Παρασκευή μεσημέρι στο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Το δρομολόγιο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, δεν δείχνει να επηρεάζεται από τη κρίση. Υπάρχουν αρκετοί που ταξιδεύουν με αεροπλάνο. Πάντως, με τη βενζίνης στα ύψη,  σε συμφέρει και περισσότερο.  Αυτό που διακρίνω συχνά σε αυτή την πτήση, είναι η χαλαρότητα.  Οι ταξιδιώτες, σαν συνεννοημένοι, σαν όλοι από την ίδια οικογένεια, δείχνουν μια ασυνήθιστη, για εμάς που ζούμε στην Αθήνα, χαλαρότητα. Αυτή η πόλη, επιμένει να μην βιάζεται. Αισιόδοξα και χαλαρά. 

Όπως κάθε φορά, ανάμεσα στους επιβάτες διέκρινα και αρκετούς γνωστούς. Την έχει μια… γκλαμουριά αυτό το ταξίδι. Δίπλα μου καθόταν ο προπονητής του ΠΑΟΚ, ο Γιώργος Δώνης. Επέστρεφε από την πολύ σοβαρή περιπέτεια που έπληξε την οικογένειά του. Για λίγες ώρες, δυο αδίστακτοι ληστές- που στην εποχή μας, την εποχή της οικονομικής, κοινωνικής και της κρίσης αξιών που περνάμε, έχουν αυξηθεί με ιλιγγιώδη ρυθμό – έσπειραν τον  φόβο και την ανησυχία στους δικούς του ανθρώπους. Έδειχνε να το έχει ξεπεράσει και ετοιμαζόταν για μια σκληρή προετοιμασία με τη νέα του ομάδα, τον ΠΑΟΚ. Και πολλές όμορφες γυναίκες, έτοιμες για επιβίβαση. Υποκλίνομαι σε αυτή την ομορφιά, που σαν ετοιμάζεται να ταξιδεύει στις αιθέρες, γίνεται ακόμα πιο όμορφη. 

Μπαίνοντας στο αεροσκάφος, και όντος ο τελευταίος επιβάτης, έτυχε η θέση μου να είναι μια ανάσα  από τους business class. Μου έκανε αρκετή ώρα να συνειδητοποιήσω, αυτό που είδα. Οι θέσεις των VIP, κενές!  Κανείς, από τους πολλούς αναγνωρίσιμους του αεροσκάφους, δεν καθόταν εκεί. Πώς να το ερμηνεύσει κανείς αυτό;  Άλλες φορές, γινόταν μάχη για μια θέση στους VIP. Για να βρίσκονταν μερικοί πίσω από τις κουρτίνες, να διαβάζουν με την ησυχία τους τις οικονομικές εφημερίδες, να παρατηρούν από ψηλά τις μετοχές τους να ανεβαίνουν ως τις αιθέρες. Να βαριούνται να δουν στα μάτια τους άλλους επιβάτες αλλά να αγωνιούν αν οι άλλοι επιβάτες τους είδαν. Θα θέλανε να έχουν και άλλα αυτιά και άλλα μάτια. Το ένα ζευγάρι για τον εαυτό τους και το άλλο να βολτάρει στις θέσεις των κοινών θνητών, να ακούσει πώς τους θαυμάζουν και να πάνε μετά, μάτια και αυτιά ρεζέρβα, να τους εξιστορούν αυτά που άκουσαν. Δείχνει να έχουν χαθεί οι VIP. Μοιάζει η εποχή να κατάπιε τους γκλάμουρ. Τα αεροπλάνα γέρνουν επικίνδυνα προς τα πίσω. 
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News