«Έλα, πες, πώς μπήκε το γκράφιτι στη The Guardian; Είχατε μέσο;» τον ρώτησα με την καχυποψία του greek υποσυνειδήτου μου, που έχει μάθει να πιστεύει ότι για να μπεις κάπου θέλεις μπάρμπα. «Όχι» μου είπε. «Ούτε γνωστό γνωστού;», το υποσυνείδητο επέμενε. Ξαναπήρα αρνητική απάντηση. Δηλαδή το γκράφιτι μπήκε στη The Guardian χωρίς μπάρμπα στη The Guardian; «Ναι, μάλλον τους έκανε κλικ» μου απάντησε ο Θέμης Βασαρμίδης.

Ο Θέμης είναι ο ιδιοκτήτης του Tin Pan Alley, ενός βραβευμένου, πολυμορφικού χώρου εκδηλώσεων που βρίσκεται στο στενό της Τουρναβίτου, στο Θησείο, απέναντι απ' το διάσημο πλέον γκράφιτι. Το οποίο φιλοτέχνησε ο street artist Achilles, φωτογράφισε ο Πέτρος Γιαννακούρης και περιλήφθηκε στις 10 καλύτερες φωτογραφίες της ημέρας στη βρετανική εφημερίδα.

Και πάνω που πίστευα ότι μέχρι εκεί φτάνει το στόρι, ο Θέμης μου λέει: «Δεν είναι μόνο το γκράφιτι, υπάρχει ολόκληρο πρότζεκτ, προσπαθούμε να διαμορφώσουμε όλο το στενό». Ποιοι προσπαθείτε, άνθρωπε;… αναρωτιέμαι έχοντας στο μυαλό μου τον μέσο Έλληνα, ο οποίος έχει τζιτζί το σπίτι του αλλά δεν δίνει δεκάρα για το τι συμβαίνει έξω απ' την πόρτα του. Βρήκα σπάνιο δείγμα που δεν είναι σαν κι αυτόν;

Κι όμως, βρήκα. Το 2013, όταν ο Θέμης άνοιξε το Tin Pan Alley, το στενό της Τουρναβίτου ήταν σε άθλια κατάσταση, απ' τα στενά που βλέπεις και δεν τολμάς να περάσεις, πας απ' τον παρακάτω δρόμο. Με πρωτοβουλία του ίδιου και χωρίς χρηματοδότηση από πουθενά, ξεκίνησε σε συνεργασία με τη γειτονιά το πρότζεκτ ανάπλασης που τρέχει μέχρι σήμερα κι έχει πραγματικά μεταμορφώσει το δρομάκι.

Όπως μου λέει, με μεγάλο αγώνα κατάφεραν την έγκριση της μονοδρόμησης του στενού (είναι διπλής κυκλοφορίας ενώ είναι μόλις 3,5 μ.) και την έναρξη της διαδικασίας πεζοδρόμησής του. Και με γνώμονα να δημιουργήσουν ένα καλύτερο περιβάλλον, αποφάσισαν να το αναπλάσουν και εικαστικά. Σε πρώτη φάση έγινε το γκράφιτι και έπονται και άλλα. Αρκεί ο Δήμος να δώσει άδεια να προχωρήσει η ανάπλαση.

«Πες μου κάτι εξωφρενικό που συνάντησες σ' αυτήν την προσπάθεια» τον ρωτάω. «Η εφαρμογή της μονοδρόμησης του στενού χρειάζεται 2 χρόνια και η πεζοδρόμηση 15 τουλάχιστον!» μου λέει. Αλίμονο, σκέφτομαι, είναι δυνατόν να μη σε δυσκολέψει το ελληνικό Δημόσιο; Να μη σου βάλει εμπόδια για ν' αποδείξεις πόσο πολύ θέλεις κάτι και μέχρι πού μπορείς να φτάσεις για να το καταφέρεις; Πόσο ήρωας μπορείς να γίνεις, βρε αδελφέ.

Υ.Γ.: Την ώρα που έγραφα, ένας γείτονας πέταξε μια σκουπιδοσακούλα απ' το μπαλκόνι, η οποία έπεσε δίπλα απ' τον κάδο, άνοιξε και σκόρπισαν τα σκουπίδια στο μισό πεζοδρόμιο. Μακάρι να διαβάσει το άρθρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News