Πέρυσι το καλοκαίρι είχα αναφερθεί στο Μίνι μάρκετ που άνοιξε ο κυρ Νίκος στη γειτονιά μου. Το είχα χαρακτηρίσει μάλιστα και «κομμουνιστικό», λόγω της λιτότητας στον αριθμό των επιλογών που προσέφερε σε κάθε προϊόν. Δύο μάρκες σαπούνι, όχι πέντε και έξι, δύο οδοντόπαστες, μία μάρκα αποφλοιωμένα ντοματάκια, κ.ο.κ.

Από τότε ο κυρ Νίκος και το μαγαζί του έχουν κάνει δρόμο. Η βασική του φιλοσοφία, η λιτότητα δηλαδή στις προσφερόμενες επιλογές ενός προϊόντος, παραμένει. Έχει αλλάξει όμως ο αριθμός των προϊόντων που προσφέρονται. Πρώτα απ’ όλα, ο κυρ Νίκος έχει φέρει εφημερίδες και περιοδικό Τύπο. Έξυπνη κίνηση, μια και πολλά από τα περίπτερα που λειτουργούσαν στην περιοχή, έχουν κλείσει. Έχει βάλει και ψυγείο με παγωτά. «Μπήκε η άνοιξη κυρ Αλέξαντρε, μυρίζει καλοκαίρι, και ο κόσμος θέλει το παγωτό του». Η κίνηση ματ του κυρ Νίκου όμως είναι ότι έφτιαξε και δύο ράφια με είδη οπωροπωλείου. Ντομάτες, πατάτες, κρεμμύδια χλωρά και ξερά, μαρούλια, αγγούρια, αχλάδια, πορτοκάλια, μαϊντανό – τα βασικά, δηλαδή. Είναι να απορεί κανείς πού χωράνε όλα αυτά. Κι όμως χωρέσανε. Βέβαια, το Μίνι μάρκετ μού θυμίζει τώρα την ιστορία του Χότζα,

Εδώ και κάποιους μήνες πηγαίνω τις Κυριακές το πρωί στου κυρ Νίκου. Προσφέρει ελληνικό καφέ σε κούπα και τα λέμε χαλαρά. Αν κάποια φορά δεν πάω, με μαλώνει. «Γιατί δεν ήρθες προχτές; Σε περίμενα». Λέμε διάφορα, κυρίως ιστορίες θαλασσινές μια και ο κυρ Νίκος ήταν για πολλά χρόνια ναυτικός.

Την περασμένη Κυριακή το απόλαυσα. Κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε. Οι περισσότεροι με πρόχειρη αθλητική περιβολή ή με ρόμπα και ζακέτα δηλωτικά ότι μόλις βγήκαν από το σπίτι, στο οποίο και θα επέστρεφαν αμέσως μετά. «Ξέμεινα από καρότα και τα θέλω για το βραστό που θα μαγειρέψω» λέει μια κυρία, «μου κράτησες την εφημερίδα που σου ζήτησα;» ρωτάει ένας συνταξιούχος. «Η κυρία είναι από τα μέρη σου, από την Αίγυπτο», μου λέει ο κυρ Νίκος δείχνοντάς μου μία πελάτισσα. «Α, ναι; Πότε ήρθατε στην Ελλάδα;». -«Σήμερα θα μαγειρέψω αιγυπτιακό φαγητό» μου λέει. «Θα κάνω κουμπέμπα με πιλάφι». «Α! μαγειρεύετε αιγυπτιακά φαγητά;» τη ρωτάω. -«Πολύ συχνά. Κάνω απ’ όλα. Φούλια, συκωτάκια αιγυπτιακά, σούπα μουλουχία με ρύζι και κοτόπουλο όταν μαζευόμαστε όλη η οικογένεια, Να ‘ρθείτε μια μέρα να σας κάνω το τραπέζι».

Λόγια που δεν θα πραγματοποιηθούν μάλλον ποτέ, αλλά που δείχνουν μια γλυκιά και ανθρώπινη διάθεση που τόσο μας έχει λείψει τα τελευταία χρόνια. Ο διαρρηγμένος κοινωνικός ιστός, των τελευταίων τεσσάρων ετών, ίσως ανασυγκολληθεί μέσα από τις γειτονιές και τα μαγαζιά σαν αυτό του κυρ Νίκου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News