Επειδή η ζωή μας είναι σαν το λουλούδι στο λιβάδι, όπου ο ήλιος το ξεραίνει και το φθείρει και χάνεται και έρχεται το δρεπάνι του θανάτου και το θερίζει και σήμερα είμαστε, αύριο όχι, επειδή χρήματα δεν έχουμε για να αγοράσουμε το συχωροχάρτι για μια καλή θέση στον παράδεισο, ούτε είμαστε σίγουροι ότι η θεωρία του Ωριγένη, περί της αποκατάστασης των πάντων, δηλαδή για την είσοδο όλων των ψυχών στον παράδεισο ισχύει, ούτε  τίποτα αφελείς φανατικοί είμαστε, να ζωστούμε με εκρηκτικά για να πάρουμε αντιπαροχή τους ουρανούς. Θα ήθελα να  σας κάνω κοινωνούς -αλλά σας παρακαλώ ας μείνει αυστηρά μεταξύ μας- ενός μυστικού, μιας αποκλειστικής πληροφορίας που με μεγάλο κόπο -είναι αλήθεια- και κόλπο κατάφερα να αποκτήσω. Λοιπόν, όποιος ξέρει, όποιος γνωρίζει ολόκληρο τον Ερωτόκριτο από στήθους, πάει κατευθείαν στον παράδεισο, είναι η οντισιόν του Παραδείσου.

Σας το λέω ειλικρινά και σας παρακαλώ να την πάρετε στα σοβαρά αυτή μου την πληροφορία, πιστοί και άπιστοι, γιατί θα μετανιώσετε κάποια μέρα και τότε θα είναι οριστικά αργά. Αρχίστε λοιπόν τη μελέτη και την αποστήθιση και αν θέλετε την συμβουλή μου να μελετάτε κυρίως το βράδυ αργά, πριν πάτε για ύπνο και φωναχτά μάλιστα. Είναι κάτι που το συνηθίζουν οι ηθοποιοί και αυτοί κάτι παραπάνω ξέρουν από εμάς, μιας και η εργασία τους είναι να αποστηθίζουν κείμενα και ρόλους. Αλλά και κάτι ακόμα από προσωπική πείρα, τις άγιες και τις μεγάλες μέρες το διάβασμα αποδίδει διπλά και τρίδιπλα, δοκιμάστε το. Το ευλογούν οι άγιοι Τεσσαράκοντα και όλοι οι ασκητές του μάταιου αυτού κόσμου που αγιάζουν με τα τραγούδια του Θεού.

Δεν θα ήθελα, όμως, να με πιέσετε να σας αποκαλύψω την πηγή της πληροφορίας μου, γιατί ορκίστηκα να το κρατήσω επτασφράγιστο μυστικό, ακόμα και επάνω στον σταυρό αν χρειαστεί. Το ορκίστηκα στη ζωή και στην ομορφιά της Αρετούσας και δεν θέλω με τίποτα να ταλαιπωρηθεί για μια ακόμα φορά άδικα, από δική μου απερισκεψία.

«Μα τ΄ Άστρη, μα τον Ουρανό, μ' Ανατολή και Δύσι,
και μα τη Γής, που τα κορμιά θε να μας καταλύση
και μα τον Ήλιο το λαμπρό, το Φως και τη Σελήνη
ποτέ να μη δολώσωμεν ετούτο οπ' εγίνη,
κ΄ εκείνο οπ΄ εγράψαμε πάντα να το κρατούμε,
βέβαιο κι ακατάλυτο, ό,τι καιρόν κι ά ζούμε
και πάλι αν αποθάνωμε πάντα η κλερονομιά μας
να κάνη ό,τι 'ναι στο χαρτί και λεν τα γράμματά μας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News