Στην «Πάπισσα Ιωάννα», ο Εμμανουήλ Ροΐδης αναφέρεται σ’ έναν καθολικό επίσκοπο του 9ου ή 10ου αιώνα, ο οποίος κατέκτησε το χρίσμα της αγιοσύνης διότι αποκάλυψε μία νέα πτυχή της ατελεύτητης φιλευσπλαχνίας του Θεού, πτυχή που ως τότε είχε  διαφύγει εντελώς της προσοχής όχι μόνο των πιστών αλλά και της ίδιας της εκκλησίας. Ο εν’ λόγω Λατίνος ή Γαλάτης δέσποτας, το παλαιοχριστιανικό όνομα του οποίου αδυνατώ να φέρω στη μνήμη μου, υποστήριζε ενθέρμως από άμβωνος ότι ο Θεός είναι τόσο ανεκτικός και φιλεύσπλαχνος, ώστε ακόμα και στους τελεσίδικα καταδικασμένους της κόλασης φροντίζει να δίνει μια ανάσα γαλήνης και παρηγορίας.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του διορατικού εκείνου ιεράρχη, ο Θεός έχει δώσει εντολή να σταματούν τα βασανιστήρια και σβήνουν οι φωτιές του Κάτω Κόσμου μια συγκεκριμένη μέρα τον χρόνο, ώστε να ανακουφίζονται επ’ ολίγον οι απατεώνες, οι φονιάδες, οι μοιχοί και οι λογής-λογής παραχαράκτες και αιρετικοί. Η καθολική εκκλησία δεν υιοθέτησε τελικά την αξιοσημείωτη θεωρία του μεσαιωνικού της επισκόπου ως αυθαίρετη και αναπόδεικτη, σε αντίθεση προφανώς με τις επισήμως αποδεκτές θεωρίες της οι οποίες βρίθουν αποδείξεων.

Ίσως πάλι, η εικόνα ενός Θεού που προσομοιάζει με θερμαστή γκαζάδικου ο οποίος αναβοσβήνει κάθε τόσο τις φουφούδες κάτω απ’ τα καζάνια, να θεωρήθηκε ασύμβατη με την πνευματικότητα του χριστιανικού Κολαστηρίου.  Ανεξαρτήτως τούτων πάντως, κάποιος κατοπινός Πάπας απένειμε στον εφευρετικό εκείνο δέσποτα το χρίσμα του Αγίου, αναγνωρίζοντας την προσπάθεια του να διευρύνει στα μάτια των πιστών τα όρια της αγάπης του Δημιουργού για το ατελές και ψυχικά αδύναμο δημιούργημα του.

Ομολογώ πως συνταράχτηκα όταν έγινα κοινωνός της εκπληκτικής αυτής θεωρίας. Ξάφνου, στην περίκλειστη περιοχή του προσωπικού μου αναπόφευκτου, ανοίχτηκε μια θύρα της οποίας την ύπαρξη ουδέποτε είχα υποπτευθεί. Αναγάλλιασα σαν τον ισοβίτη που ανακαλύπτει ξαφνικά τον λυτρωτικό θεσμό της πενθήμερης άδειας, κατά τη διάρκεια της οποίας μπορεί να δει τη μάνα του, να φάει, να πιεί, να γλεντήσει και να πηδήξει.

Για μένα τώρα, απομένει ένα μόνο θέμα ανοικτό ακόμα: Να ανακαλύψω βάσει ποιάς θεωρίας τίνος Αγίου, Διαβόλου ή Ψυχιάτρου, επιλέγει κάποιος συνειδητά τα ισόβια μόνο και μόνο διότι θα πάρει πενθήμερη άδεια. Μόλις την βρω, όλα θα έχουν μπει στη θέση τους. Επιτέλους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News