Κάθε τέτοια εποχή ταινίες σαν κι αυτή βγαίνουν σαν ζόμπι από τις αποθήκες των εισαγωγέων και ανεβαίνουν στις οθόνες των θερινών κινηματογράφων. Είναι μια σπάνια ευκαιρία για τους παλαιότερους σινεφίλ να θυμηθούν το αληθινό σινεμά και μια ακόμη σπανιότερη για τους νεώτερους να μάθουν τι θα πει σινεμά στην κυριολεξία.

Το Dial M for Murder δεν θεωρείται από τις καλύτερες ταινίες του Χίτσκοκ. Γυρισμένη το ’54 βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Φρέντερικ Νοτ ο οποίος τελικά έγραψε και το σενάριο. Ενώ είναι ολοφάνερο ότι η δομή είναι θεατρική, ο θείος Άλφρεντ κατορθώνει να το αποδώσει κινηματογραφικά διαλέγοντας άπειρες γωνίες λήψης, κινώντας ταυτόχρονα ηθοποιούς, κάμερα και φώτα, με μια μαστοριά τεχνίτη χειροποίητης κατασκευής και με ένα τρόπο ώστε να μη σου περνάει ούτε στιγμή απ το μυαλό ότι το φιλμ εκτυλίσσεται σε έναν και μόνο χώρο.

Ο Χίτσκοκ «αερίζει» βέβαια την ταινία του με μερικά εξωτερικά πλάνα όμορφα στημένα κι έναν ακόμα χώρο στο κλαμπ χωρίς να αλλοιώνει το έργο του Νοτ. Αντίθετα το αναδεικνύει κινηματογραφικά με ένα μοντάζ και πλάνα που ενσωματώνουν πάνω στη δομή, τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων αλλά και τα ηθικά σχόλια του σκηνοθέτη. Είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος που χειρίζεται το βάθος πεδίου των φακών του, καθώς μη ξεχνάμε ότι εκείνη την ώρα γυρίζει τρισδιάστατο 3D φιλμ. Άρα οι δυο διαστάσεις δεν τον ενδιαφέρουν! Παράδειγμα την ώρα που ο ντεντέκτιβ της Αστυνομίας δείχνει και προτείνει μπροστά προς τον φακό της κάμερας το αληθινό κλειδί της πόρτας. Φανταστείτε το σε τρισδιάστατο σινεμά. Δείχνει στο κοινό την τελική απόδειξη της ενοχής. Τέλειο !

Ένας πρώην πρωταθλητής του τένις (Ρέι Μίλλαντ) σχεδιάζει να δολοφονήσει τη γυναίκα του (Γκρέϊς Κέλλυ) για να πάρει την ασφάλεια ζωής της. Την πράξη θα την κάνει κάποιος παλιός του συμμαθητής τον οποίο και θα εξαναγκάσει ο πρώην τενίστας. Η Γκρέις φλερτάρει με ένα συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων. (Ρόμπερτ Καμινγκς). Όμως το τέλειο έγκλημα που σχεδιάζει ο πρώην τενίστας, δεν είναι και τόσο τέλειο. Μια μικρή λεπτομέρεια θα του χαλάσει τα σχέδια (όπως πάντα άλλωστε) και θα τον φέρει αντιμέτωπο με το κοφτερό μυαλό του ντεντέκτιβ Hubbart (Τζων Γουϊλιαμς). Μέχρις όμως να αποκαλυφθεί η πλεκτάνη, ο Χίτσκοκ παίζει με την εκκρεμότητα και την αποκάλυψη που κρέμεται από μια λεπτή κλωστή κορυφώνοντας το περίφημο suspense για το οποίο είναι γενικότερα γνωστός ως μαιτρ, αργά, αριστοτεχνικά, σαν μικρό παιδί που γλύφει με απόλαυση το μεσημεριανό του παγωτό μόνο και απομονωμένο από αδιάκριτα βλέμματα.

Η στιγμή που ο ντεντέκτιβ της Αστυνομίας, περιγράφει πίσω από την κουρτίνα, το δίλλημα του Μιλλαντ να πιάσει ή όχι το κρυμμένο κλειδί, προς το τέλος της ταινίας, είναι η επιτομή του Χιτσκοκικού suspense. Για να μην πούμε τον στραγγαλισμό της Γκρέις, όπου βλέπουμε τον δολοφόνο πίσω της μέσα στο μισοσκόταδο να σηκώνει τον θανατηφόρο βρόγχο, αλλά κάθε φορά να διστάζει να τον περάσει γύρω απ τον λαιμό της, καθώς εκείνη κρατάει το τηλέφωνο στο αυτί της και άρα ο λαιμός προστατεύεται με το χέρι της. Η δε Γκρέις αμέσως μετά ψάχνει απεγνωσμένα για όπλο να υπερασπισθεί τον εαυτό της προτείνοντας το χέρι της μέσα στο κοινό!

Ο Χίτσκοκ διηγείται με το σινεμά και χρησιμοποιεί τα εξαρτήματα του σινεμά. Το μοντάζ, τους φωτισμούς, το παιχνίδι των φακών και της σκιάς. Όχι! Βλέποντας αυτό το φιλμ δεν είναι σαν να πηγαίνετε στο μουσείο. Αυτό είναι το αληθινό σινεμά. Είναι καταπληκτικό το γεγονός ότι απ την αρχή ξέρουμε τον δολοφόνο και την όλη πλεκτάνη, όμως παρακολουθούμε με ενδιαφέρον το φιλμ μέχρι την τελική αποκάλυψη. Ο Μαιτρ κατευθύνει κάμερα και ηθοποιούς αριστοτεχνικά προσφέροντας μας μια Γκρέις Κέλλυ πραγματική ηθοποιό. (Αργότερα θα συνεργαστούν σε ακόμα δυο ταινίες).

Στην ταινία αυτή κάνει την παρουσία του στην φωτογραφία του χορού του σχολείου, καθισμένος στο ίδιο τραπέζι με τον υποψήφιο δολοφόνο. Η ταινία δεν θεωρείται απο τις επιφανέστερες του Χίτσκοκ. Παρ’ όλα αυτά σε μια τελευταία δημοσκόπηση ανάμεσα στους ανθρώπους “του Χώρου” στην Αμερική (2008) η ταινία κατετάγη 9η καλύτερη σάσπενς ταινία όλων των εποχών! Ενώ αρχικά είχε γυριστεί με την τεχνική του 3D τελικά παίχθηκε στους κινηματογράφους κανονικά. Ο Χίτσκοκ δεν πήρε ποτέ Οσκαρ.

Το Καλέσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως παίζεται και αυτήν την εβδομάδα στους κινηματογράφους. Δείτε το τρέηλερ εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News