Κυριακή πρωί  κι ανεβαίνω οδηγώντας τον Κηφισό με ταχύτητα γύρω στα  60 χιλιόμετρα. Με προσπέρνα από δεξιά ένα άλλο ΙΧ που πήγαινε ελαφρώς γρηγορότερα. Κοιτάω μηχανικά προς τα εκεί και τι βλέπω; Ο οδηγός του, ένας άντρας γύρω στα 40, έχει διπλώσει μια αθλητική εφημερίδα, την έχει στρώσει  πάνω στο τιμόνι και ενώ με προσπερνά από δεξιά, διαβάζει τα νέα της ομάδας του…

Σε πρώτη φάση εκνευρίζομαι πολύ . «Ο τύπος είναι επικίνδυνος» σκέφτομαι γιατί κάνοντας την μία παρανομία πάνω στην άλλη βάζει σε κίνδυνο τη ζωή μου και όσες άλλες ζωές βρίσκονται στο δρόμο του… Για τη δική του ζωή στο φινάλε, είναι ο ίδιος υπεύθυνος…

Μετά θυμάμαι ότι η αφεντιά μου τα τελευταία δέκα χρόνια, έχει  «ακουμπήσει» δύο φορές προπορευόμενα αυτοκίνητα και άλλη μία φορά μοτοσυκλέτα επειδή ήθελε να στείλει μήνυμα από το κινητό τηλέφωνο εν κινήσει… Και τις τρεις φορές ήμουν τυχερός γιατί ο απολογισμός ήταν-δοξα τω Θεώ-  πολύ μικρές υλικές ζημιές…

Σκέφτομαι  ακόμα ότι η ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο μου χρησιμοποιείται συνήθως όταν πρόκειται να περάσω από διόδια, λες και δεν μπορεί να συμβεί ένα μικροατύχημα ή ακόμα κι ένα πολύ  σοβαρότερο στην καρδιά της πόλης όπου συνήθως κινούμαι…

Και τέλος, μου έρχεται στο μυαλό  ο «Ζητάς» που πέρασε πριν από λίγες μέρες δίπλα μου στην Κηφισίας και μου έκανε νόημα να κλείσω το κινητό το οποίο  κρατούσα μεγαλοπρεπώς στο δεξί μου αυτί αφήνοντας στο τιμόνι μόνο το αριστερό μου χέρι… Έμεινε μάλιστα δίπλα μου μέχρι να βεβαιωθεί ότι το έκλεισα και δεν το κατέβασα απλώς για λίγο κάτω, μέχρι να φύγω από το οπτικό του πεδίο… «Ο τύπος είναι επικίνδυνος» ξανασκέφτηκα αλλά αυτή τη φορά μιλούσα  για τον εαυτό μου… Μπορεί να μην διαβάζω εφημερίδα οδηγώντας, αλλά και τα υπόλοιπα που συλλαμβάνω τον εαυτό μου να κάνει κάποιες φορές ενώ βρίσκομαι στο τιμόνι, δεν είναι καθόλου λίγα.. 

Θα κάνω μια προσπάθεια να διορθωθώ…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News