλο. Μικρές στο όνομα ομάδες, μεγάλες όμως στην ψυχή και στο όραμα.

Η επιτυχία του Διομήδη ας μας ανοίξει λίγο τα μάτια. Όπως έχουμε δει και στο μπάσκετ και στο βόλεϋ πρόσφατα, αλλά και στο πόλο, το νέο μοντέλο του ελληνικού αθλητισμού δεν θα είναι η επένδυση σε γίγαντες με πήλινα πόδια. Η οικονομική κρίση θα διώξει τους αεριτζήδες και θα βγάλει στην επιφάνεια ομάδες μικρές νοικοκυρεμένες που θα χτίζουν σιγά-σιγά με την αγκαλιά της τοπικής κοινωνίας. Είτε πρόκειται για πόλεις της περιφέρειας είτε για γειτονιές της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης. Ο αθλητισμός στην κλίμακα της τοπικής κοινωνίας που μπορεί να γίνει και πρωταθλητισμός, είναι πλέον το μέλλον.

Μπράβο λοιπόν στους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από την επιτυχία του Διομήδη. Αθόρυβοι, δουλευταράδες με όραμα, κάποια χαρακτηριστικά στα οποία θα πρέπει όλο και συχνότερα να ανατρέχουμε ως λαός. Στην Ελβετία το ελληνικό χάντμπολ έσπασε το ρόδι. Το μεγαλύτερο κύπελλο όμως (μεγαλύτερο κι από αυτό που σηκώσανε οι παίκτες του Διομήδη στον ουρανό της Ελβετίας) θα είναι αν από αύριο γεμίσουν τα γυμναστήρια της Αργολίδας από μικρά παιδιά που θέλουν να μυηθούν στα μυστικά του χάντμπολ. Τότε έχουν αξία τα κύπελλα. Εύχομαι το Αργος και το κάθε Αργος να μην κλωτσήσει την ευκαιρία…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News