Ο Λέων Τολστόι ανήκε στην Ρωσική αριστοκρατία. Ο συγγραφέας του Πόλεμος και Ειρήνη ήταν ένας αριστοκράτης που προς το τέλος της ζωής του μετετράπη σε αναρχικό, αυστηρό κριτή της ρώσικης εξουσίας. Ένας αιρετικός στα μάτια της εκκλησίας που όμως ως μυθιστοριογράφος λατρεύτηκε. Η ταινία «Ο Τελευταίος Σταθμός» παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στον τελευταίο χρόνο της ζωής του.

Νομίζω πως μόνο για να απολαύσει κάνεις την Ελεν Μίρεν να υποδύεται την σύζυγο του Τολστόι που βλέπει τον άνδρα της να την εγκαταλείπει σιγά σιγά, αξίζει τον κόπο να δει αυτή την ταινία. Η Μίρεν έχει βρει κάθε βλέμμα, κάθε σύσπαση προσώπου, κάθε ύφος και τα χρησιμοποιεί με μεγάλη επιδεξιότητα και πειστικότητα. Το καλό είναι πως «τραβάει» και τον Πλάμμερ, ο οποίος έχει ανεβάσει την απόδοσή του στο μέγιστο σαν Τολστόι. Φαντάζομαι πως για όλα αυτά ευθύνεται και ο Μάικλ Χόφμαν του οποίου οι ερωτικές σκηνές με την Μάσσα είναι πραγματικά περίφημες.

Η κόμισσα Σοφία (Ελεν Μίρεν) που έχει κάνει στον Τολστόϊ 13 παιδιά βλέπει ξαφνικά τον άνδρα της να την απομακρύνει, να την απαρνιέται σεξουαλικά και γενικά να την κάνει πέρα στο όνομα της καινούργιας θρησκείας που έχει ενστερνιστεί ο Λέων. Του Τολστοϊσμού. Ο Λέων ασπάζεται την χορτοφαγία, απέχει απ το σεξ, θαυμάζει την πενία, ενώ του αρέσει να φοράει ρούχα μουζίκων. Λίγο πανάκριβα μου φάνηκαν τα υφάσματα αλλά το στυλ ήταν εκεί.

Παρακολουθούμε τις παράλληλες ιστορίες έρωτος του Τολστόι με την παθιασμένη Σοφία και του Βαλεντίν (Μακ Αβοι) με την νεαρή και ανεξάρτητη Μάσσα που είναι αφοσιωμένη στο κίνημα του Τολστοϊσμού.
Ελεύθερο πνεύμα η Μάσσα, υποστηρίκτρια της νέα θρησκείας του Τολστόι, ασπάζεται αντισυμβατικές αντιλήψεις για το σεξ και τον έρωτα που καθηλώνουν τον παρθένο Βαλεντίν και τον μπερδεύουν.

Το σπίτι του συγγραφέα θα γίνει άνω κάτω όταν η Σοφία ανακαλύπτει πως ο Λέων θέλει να κληροδοτήσει τα δικαιώματα από τα βιβλία του στον ρωσικό λαό. Η ίδια πιστεύει πως πρέπει να παραμείνουν στην οικογένεια της εξασφαλίζοντας ένα επιπλέον έσοδο. Από εκεί ξεκινάει μια αδυσώπητη μάχη παρασκηνίων. Επιστρατεύοντας κάθε είδους δολοπλοκία, κάθε ερωτικό εκβιασμό που κρύβει μέσα της, μάχεται με μανία για ό,τι πιστεύει πως δικαιωματικά της ανήκει.

Γύρω από τον Τολστόι και την περιουσία του έχει στηθεί ένα μικρό βυζάντιο από γραμματείς, φαρισαίους, φίλους και τους συνηθισμένους τύπους που περιστοιχίζουν πλούσιους και ιδιοφυείς πλην όμως αγαθούς ανθρώπους.
Αν θέλετε μια κυνική προσέγγιση πάνω στο μήνυμα της ταινίας, το να απαρνείσαι όλες τις χαρές και όλα τα γλυκά περιττά πράγματα της ζωής στο τέλος του βίου σου, μετά που τα έχεις γευθεί στο έπακρο είναι κάτι φυσιολογικό και δικαίωμά σου. Το να βαφτίζεις κίνημα, αυτή σου την τρέλα και να στρατολογείς αθώους ανιδιοτελείς νέους είναι κάτι ακραία επικίνδυνο. (Σόρρυ αλλά μου έρχονται στη μνήμη ανάλογα σύγχρονα κινήματα των διαφόρων Ινδών σοφών που κατακλύζουν την Ευρώπη καθώς και όλες τις πικρές ιστορίες αθώας στρατολόγησης ανιδιοτελών ψυχών που τυχαίνει να ξέρω από πρώτο χέρι. )

Ο “Τελευταίος Σταθμός” είναι μια αληθινή ιστορία για δυο έρωτες, έναν στο ξεκίνημα κι έναν κοντά στο τέλος του. Μια μάλλον καλοκαιρινή ταινία που σέβεται την ιστορία της. Πόσο δύσκολο είναι να ζεις με τον έρωτα και το πόσο αδύνατον είναι να ζεις χωρίς αυτόν.

Η ταινία Ο Τελευταίος Σταθμός παίζεται από 29 Ιουλίου στους κινηματογράφους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News