Βρίσκεις και στην Ισπανία λαβράκια και στην Πορτογαλία, στην Κεντρική Ευρώπη, στη Λαμία και στην Ιάβα.
Και στον Βόρειο Πόλο οι γραφιάδες λαβράκια ψαρεύουνε και μάλιστα, όταν είναι σε μεγάλα κέφια, τα μαγειρεύουνε με φάβα. Σαντορίνης, την περίφημη.
Κάθε γραφιάς είναι και ψαράς. Ψαρεύει. Κοιμάται, ξυπνάει, ονειρεύεται, αλωνίζει, τριγυρίζει, χαζεύει, μαζεύει, σκορπίζει, ό,τι και να κάνει, ο γραφιάς είναι ψαράς, σε ψάρια ελπίζει. Σε λαβράκια προπαντός. Τα μαγειρεύει στη σχάρα, στον ατμό, στο φούρνο. Τα σερβίρει με το ασήμι τους, τα μαύρα στίγματά τους τα 24. Από το Α έως το Ω. Όλα.
Ξέρει να τα τρώει απ’ το κεφάλι, έως την ουρά. Κυρίως το κεφάλι. Γάτα. Να γλείφει, να ρουφά, οπές και κόκαλα. Τίποτα να μην πετά, να μην περιφρονεί. Να μην υποτιμά κυρίως!
Ο γραφιάς είναι… (ποιος συγγραφέας ήταν που τον λέγαμε «αλκοολικό της περιγραφής» στο σχολείο;), ο γραφιάς είναι αλκοολικός της ψαρικής. Το μπλοκάκι του, το δόλωμα, το στιλό, το μολυβάκι, το καλαμίδι, το μυαλό, το αγκίστρι, το δίχτυ.
Υπάρχουν πολλές τεχνικές ψαρέματος. Τα ψάρια έχουν κι αυτά δικά τους γούστα, δική τους γεωγραφία. Άλλα του γλυκού νερού, άλλα της ανοιχτής θάλασσας, άλλα της κλειστής, άλλα της ρύπανσης, άλλα τον χειμώνα, άλλα το καλοκαίρι. Το ίδιο κι ο ψαράς. Άλλος από χόμπι, ερασιτέχνης, άλλος να βγάλει το ψωμί του, άλλος να αγοράσει βάρκα, άλλος να αγοράσει, να φτιάξει ιχθυοτροφείο, να φτιάχνει δικά του ψάρια και να μην ξαναψαρέψει ποτέ στη ζωή του, επειδή έχει σιχαθεί το ψάρεμα.
Άλλος να ψαρεύει μόνο για εσένα. Να στρώνει, να στρώνεται, να καρφώνεται, να κινδυνεύει, να εκτίθεται, να θαλασσοπνίγεται να καραβοτσακίζεται. Για εσένα.
Τώρα, σε εμένα που είμαι παλιός γραφιάς και άρα, όπως είπαμε, παλιός ψαράς, η διπλή ιδιότητα έλαμψε, για να μην πω άστραψε και βρόντηξε, πριν από λίγο στο απέραντο συναισθηματικό μου γαλάζιο, στην ευχάριστη πρωινή ομίχλη του Θρακικού πελάγους. Μέσα από τη γνώριμη εύθυμη φύση του τηλεφωνήματος, μέσα από τα ανάλαφρα κυματάκια της φωνής, ήταν τυχερός ο παλιός ψαράς, να βγάλει το λαβράκι ο γραφιάς.
Επειδή λαβράκι είναι η αφορμή που σε βάζει στη θέση σου, δηλαδή είναι η αφορμή που σε βάζει να γράφεις. Να αντικαθιστάς όσα δεν κάνεις και δεν λες με καλαμίδια, με χαρτιά, στιλό, αγκίστρια, δίχτυα κι ό,τι άλλο είναι δυνατόν, αρκεί να μη γίνουμε από πάνω και μελό κι αρχίσουμε τα γιατί και τα διότι, τα γιατί και τα επειδή.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News