Παίδες μου αγαπημένοι, δώστε βάση ειδικά εσείς οι πικραμένοι. Μήπως έχετε χάσει την πίστη σας στο ερωτικό σας μέλλον; Μήπως πιστεύετε ότι είναι αδύνατον πια να βρείτε έναν άντρα ή μια γυναίκα στα μέτρα σας, στα γούστα σας, στα κυβικά σας; Έχω νέα για σας. Πρώτον δεν είστε οι μόνοι. Οι νεότερες έρευνες δείχνουν πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται πια πάρα πολύ να σχετιστούν με έναν άλλο άνθρωπο. Γι αυτό και βλέπετε  τόσα μπακούρια, τόσες μονογονεϊκές οικογένειες, γι αυτό οι δικηγόροι διαζυγίων θησαυρίζουν, γι αυτό οι σχέσεις κρατάν τόσο λίγο και τελειώνουν τόσο άδοξα. Οι λόγοι είναι πολλοί και σύνθετοι γι αυτό θα συνοψίσω: Γινόμαστε όλο και  πιο εγωιστές. Βάζουμε τον εαυτούλη μας και τις ανάγκες του πρώτες και απαιτούμε από τον σύντροφό μας να είναι κομμένος και ραμμένος πάνω σ΄αυτές. Αυτός πάλι μας θέλει κομμένες και ραμμένες πάνω στις δικές του. Οπότε ρίχνουμε κανα δυο καυγάδες, εκτοξεύουμε τρία -τέσσερα αει γαμήσου και το λήγουμε το θέμα ώστε να  πάμε γι άλλα (όπου θα κάνουμε τα ίδια).

Θα μου πείτε, μα γιατί οι γονείς μας και οι παππούδες μας  κατάφερναν να είναι με έναν άνθρωπο επί 60 χρόνια αδιαμαρτύρητα; Να σημειωθεί μάλιστα πως οι περισσότεροι δεν τον ερωτεύτηκαν καν αυτόν τον άνθρωπο. Τους τον έφερε η θεία η Καλλιόπη ως «καλό παιδί/κορίτσι», τον κέρασαν ένα κουαντρό και τον παντρεύτηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Η απάντηση είναι απλή: Γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Πριν 30 χρόνια αν δεν παντρευόσουν και δεν έκανες παιδιά ήσουν γεροντοκόρη και γεροντοπαλίκαρο, το παράξενο πουλί της οικογένειας με το κουσούρι που το καλούσαν Χριστούγεννα και Πάσχα για να μη σαπίσει μόνο του. Τώρα το γεροντοπαλίκαρο το λέμε περιπετειώδη μπάτσελορ  και τη γεροντοκόρη ανεξάρτητη κοπέλα που γλεντάει τη ζωή της. Τους θαυμάζουν κρυφά ή φανερά όλοι γιατί δεν έχουν ανάγκη κανένα. Γαμούν και δέρνουν. Ταξιδεύουν, ψωνίζουν, τρώνε χωρίς κανείς να τους ζαλίζει τον εγκέφαλο με απαιτήσεις, υποχρεώσεις, περιορισμούς. Τώρα η μοναξιά λέγεται αυτάρκεια και βιώνεται σαν ανεξαρτησία.

Τα πορνοσάιτς το κατάλαβαν πριν απ΄όλους και θησαύρισαν. Με την εξάπλωση του διαδικτύου και στα τηλέφωνα παιδιά 13 και 14 ετών είναι εκτεθειμένα στο πορνό όλη μέρα κάθε μέρα- κι άσε τους γονείς να πιστεύουν ότι έχουν τον έλεγχο του τι βλέπει το παιδί τους. Το πορνό διαμορφώνει πια πιο καθοριστικά από οτιδήποτε άλλο τις σεξουαλικές προτιμήσεις και φαντασιώσεις των παιδιών. Τα αγόρια που σήμερα είναι 16 χρονών βλέποντας νυχθημερόν τσόντες κατέληξαν να πιστεύουν πως το πιο σημαντικό πράμα για να σε αποθεώνουν τα γκομενάκια είναι να έχεις μεγάλο και ντούρο πουλί και να τα πηδάς σα να τα φτύνεις. Τα κορίτσια αντιστοίχως πιστεύουν πως για να αρέσουν πρέπει να μοιάζουν με τσούλες. Δύσκολα πράματα δηλαδή και αγχωτικά. Οπότε αναβάλλουν την πραγματική επαφή (Άμα με δει, θα δει ότι τα 19 εκατοστά που της διαφήμισα στο facebook,/gaydar/ tinder κλπ είναι 13, οπότε τον πούλο, άσε καλύτερα μη ξεφτιλιστούμε στην ψύχρα. Άμα δει ότι έχω σπυράκια στο κούτελο θα με φτύσει. Και από βυζί πάω σκατά, που να εμφανιστώ εγώ χωρίς Wonderbra;) Με λίγα λόγια αφού η πραγματική ζωή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που γέννησε η φαντασιακή, καταφεύγουμε αγχωμένοι όλο και περισσότερο στη φαντασιακή.

Σήμερα διάβαζα πως το 2050 οι περισσότεροι άνθρωποι θα τα έχουν με ανθρωποειδή ρομπότ. Μη φρικάρετε, δεν θα είναι τσίγκοι και λαμαρίνες. Μιλάμε για ρομπότ με άψογο συνθετικό δέρμα (χωρίς σπυράκια και ρυτίδες οφκόρς), ικανότητες ομιλίας και προσαρμογής στα γούστα του ιδιοκτήτη. Σε 35 χρόνια δηλαδή η μαμά σας θα περιμένει να τα φτιάξετε όχι μ΄ένα καλό παιδί αλλά με το καλύτερο ρομπότ της πιάτσας. Ήδη από σήμερα αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των αντρών (φύλο που ήδη είναι πολύ προβληματικό με τη δέσμευση) που «ερωτεύονται» μόνο προηγμένες και πανάκριβες πλαστικές κούκλες. Έχουν κάνει μάλιστα και διεθνή σύλλογο και ζητούν τα δικαιώματά τους. Αυτοονομάστηκαν idollators και εμφανίζονται πια στα μίντια χωρίς ντροπή. «Δεν είμαι προβληματικός, είμαι απλά πρακτικός», δήλωσε ένας απ΄αυτούς που είχε για σύζυγο μια μελαχρινή κούκλα και για γκόμενα (!!!!!) μια ξανθιά. «Γιατί να κάνω επένδυση σε μια γυναίκα που μπορεί να μου αντιμιλάει, να με βρίζει και στο τέλος να με παρατήσει κιόλας; Οι δυο αυτές μου κόστισαν κάτι παραπάνω αλλά είμαι σίγουρος ότι θα με αγαπάνε για πάντα».

Τους ακούω και ανατριχιάζω παίδες του ειδήμονες. Ελπίζω και προσεύχομαι μάλιστα να βγουν γιδείμονες και να  μη νοσταλγήσουμε την κιτσάτη εποχή που κλαίγαμε τη χαμένη μας αγάπη με την τραγική επιτυχία Κορκολή «Σκόνη και θρύψαλα». Δηλαδή τι θα τραγουδάμε τότε; Κουάρτζ και ελατήρια;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News