Τα παιδιά που γεννηθήκανε τη μέρα που φτερούγισε για τον απάνω κόσμο ο Μάνος Χατζιδάκις, κλείνουνε τα δεκάξι στις 15 Ιουνίου 2010. Εντυπωσιακό, ε; Αρα, αν αντιστρέψουμε τα πράγματα, ο Μάνος εκεί πάνω έχει γενέθλια. Έτσι κι αλλιώς δεν του ταιριάζουν οι νεκρολογίες και κατα έναν πολύ περίεργο τρόπο δεν έχω νοιώσει στιγμή ότι πέθανε ο Χατζιδάκις. Τυπικά βέβαια και κοιμήθηκε και ενταφιάστηκε κανονικά, «Χριστιανικά και Ορθόδοξα» όπως είχε ζητήσει ο ίδιος, σ΄ένα μικρό κοιμητήριο στην Παιανία που, τότε, είχε δεν είχε τριάντα απλούς, σχεδόν φτωχικούς, τάφους. Εκείνος το είχε διαλέξει, ήθελε να αποφύγει τις «δημόσιες δαπάνες» στο Α΄ Νεκροταφείο και τους υπουργούς και τους επικήδειους και όλα τα σχετικά. Ηταν Ιούνιος του 1994 και τον Μάρτιο είχε ήδη φύγει και η Μελίνα. Νομίζω οτι αυτό του στοίχισε πολύ και δεν είμαι ο μόνος που το νομίζει. Η σχέση τους που συνοδευτηκε με ένα Οσκαρ τραγουδιού, δεκάδες συνεργασίες στο θέατρο και το σινεμά, μια παραστάση on Broadway, (το μέγα σουξέ, «Ilya Darling» σε σκηνοθεσία του Ζυλ Ντασέν), αλλά πάνω απ΄ όλα πολλή αγάπη αληθινή και ανιστόρητους καυγάδες, ήταν μια σχέση βαθιά ερωτική – που ξέσπαγε όμως στην Τέχνη και όχι στο κρεββάτι.

Δεν ξέρω γιατί τα γενέθλια του Μάνου με στείλανε κατευθείαν στην τόσο μοναδική, σπάνια, δυνατή σχέση του με την Μελίνα. Ισως επειδή απο την Μελίνα τον γνώρισα και εγώ, άνοιξη του 1977, στου «Φλόκα», στην Πανεπιστημίου. Και από τον Σεπτέμβριο του 77 άρχισα την συνεργασία μου με το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ το οποίο διήυθηνε εκείνος – λόγω της προσωπικής του φιλίας με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ετσι βλεπόμασταν κάθε μέρα, έτσι αγαπηθήκαμε, έτσι έμαθε οτι γράφαμε τραγούδια με τον Τάσο (στίχους εγώ, μουσικές ο Τάσος) και έτσι έγινα στιχουργός, συνεργαζόμενος κατ’ αρχήν με τους δύο συνθέτες που λάτρευα: Τον Τάσο Μελετόπουλο, τον κολλητό μου, με τον οποίον μαζί λάβαμε μέρος και στούς «Αγώνες Τραγουδιού της Κέρκυρας» και, καπάκι, με τον Μάνο Χατζιδάκι. Τυχερό παιδί ο Ζαχαρίας-Αρης, δεν μπορώ να πω. Πολύ τυχερό παιδί.

Δεκάξι χρονών στούς ουρανούς λοιπόν ο Μάνος αναρωτιέμαι τι να κάνει σήμερα. Για το μόνο για το οποίο είμαι απολύτως βέβαιος είναι πως θα είναι ερωτευμένος – όπως πάντα . Χατζιδάκις χωρίς έρωτα δεν υπήρξε ποτέ, οπότε και σήμερα θα χτυπάει δυνατά η καρδιά του για κάποιον ή για κάποιαν ή για κάτι – δεν ξέρω κιόλας τι καθεστώς ερωτικό επικρατεί εκεί στον Ουρανό για να κάνω μιαν εικόνα. Αν ξαναβρίσκουμε τους παλιούς μας παλμούς και τις βαθύτερες μελωδίες μας, σίγουρα κάτι θα σκαρώνουνε με την Φλέρυ Νταντωνάκη – την οποίαν θεωρούσε, αν δεν κάνω πολύ μεγάλο λάθος, την μεγαλύτερη τραγουδίστρια με την οποία συνεργάστηκε ποτέ.

Δεν θέλω να φλυαρήσω – και επειδή το ‘χω αυτό το κουσούρι και παρασύρομαι, θα σταματήσω εδω. Βάζω το γραμματάκι μου σ’ ένα μπουκάλι γυάλινο και το πετάω στη θάλασσα, σίγουρος οτι θα πάει κατευθείαν στην αγκαλιά του αποδέκτη του.

Χρόνια Πολλά Μάνο Χατζιδάκι. Και καλήν αντάμωση, μ΄ένα γλυκό φιλί.

ΥΓ: Ε, δεν θα ήταν άδικο για την Νάνα Μούσχουρη που τον τραγούδησε κυριολεκτικά σ΄όλον τον πλανήτη σε τριάντα περίπου γλώσσες, να την αφήσουμε έξω απ’ τη σημερινή επέτειο; Αυτό έλειψε!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News