Ο Γιώργος είναι χύμα. Σκουφί πλεχτό και στριφτό τσιγάρο. Μιλάει και κοιτάει χαμηλά. Κόλλημα με τη μουσική από μικρός, κλίμακες και ντικτέ. Όταν λίγο μεγάλωσε, έμπλεξε με το ραδιόφωνο και μετά με τις μουσικές παραγωγές. Στα 22 του ήταν μεγαλοστέλεχος. Η γη ολόκληρη στα πόδια του.

Γεννήθηκε το 1981. «Η γενιά μου δεν είχε ανάγκη τίποτα και κανέναν. Δεν χρειαζόταν σύντροφο, δεν χρειαζόταν φίλους ούτε συναισθηματικούς δεσμούς. Το μόνο που χρειαζόταν η γενιά μου ήταν τροφή. Γιατί ποτέ δεν θα πέθαινε. Είχε μάλιστα ανακαλύψει τρόπους να μην τρέφετε μόνο απ το στόμα άλλα κυρίως απ τα μάτια κι απ’ τα αυτιά. Τι τυχερός που είμαι, ανήκω στη γενιά των υπέρ ανθρώπων. Μόνοι, μόνοι, μόνοι, άτρωτοι και αιώνιοι».

Το 2008 ένα φεστιβάλ για παιδιά του άλλαξε τα μυαλά. Για να ικανοποιήσει τους υποψήφιους «πελάτες» του σκαρφίστηκε ένα παραμύθι με μήνυμα οικολογικό. Η Ψαρόσουπά του – που θα μαγειρευόταν από τους κακούς ψαράδες της Μήλου εις βάρος του πολύχρωμου και ζωηρού βυθού – συγκίνησε κοινό και κριτικούς, έγινε βιβλίο και θεατρική παράσταση.

Στα 30 του ο Γιώργος Λεμπέσης το αποφάσισε, θα παρέμενε ταμπουρωμένος στον κόσμο των παραμυθιών. «Επετεύχθη μια εσωτερική συμφωνία. Για να γράψω, γύριζα πίσω». Κάτι σαν ψυχανάλυση δηλαδή. «Κοίταξα μέσα μου και είπα φρόντισέ με, αγάπα με». Είχε φθάσει η ώρα για το βαθύ μακροβούτι, ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα. Η ώρα που τα μάτια θολώνουν, η αναπνοή στερεύει και η επιδερμίδα βάφεται μπλε.

Η Ψαρόσουπά του λοιπόν – το παραμύθι που γράφτηκε για εμπορικούς λόγους από έναν κατά βάση ξενύχτη ερασιτέχνη μουσικό – παίζεται και φέτος στο θέατρο Αλκμήνη και έχει αρχίσει να φλερτάρει με το εξωτερικό. Λέγεται ότι η μυρωδιά της γαργάλισε τη Ντίσνεϊ και το 2012 θα μας αποκαλύψει αν θα φτιάξει τη βαλίτσα της και θ’ αλλάξει ωκεανό.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News