Ανοίγεις μία άσπρη σελίδα σε ένα document του word και την κοιτάς. Επίμονα. Λες και θα αρχίσουν τα δάχτυλα να… χορεύουν μόνα τους στο πληκτρολόγιο και να γράφουν ένα κείμενο. Καλό ή κακό δεν έχει σημασία. Ένα κείμενο βρε διάολε. Δυστυχώς για μένα τα δάχτυλα είναι προέκταση του μυαλού μου και –πολύ περισσότερο- της ψυχής μου. Ειδικά σε αυτή την ιστοσελίδα που είναι μεράκι. Μεγαλύτερο από κάθε άλλο δημοσιογραφικό χώρο που υπάρχω. Θέλω να γράφω πράγματα που τα μοιράζομαι με κόσμο, σα να πρόκειται για μία κουβέντα με την παρέα μου. Κι όπως δεν μπορώ πλέον να κουβεντιάσω με τους δικούς μου αγαπημένους για πολλά και διάφορα, έτσι δεν μπορώ και να γεμίσω λέξεις αυτό το αναθεματισμένο blank document. Οι δύο λέξεις που έχουν… στοιχειώσει τον τελευταίο καιρό, πολύ καιρό, τη σχέση μου με το protagon. Ως blank document ανοίγει και τέτοιο παραμένει. Τις περισσότερες φορές. Γιατί το προσπαθώ πολύ συχνότερα από όσο με βλέπετε να γράφω. Το ανοίγω και το κλείνω. Έτσι όπως είναι. Άσπιλο, αμόλυντο. Χωρίς λέξεις, χωρίς σκέψεις, χωρίς ψυχή, χωρίς καρδιά, χωρίς μυαλό. Γιατί μυαλό δεν έχω. Μου το… ρούφηξαν. Μου το ήπιαν με το καλαμάκι.

Ακόμα κι αυτό το άρθρο το γράφω πολλές μέρες μετά από μία κουβέντα με την Γκέλη. Όταν με ρωτούσε τι έχω πάθει και της απαντούσα: «Μου ρούφηξαν το μυαλό, δεν μπορώ, δεν κατεβαίνει τίποτα». «Γράψε κάτι γι’ αυτό», μου είπε. Και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Σιγά μη με πίστεψε. Και καλά έκανε. Να που τελικά το blank document γέμισε. Θα κάνω και save as. Απίστευτο. Μυαλό μου, καρδιά μου, ψυχή μου, μη με εγκαταλείψεις ξανά. Σε παρακαλώ. Αν και δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Σε μία κοινωνία που ο καθένας βλέπει, ακούει, αφουγκράζεται, νομίζω ότι δεν είναι ανάγκη να αναφέρω τους λόγους που αισθάνομαι ψυχικά… ανάπηρος. Άλλωστε μάλλον δεν ενδιαφέρει και κανέναν. Αλλά ρε παιδί μου δεν αντέχω. Με όλα αυτά που γίνονται είναι σα να έχω ένα σύννεφο που με ακολουθεί παντού και η βροχή πέφτει συνεχώς επάνω μου. Μπορεί όμως να με… ξεπλύνει από την θλίψη και ότι άλλο με κρατάει πίσω.

Υ.Γ. 1 Αγαπημένη Ρέα εγώ και η αγκαλιά μου σε ευχαριστούμε.
Υ. Γ. 2 Αγαπημένη Αναστασία θα επιστρέψω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News