Αν η επιτυχία ενός πολιτικού εξαρτάται από το εάν κλείνοντας τα μάτια του αφήνει ολόρθο το έργο της ζωής του, τότε ο Ντενκτάς είναι ένας πολύ επιτυχημένος ηγέτης. Όπως ήσαν ο Στάλιν, ο Φράνκο, ο Ούλμπριχτ, ο Σαλαζάρ, ο Κιμ Ιλ Σουνγκ και άλλοι αυτής της συνομοταξίας. Το ταξιμ (διχοτόμηση) το έργο ζωής για τον Τουρκοκύπριο ηγέτη χαίρει άκρας υγείας και εδραιώνεται καθημερινά επί του εδάφους. Aν το μέτρο της επιτυχίας είναι αν αφήνει θετικό αποτύπωμα για τους πολίτες της χώρας του και για την ανθρωπότητα, για αυτό που αποκαλούμε γενικό καλό, αν δηλαδή αφήνει μια θετική ανάμνηση, τότε ο Ντενκτάς δεν μπορεί να διεκδικήσει δάφνες επιτυχίας. Δεν νομίζω όμως ότι τον ενδιέφερε ποτέ το ευρύτερο καλό και η γνώμη των άλλων. Ίσως να το ενδιέφερε η γνώμη της Ιστορίας την οποία εικάζω ότι προεξοφλούσε θετική απέναντι του. Το πιθανότερο είναι να είναι αρνητική, όπως και για όλους τους άλλους που προανέφερα.

Δεν έχει νόημα σε αυτό το κείμενο να αναφέρω αναλυτικά βιογραφικά του στοιχεία. Οι εφημερίδες και το διαδύκτιο μας πληροφορούν για το έξυπνο φτωχόπαιδο από τον Άγιο Επιφάνιο, που έφτασε στην θέση του Γενικού Εισαγγελέα στην υπό βρετανική κυριαρχία Κύπρο, μετά ανέλαβε ουσιαστικός ηγέτης των Τουρκοκυπρίων εκτοπίζοντας σταδιακά τον μετριοπαθή Κιουτσούκ, ουσιαστικός ηγέτης της ένοπλης οργάνωσης των Τουρκοκυπρίων ΤΜΤ ( Τουρκική Αντιστασιακή Οργάνωση) και απόλυτος κυρίαρχος μετά το 1974 και την Τουρκική εισβολή όταν με σταδιακά βήματα προχώρησε μέχρι την ανακήρυξη του ψευδοκράτους που του έδωσε την ονομασία «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Σκληρός εθνικιστής, χρησιμοποίησε βία και τρομοκρατία και απέναντι στους ομοεθνείς του, αριστερούς και μετριοπαθείς δημοκράτες που επιδίωκαν λύσεις στο κυπριακό με βάση την συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων. Επέβαλλε δια πυρός και σιδήρου την οικονομική γκετοποίηση των Τουρκοκυπρίων ( οι Τούρκοι αγοράζουν μόνο από Τούρκους), την αποχώρηση τους από τα μικτά συνδικάτα αποδυναμώνοντας την Αριστερά , αγωνίστηκε για την πληθυσμιακή αλλοίωση διώχνοντας Τουρκοκύπριους και φέρνοντας αποίκους («Τούρκος φεύγει, Τούρκος έρχεται» ήταν η απάντηση του στις διαμαρτυρίες των ομοεθνών του ότι γίνονται πρόσφυγες στον τόπο τους). Μέχρι την τελευταία του στιγμή έμεινε ακλόνητος στην θέση του για δύο κράτη ενώ επί της ουσίας δεν είχε ποτέ αντίρρηση για μια διπλή Ένωση με τις μητέρες Πατρίδες. Δεν αισθάνθηκε ποτέ Τουρκο-κύπριος, ο κυπριωτισμός ήταν έννοια ξένη και εχθρική.

Στην Κύπρο έλεγε υπάρχουν Έλληνες και Τούρκοι. Αξιοποίησε με μαεστρία τα λάθη της ελληνοκυπριακής πλευράς, την προβολή της ανέφικτης –όπως απεδείχθη- Ένωσης για να επιβάλλει την εφικτή –όπως δυστυχώς πάλι απεδείχθη- διχοτόμηση. Όποιος αμφισβητεί τα παραπάνω ας ρίξει μια ματιά στην αυτοβιογραφία του Γλαύκου Κληρίδη και στα βιβλία του Μακάριου Δρουσιώτη και του τουρκοκύπριου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας Νιαζί Κιζιλγιουρέκ. Και οι τρεις αντίπαλοι του Ντενκτάς πέραν κάθε αμφιβολίας. Επισημαίνουν όμως τις ευθύνες και της δικής μας πλευράς όταν μετά το 1964 και την ατυχή πρωτοβουλία του Μακάριου με τα 13 σημεία πολλοί θεώρησαν ότι μπορούν να περιορίσουν τοπικά τους Τουρκοκύπριους. Έδωσαν έτσι την ευκαιρία στον Ντενκτάς να αξιοποιήσει την οργή της μειονότητας για τις συνθήκες διαβίωσης της και για τους παληκαρισμούς του Γρίβα και του Σαμψών και να ενισχύσει τα διχοτομικά του σχέδια.

Και όμως αυτός που για δυο γενιές Τουρκοκυπρίων και αποίκων αποτελούσε αδιαμφισβήτητο Εθνικό ήρωα, είδε κυριολεκτικά τον «χάρο με τα μάτια του» πριν επτά χρόνια όταν η κυβέρνηση Ερντογαν και ο αριστερός διάδοχος του Μεχμετ ΑληΤαλάτ στην ηγεσία του ψευδοκράτους υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν που κατάστρεφε το έργο της ζωής του επιτρέποντας σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους να ζήσουν μαζί σε ενιαίο κράτος. Θα πρέπει να έζησε δραματικές στιγμές ακούγοντας δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες του να διαδηλώνουν με ευρωπαϊκές σημαίες και να ζητούν επανένωση του νησιού. Πιστός στο όραμα του για την διχοτόμηση- όπως εύστοχα επισήμανε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στο συλλυπητήριο μήνυμα του- αντιστάθηκε με όλες του τις δυνάμεις ώστε να μην περάσει το Ναι στο σχέδιο στους Τουρκοκύπριους. Δεν τον άκουσαν αυτή την φορά. Άλλοι όμως φρόντισαν ώστε το έργο της ζωής του να περάσει ανέπαφο και από αυτήν την δοκιμασία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News