Για το 2012 έχουν ειπωθεί σχεδόν όλες οι ευχές που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε. Υπάρχει όμως μια ευχή που όσο κι αν φαίνεται παράξενη είναι πολύ ουσιαστική. Η ευχή αυτή είναι απλή: μέσα στο 2012 «να προλάβουμε». Μη νομίζετε ότι εννοώ να προλάβουμε το τρένο της Ευρώπης ή της Ευρωζώνης και το ακριβοθώρητο (προς το παρόν) ευρώ. Ούτε τα PSI και τις μεταρρυθμίσεις που αναπόφευκτα χρειαζόμαστε ως κράτος με πρώτη-πρώτη τη μεταρρύθμιση της νοοτροπίας μας. Εννοώ να προλάβουμε μέσα στο 2012 τα αληθινά σημαντικά πράγματα στη ζωή μας. Να αφήσουμε λίγο στην άκρη αυτήν την βολική αλλά και ενοχική δικαιολογία του «Δεν προλαβαίνω…». Και μη θεωρηθεί εγωιστικό, αλλά ο πρώτος στον οποίο τα εύχομαι τα παρακάτω είναι ο εαυτός μου.

Εύχομαι λοιπόν να προλάβουμε μέσα στο 2012 να αφιερώσουμε χρόνο στα παιδιά μας. Να βγούμε λίγο από το κουστούμι του επαγγελματία που όσο περνάει ο καιρός τόσο λιγότερο το αφήνουμε στην ντουλάπα και να βάλουμε την πυτζάμα για να παίξουμε ή να συζητήσουμε μαζί τους. Πώς πήγαν στο σχολείο, βρήκαν τίποτε καλό στο internet, γιατί είναι λίγο κακόκεφα τελευταία;

Εύχομαι να προλάβουμε μέσα στο 2012 να αφιερώσουμε χρόνο στο/στη σύντροφό μας, να κάνουμε περισσότερα πράγματα μαζί. Να της/του πούμε περισσότερα «ναι» παρά «ίσως». Να της/του κάνουμε εκπλήξεις. Να τινάξουμε λίγο να φύγει η σκόνη από τη σχέση μας. Να φτιάξουμε μια γερή ασπίδα που θα την προστατέψει από τα βέλη που εξαπολύουν οι οικονομικές δυσκολίες.

Εύχομαι να προλάβουμε μέσα  στο 2012 να αφιερώσουμε χρόνο στους συγγενείς μας. Κοντινούς και μακρινούς. Από τους γονείς, τα αδέλφια και τα ανήψια, ως την μακρινή εκείνη θεία που δεν έχει κανένα και παρακαλάει από μέσα της να πάρει μια πρόσκληση για μια οικογενειακή συνεύρεση ή τον θείο που δεν παντρεύτηκε, δεν έκανε παιδιά και δεν έχει κανέναν να τον πάει στο νοσοκομείο για «κάποιες εξετάσεις».

Εύχομαι να προλάβουμε μέσα  στο 2012 να αφιερώσουμε χρόνο στους φίλους μας. Δεν είναι δα και τίποτε να τους πάρουμε ένα τηλέφωνο χωρίς να θέλουμε να ζητήσουμε κάτι, απλώς για να ρωτήσουμε τι κάνουν. Να πάρουμε πρωτοβουλία να μαζευτούμε σπίτι να τα πούμε όπως άλλοτε. Να ξεχάσουμε για λίγο αυτά που μας έχουν βρει και να θυμηθούμε λίγο αυτά που έχουμε χάσει.

Εύχομαι να προλάβουμε μέσα  στο 2012 να αφιερώσουμε χρόνο σε εθελοντικές δράσεις αλληλεγγύης χωρίς να προσδοκούμε κάτι από αυτές. Έτσι κι αλλιώς η πραγματική ευτυχία είναι στο «δούναι» κι όχι στο «λαβείν». Ας βάλουμε λίγο στην άκρη τη χρησιμοθηρία και ας προσφέρουμε σε αυτόν που δεν τον ξέρουμε και πιθανώς ούτε θα τον ξαναδούμε για να μας πει ευχαριστώ.

Τέλος, εύχομαι να προλάβουμε μέσα στο 2012 να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην υγεία μας. Να περπατήσουμε λίγο περισσότερο, να καπνίσουμε λίγο λιγότερο, να ρωτήσουμε κάποιο γιατρό για κείνα τα απρόσκλητα πονάκια, να βάλουμε την φόρμα μας και να σηκωθούμε από τον καναπέ. Να κάνουμε την άσκηση προτεραιότητα όπου και όπως μπορούμε, χωρίς ανούσιες υπερβολές.

Το καλό είναι ότι όλα αυτά δεν θέλουν κανένα μνημόνιο για να τα εφαρμόσουμε. Μόνο λίγο μνημονικό για να τα θυμόμαστε και αύριο, ώστε να μην μένουμε στις ευχές. Καλές είναι οι ευχές αλλά όταν έρχεται η ώρα της πράξης μας ξαναπαίρνει από κάτω η ρουτίνα και το τρέξιμο. Η συνταγή είναι να τα κάνουμε αυτά που «δεν προλαβαίνουμε», δικές μας προτεραιότητες. Όχι καταναγκαστικές, αλλά ουσιαστικές. Να ανοίξουμε λίγο τα στόρια του μυαλού και της ψυχής μας ώστε να βάζουν το φώς τους συχνότερα μέσα το 2012. Δεν έχουμε άλλωστε και κανένα συμβόλαιο ότι αυτά που δεν θα προλάβουμε το 2012, θα είμαστε όλοι εδώ για να τα προλάβουμε τα επόμενα χρόνια.

Δίνοντας λίγο παραπάνω προτεραιότητα σε αυτά τα απλά πράγματα, νομίζω θα μετατοπιστεί λίγο το βάρος των πραγμάτων που μας καταπλακώνουν στην καθημερινότητα με την ευγενική χορηγία των ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης. Εξάλλου, το κυνήγι της εικόνας που πλασάρεται ως κοινωνικό και καταναλωτικό πρότυπο είναι αυτό που έβαλε το χεράκι του να φτάσουμε ως εδώ. Πραγματικά πλούσιοι τελικά δεν είναι αυτοί που έχουν πολλά, αλλά αυτοί που τους λείπουν λίγα. Ας προλάβουμε λοιπόν αυτά και θα δούμε ότι τελικά λίγα ακόμα μας λείπουν για να είμαστε γεμάτοι. Εύχομαι λοιπόν το «δεν προλαβαίνω να σε πάω στην παιδική χαρά», «δεν προλαβαίνω να μιλήσουμε», «δεν προλαβαίνω να βοηθήσω στην εκστρατεία σας» να ακουστεί λιγότερες φορές μέσα στο 2012. Όταν σε μια κοινωνία οι οικονομικές σχέσεις ασθενούν, πρέπει να δυναμώνουν οι ανθρώπινες.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News