Δεν υπάρχει αυτό που θα δείτε! Πρέπει να ετοιμαστείτε για ένα γιγαντιαίο τσουνάμι καλαισθησίας. Μια ισχυρή δόση οπτικής απόλαυσης και αισθητικής αγαλλίασης που θα πλημμυρίσει την ψυχή σας. Όσοι είστε φαν του χορού, δεν το συζητώ, ξέρετε από μόνοι σας τι πρέπει να κάνετε. Όσοι είστε ανυποψίαστοι ή έχετε γνώση τουρίστα για τα έργα και τις ημέρες της διάσημης γερμανίδος χορογράφου ίσως ήρθε η ώρα (λίγο αργά βέβαια) να υποψιασθείτε.

Ολόκληρα κομμάτια από τις πασίγνωστες χορογραφίες «Ιεροτελεστία της Άνοιξης», “Kontakthof” και με αιχμή βέβαια το λατρεμένο Cafe Muller φιλμάρονται αριστοτεχνικά σε τρεις διαστάσεις από μάστορες του είδους. Οι φωτισμοί, η κίνηση, ο ήχος, η κάμερα που πλέει κυριολεκτικά ανάμεσα στους χορευτές δίνει απαράμιλλες εικόνες, με ένα σπάνιο (γερμανικό) αισθητικό μινιμαλισμό με μια απίθανη καθαρότητα η οποία μας βάζει και σε μερικές φιλοσοφικές υποψίες… Χαλάλι. Ψύλλοι στ άχυρα μπροστά στην γιγαντιαία απόλαυση που δροσερή και γάργαρη ξεπετιέται απ την οθόνη και μας λούζει ολόκληρους σε ένα αισθητικό  αισθησιακό λουτρό που θα σας κάνει να ξεχάσετε οτιδήποτε εγκόσμιο όσο διαρκεί η ταινία.

Παραληρώ! Εμ βέβαια. Δεν υπάρχει τέτοια απόλαυση κάθε μέρα στην Αθήνα. Πολύ περισσότερο για έναν άνθρωπο ερωτευμένο με την δουλειά της Πινα Μπαους. Με ισχυρές αναμνήσεις απ το πέρασμα της απ το Ηρώδειο, την Επίδαυρο, ο Φεστιβάλ και αλλού. Ήταν 15 χρόνια πριν όταν ελάχιστα υποψιασμένος παρακολούθησα το Cafe Muller στο Βερολίνο και αναθεώρησα πολλά πράγματα στη ζωή !

O Βεντερς δε πέφτει στην παγίδα να  κάνει σχόλια και φιλοσοφικά ακροβατικά με το έργο και την τεράστια παρουσία της Pina. Που να μπλέκεις τώρα. Φιλμάρισε τους χορευτές της σε ειδικά σημεία του Βούπερταλ, βγάζοντας τους απ την αφάνεια του Tanztheater Ensemble δίνοντας τους την ευκαιρία να δείξουν την πολιτισμική μοναδικότητα τους μέσα απ το σόλο τους που περιλαμβάνεται σε  μερικά κομμάτια απ τις all time classic χορογραφίες της. Για τον εαυτό του  άφησε την χορογραφία της κινηματογραφικής του κάμερας. Κάνει όμως και κάτι άλλο. Διαλέγει εκείνα τα κομμάτια των χορογραφιών που δείχνουν πιο καθαρά την θεματολογία της Pina που στριφογυρίζει με εμμονή γύρω από το αρσενικό θηλυκό και τις δύσκολες σχέσεις τους (Η γυναίκα που πέφτει συνεχώς απ την αγκαλιά του άντρα στο Café Muller).  Ταυτόχρονα δείχνει πως η Μπαους πολύ πριν από όλους μας είχε ανακαλύψει την πολυπολιτισμικότητα της «παγκοσμιοποίησης» προσλαμβάνοντας και δείχνοντας εμπιστοσύνη σε χορευτές από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Κάνοντας το χορό σημείο συνάντησης ανθρώπων που μόνη αποσκευή τους είναι η πολιτιστική τους προέλευση.
 

Η Pina είναι μια ταινία για τους λάτρεις του «μοντέρνου» χορού και ειδικότερα της Pina Baush. Υπηρετεί πολύ καλά αυτό για το οποίο έγινε: Την ανάδειξη στο σελυλόϋντ (και για πάντα) μιας τεράστιας αξίας που μόλις σβήσουν τα φώτα της ράμπας εξαφανίζεται. Δείτε την!

Η ταινία παίζεται απ αυτήν την εβδομάδα στους κινηματογράφους. Δείτε το τρέηλερ εδώ.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News