Ένα συγκρότημα μπορεί να έχει όγκο, να έχει φωνή, αλλά δεν ολοκληρώνεται αν δεν έχει ψυχή. Αυτό ήταν ο Μάνος Ξυδούς για να τους Πυξ Λαξ, ίσως το συγκρότημα που είχε την πιο μαζική ανταπόκριση από τον κόσμο. Τα άλλα δύο φυσικά αντιπροσώπευαν ο Μπάμπης Στόκας και ο Φίλιππος Πλιάτσικας.

Ο Μάνος πέθανε χθες βράδυ σε ηλικία 57 ετών, ενώ έκανε πρόβες για μία ακόμα εμφάνισή του. Ήταν ερωτευμένος με τις ζωντανές εμφανίσεις και συνέχιζε να αποκαλύπτεται ενώπιον των φίλων της μουσικής του μέχρι και την τελευταία στιγμή. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί που απεχθανόμενοι τα μαζικά φαινόμενα αποκήρυξαν τον πρότερο βίο τους που τους ήθελε να σιγοτραγουδούν τις μελωδίες των Πυξ Λαξ, πολλές από τις οποίες είχε γράψει ο Ξυδούς. Ας είναι. Εγώ τους ακούω ακόμα. Όχι με την συχνότητα του παρελθόντος αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ να πω: «Ανάθεμα».
Έστω κι αν σε όμορφες αντιπαραθέσεις του παρελθόντος με τον φίλο Γιάννη Φουρνάρο εγώ υποστήριζα ως μεγαλύτερο μέγεθος τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα κι αυτός τους Πυξ Λαξ.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι των προσωπικών μου μουσικών εμπειριών, αλλά πάντα ένα τραγούδι από εκείνες τις μέρες με μετέφερε σε ένα άλλο τοπίο. Εσωτερικά τα τραγούδια του Μάνου, άλλοτε ήταν σπαρακτικές και συνάμα οργισμένες κραυγές όπως το «εσύ εκεί». . Άλλες φορές με συνόδευαν σε βραδινές βόλτες στην πόλη, όπως το «μόνο για κείνη μη μου λες». Κι όταν ένιωθες προδομένος τι άλλο από το «πούλα με».

Έχετε ακούσει το «υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ» στο κατάστρωμα ενός πλοίου, βράδυ και καλοκαίρι; Αξίζει να το κάνετε. Και δεν είναι μόνο αυτά. Είναι πολλά άλλα για τα οποία ο Μάνος δεν θα λείψει από κοντά μας. Για ακόμα πιο μακρινές εποχές όταν πίσω από μία κουκούλα στους Dreamer and the full moon έγραφε ιστορία με την «Sandrina» του. Ή μετά τους Πυξ Λαξ που έκανε κι άλλα όμορφα πράγματα. Και έφυγε χωρίς να βάλει τελεία. Έφυγε όμως; Δεν νομίζω. Θα είναι πάντα εδώ. Προς το παρόν βέβαια: Πώς να την νιώσω τη χαρά αν δεν στεγνώσει η λύπη;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News