«Μασκαρεμένος» πίσω από την έλλειψη έμπνευσης –που έχω ή νομίζω ότι έχω-  αρνούμαι τον τελευταίο καιρό ακόμα και να ανοίξω ένα word document για να παιδευτώ να γράψω και να προσπαθήσω να σας παιδέψω ώστε να το διαβάσετε. Δεν ξέρω αν μου λείπει τελικά η έμπνευση, τα ερεθίσματα ή ο ίδιος μου ο εαυτός. Μάλλον, εκπαιδευμένος από παλιά να σκέφτομαι θετικά και αισιόδοξα, αυτή η εποχή του προβληματισμού και των μεγάλων δυσκολιών με βρίσκει απροετοίμαστο. Όπως απροετοίμαστο με βρήκε το μη ενδιαφέρον ανθρώπων που περίμενα ότι θα με πάρουν ένα τηλέφωνο, θα μου στείλουν ένα μήνυμα, θα με ρωτήσουν, βρε αδερφέ, «τι γίνεται, τι σου συμβαίνει;». Όπως απροετοίμαστο με βρήκε και το δικό μου μη ενδιαφέρον για όσα πιθανότατα περνούν οι άλλοι. Κλειστήκαμε στα… καβούκια μας και περιμένουμε να περάσει η καταιγίδα. Τελικά αποφάσισα να γράψω αυτές τις μέρες που κορυφώνεται η πιο αδιάφορη εορταστική περίοδος στην Ελλάδα. Οι Απόκριες.

Τελευταία φορά που ντύθηκα… μασκαράς, δεν είναι αυτή που διανύουμε που το… μασκάρεμα δεν ξέρω αν είναι καν ηθελημένο. Ήμουν πολύ μικρός, με έντυναν οι γονείς μου και με περιόδευαν σε παιδικά πάρτι, που κι άλλα… καρναβάλια, συνοδεία των γονιών τους, διασκέδαζαν ή νόμιζαν ότι διασκέδαζαν. Οι Απόκριες λοιπόν δεν μου αρέσουν καθόλου. Δεν θέλω να ντύνομαι κάτι άλλο όταν ακόμα δεν έχω καταφέρει να ντυθώ ο εαυτός μου. Δεν θέλω να πηγαίνω στα δεκάδες πάρτι που γίνονται και που άνθρωποι οχυρωμένοι πίσω από στολές προσπαθούν να κάνουν πράγματα που δεν θα έκαναν χωρίς τις μάσκες τους και διασκεδάζουν όσο δεν διασκέδαζαν τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Αλήθεια γιατί τα πάρτι πολλαπλασιάζονται τούτες τις μέρες; Ποτέ δεν το κατάλαβα. Ζητώ λοιπόν συγνώμη από φίλους και γνωστούς που δεν εμφανίζομαι. Όπως είπα και σε έναν φίλο που κάνει πάρτι με θέμα τον κινηματογράφο: «Εγώ θα αντλήσω θέμα από ταινία του Αγγελόπουλου. Θα με περιμένετε όλο το βράδυ και δεν θα έρθω ποτέ»! Συγγνώμη… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News