Τα έχουμε δει όλα αλλά κυνηγητό Ford Cortina εναντίον jaguar είναι κάπως θρασύ σαν σύλληψη. To γκάζι μιας λιμουζίνας Jaguar δεν νομίζω πως μπορεί να συγκριθεί με ένα φτιαγμένο Cortina. Και φυσικά ο σκηνοθέτης αφήνει την μονομαχία μετέωρη. Δεν υπονοεί πουθενά πως η Jaguar σε κυνηγητό είναι για τα μπάζα βέβαια κι αυτό με ευχαρίστησε για κάποιους προσωπικούς λόγους. Γενικά η Φορντ παίζει πολύ στην ταινία σε όλα  τα μοντέλα από van μέχρι suv.

Φυσικά όλα αυτά τα γράφω κάπως ειρωνικά γιατί είναι τα μόνα καινούργια πράγματα που μπορεί να παρατηρήσει κάνεις σ αυτήν την κλωτσοπατινάδα που σερβίρεται με τον Σταθαμ και τον Ντε Νιρο μπροστά μπροστά. Πρόκειται για μια κλασική καλογυρισμένη πρακτορική ταινία όπου ο καλύτερος πράκτορας  πρέπει να λύσει το μυστήριο της απαγωγής του φίλου του Χαντερ (Πόμπερτ Ντε Νίρο) και να τα βάλει με τους καλύτερους SAS πράκτορες οι οποίοι έχουν κάνει κάποιες βλακείες σε έναν αραβικό πόλεμο και τάχα μου πρέπει να πληρώσουν. Άρες μάρες κουκουνάρες, πολύ πιστολίδι, πολύ μονταρισμένη μπουνιά, πολύ κλωτσιά και πολλά πτώματα σκοτωμένα με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Καθώς έβλεπα την ταινία σκεφτόμουν με πόση απλότητα και ευκολία πια σκοτώνονται οι άνθρωποι στις σύγχρονες ταινίες. Και παλαιότερα σκοτώνονταν δεκάδες στο σινεμά αλλά βρε αδερφέ πέθαιναν με ένα πιο μπουφόνικο τρόπο. Έβγαζαν κραυγές κοντοστέκοντουσαν για λίγο, πιάνανε την πληγή απ τη σφαίρα και μετά κατέρρεαν με άγχος. Φαινόταν ότι πονούσανε. Κι αυτό ήτανε η μόνιμη αγωνία μου όταν θα έτρωγα καμιά σφαίρα. Άλλοι αναπνέανε γρήγορα και ξαφνικά φτύνανε αίμα και μένανε τέζα με το μάτι γυρισμένο. Αυτός ο τύπος του βασανιστικού θανάτου πάει πια πέθανε. Αυτά τα παλιομοδίτικα δεν τα βλέπεις πια. Οι άνθρωποι σήμερα στις ταινίες φεύγουν απ τον μάταιο τούτο κόσμο πιο ρεαλιστικά και πιο γρήγορα. Κανείς δεν λυπάται πια που σκοτώθηκαν. Σαν να είναι κάτι φυσιολογικό! Λείπει το πλάνο του θύτη που κοιτάζει με λύπη ή απαξία τον άρτι σκοτωθέντα. Άλλος ένας. Αυτό ειν’ όλο. Κι αυτό κάνει πιο ανατριχιαστική την ταινία.

Αν τύχει και την δει κανένας πιτσιρικάς θα του μείνει η εντύπωση πως η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει μια πεντάρα και ο καθένας μπορεί να πυροβολάει τον άλλο έτσι για πλάκα. Ο σκοτωμός δεν έχει καμία αξία πια. Είναι ακόμα μερικοί πόντοι για να περάσεις στην επόμενη πίστα… Είναι κάτι το φυσιολογικό πια στις πόλεις. Σίγουρα οι μαζικές σφαγές σε σχολεία και κάμπινγκ θα πρέπει να έχουν κάποια σχέση με όλο αυτό το στυλ που περνάει κατά συρροή και κατ εξακολούθηση στο δυτικό εμπορικό σινεμά. Η ζωή έχει φτηνύνει πολύ.

Μήπως θα έπρεπε να ακολουθήσουν και άλλα προϊόντα;

*Η ταινία Killer elite παίζεται στους κινηματογράφους από τις 20 Οκτωβρίου

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News