Η περίπτωση Χάνκς μου θύμισε κάτι σκηνοθέτες προπαντός εγχώριους οι οποίοι γράφουν και σκηνοθετούν τα δικά τους οράματα χωρίς κανείς να μπορεί να τους σταματήσει. Εδώ δεν πρόκειται βέβαια περί οράματος παρά για ένα μικρό διάλειμμα ανάμεσα στα “σοβαρά” φιλμ που παίζει ο Τομ.

Το κακό γίνεται όταν ο μεγάλος ηθοποιός μέσα στην αλαζονεία και το υπερεγώ που τον καθοδηγεί, νομίζει πως μπορεί να κάνει και τη δουλειά του σκηνοθέτη.  Έτσι εδώ ο Χανκς πέφτει στην παγίδα που στήνει ο ίδιος. Πάει να γράψει και να σκηνοθετήσει τον εαυτό του. Αμ δε. Εδω βγαίνουν όλες οι ευκολίες του σαν να βαριέται ενώ η μια κλισαδούρα διαδέχεται την άλλη. Total self distruction. Στο τέλος εκείνο που καταφέρνει είναι να φτιάξει μια ελαφριά ρομαντική κομεντί  σχεδόν αδιάφορη που αν δεν περιείχε και την Ρόμπερτς ακόμα θα έψαχνε εισιτήρια.

Ο Λάρυ (Χανκς) μένει ξαφνικά άνεργος επειδή δεν έχει βγάλει πανεπιστήμιο. (Συγκλονιστική δικαιολογία). Με την οικονομική κρίση οι διευθυντές επιχειρήσεων βρίσκουν φοβερές παπαροδιακαιολογίες για να σουτάρουν ανεπιθύμητους υπαλλήλους.
Όμως ο Χάνκς δε το βάζει κάτω. Κοντά στα πενήντα του ξεκινάει να πάει στο κολέγιο και να βρει δουλειά σα μάγειρας σε φαστ φουντ. (μια αρκετά ξεκούραστη δουλειά είναι η αλήθεια). Τότε αρχίζουν να του συμβαίνουν τα πιο απίθανα καθώς επαναπροσδιορίζει τη ζωή του. Φυσικά ο έρωτας έχει τον πρώτο λόγο. Έτσι θα παρακολουθήσουμε το φλερτ και  τις περιπέτειες του με την Τζουλια Ρόμπερτς.

Ο Χανκς σκηνοθέτης φιλμάρει βαρετά και χωρίς εκπλήξεις. Ο Χανκς σεναριογράφος στήνει χαρακτήρες με μεράκι αλλά τρώει πολλή ώρα για να τους περιγράψει. Υποθέτω πως η Βαρντάλος που συνυπογράφει το σενάριο θα καταβάρέθηκε στα meeting σεναρίου όπου φυσικά θα συμφωνούσε σε ότι έλεγε ο θεός Χάνκς. Τι να κάνεις είναι και η οικονομική κρίση στη μέση, που να διαολοστείλεις τον Χάνκς και το σενάριό του τώρα.

Το φιλμ δεν έχει πολλές φιλοδοξίες. Σε όποιον αρέσουν οι δυο ηθοποιοί θα πάει να το δει για να περάσει ένα ήσυχο βραδάκι. Οι υπόλοιποι θα πάνε να δουν τη Λεωφόρο της Δύσεως που είναι ένα από τα πιο συνταρακτικά νουάρ όλων των εποχών.

 

Αυτή την εβδομάδα δηλαδή από Πέμπτη  30 Ιουνίου βγαίνουν επίσης.
Transformers 3: Dark Of The Moon εκπληκτική 3D  δράση
To χρίσμα:  Μια πολύ ενδιαφέρουσα  δραματική ταινία απ την Αυστραλία που μου θύμισε λίγο το Grousom Gang.
Η λεωφόρος της δύσεως:  φιλμ νουάρ του 50 σε σκηνοθεσία του αξεπέραστου Μπίλυ Γουάιλντερ με την απίστευτη Γκλόρια Σβάνσον που πρέπει να δείτε.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News