Αστραψαν και βρόντηξαν τα τηλεοπτικά πάνελ, πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια. Χωρίστηκε στα δύο η Ελλάδα της κλειδαρότρυπας. Για το πώς ψήνεται το ψάρι. Μονόπαντα ή και από τις δύο πλευρές; Ο δήμαρχος Στυλίδας υποστηρίζει το δεύτερο. Εσύ με τι είσαι; Με την αποκοτιά του Γκλέτσου ή με το σοκ και δέος του Κωστόπουλου; By the way, ο Ανθιμος πήρε θέση;

Να σοβαρευτούμε; Εγώ, τόσα χρόνια likeίστρια αυτό το «ανδρόμετρο» ούτε το έπιασα στα χέρια μου ούτε το είδα με τα μάτια μου ποτέ. Δεν ξέρω πώς προσμετράται ο ανδρισμός. Διαπιστώνω μόνο ότι στο καλάθι δεν χωρεί, στο κοφίνι περισσεύει. Ανοικονόμητος σαν τον Αποστόλη. Που είπε μπροστά στις κάμερες κάτι που τα αγόρια μεταξύ τους, δε συζητάνε ούτε πίσω από τις κλειστές πόρτες. Από μία άποψη είναι μαγκιά. Ως προς την αλήθεια του. Από την άλλη ο Αποστόλης έχει ένα εγγενές θεματάκι με την πρόκληση. Την κυνηγάει είτε με το τρακτέρ είτε με την τσιπούρα στα κάρβουνα.

Το θέμα όμως δεν είναι ο Γκλέτσος. Το θέμα είναι ο μέσος τηλεθεατής, ο μέσος Ελληνας. Ο μοντέρνος, ο προοδευτικός. Αυτός που θεώρησε το Σύμφωνο Συμβίωσης μεγάλη κοινωνική κατάκτηση. Αλλά τον γκέι τον θέλει με προδιαγραφές. Οπως λέμε ή παπάς-παπάς, ή ζευγάς-ζευγάς. Αυτό το και παπάς και ζευγάς τον μπερδεύει. Και ό,τι τον μπερδεύει το δαιμονοποιεί. «Τι πάει να πει έχω πάει με άντρα; Είσαι δεν είσαι; Γιατί αν είσαι δεν θα μου πεις εμένα του άντρα του σωστού, του πρόστυχου πως ψήνεται το ψάρι».  Αυτή ήταν η συμπυκνωμένη θέση, όπως αποτυπώθηκε τηλεοπτικά και διαδυκτιακά, απέναντι στη δήλωση που έβαλε φωτιά στα κάρβουνα. Της ψησταριάς.

Την επιλογή του άλλου την αντέχουμε όσο μπορούμε να την εντάξουμε σε ένα κάδρο. Να της προσδώσουμε στοιχεία πολιτικής ορθότητας.

Δεν ξέρω πόση ειλικρίνεια αντέχουμε ως κοινωνία. Διαπιστώνω ότι το ζεϊμπέκικο σε συνδυασμό με το διπλοψημένο ψάρι μας προκαλεί προβλήματα στην πέψη. Την επιλογή του άλλου την αντέχουμε όσο μπορούμε να την εντάξουμε σε ένα κάδρο. Να της προσδώσουμε στοιχεία πολιτικής ορθότητας. Σε μια άλλη ανάγνωση αυτό σημαίνει «να ξέρω και από ποιον να φυλάγομαι». Αυτό όμως δεν είναι ελεύθερη ερωτική έκφραση. Είναι μπαλέτο στο «Βίκτωρ Βικτώρια». Βαθύς συντηρητισμός με προοδευτικό πρόσημο. Η απόλυτη υποκρισία.

Για να το ξεκαθαρίσουμε. Οσο ελεύθερος είναι κάποιος να δηλώσει τι κάνει στο κρεβάτι του το ίδιο ελεύθερος είναι και να μην το δηλώσει. Και όσο σεβόμαστε αυτόν που υπογράφει Σύμφωνο Συμβίωσης, πρέπει να σεβόμαστε και αυτόν που ενώ έχει πάει με άντρα, επιλέγει να κάνει οικογένεια με μία γυναίκα. Οι ταμπέλες μπαίνουν στους τοίχους. Όχι στην ερωτική ζωή που είναι η βασική έκφραση της ελεύθερης επιλογής. Η δήλωση σεξουαλικών φρονημάτων υπάρχει μόνο ως χιουμοριστικός στίχος του Γιώργου Παυριανού «Ομοφυλόφιλε απολογήσου / είναι δική σου η επιλογή σου; / Ή ήρθαν οι μοίρες πάνω απ’ την κούνια / και σου φορέσανε ψηλά τακούνια;».

Από τη μία λοιπόν λυσσάμε να μάθουμε τις ζωές των άλλων και από την άλλη, όταν μας τις αποκαλύπτουν, επιστρέφουμε την παραγγελία ως λανθασμένη. «Εγώ δεν παρήγγειλα ψάρι στα κάρβουνα. Παρήγγειλα ψαρόσουπα»…

ΥΓ. Τον επόμενο ταξιτζή που θα ρωτήσει τη γνώμη μου «γι’ αυτό που είπε ο Γκλέτσος» θα τον στείλω πακέτο στη Στυλίδα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News