Ο Στέφανος Γεωργίου γεννήθηκε μετέωρος. Από Κύπριο πατέρα (που κουβαλούσε Έλληνες και Τούρκους στην κληρονομιά του) και Σουηδή μάνα. Μισός χριστιανός ορθόδοξος, μισός βαπτιστής, μεγάλωσε στην καρδιά του χίπικου ζεν Σόχο στο Λονδίνο, φοιτώντας σε ρωμαιοκαθολικό σχολείο. Μοιραία έγινε ανεκτικός στο διαφορετικό. Μοιραία ποτέ δεν ανήκε εξ ολοκλήρου πουθενά. Γι' αυτό εύκολα έγινε στα 19 του χρόνια από Στέφανος που σέρβιρε στο μπιστρό του μπαμπά του, ο νεαρός ροκ σταρ Cat Stevens που πουλούσε εκατομμύρια δίσκους. Ούτε στη μουσική του όμως ήταν μονολιθικά πιστός παρά την τεράστια επιτυχία που έκαναν εξαρχής τα τραγούδια του. Πάντα χρειαζόταν ένα ολόκληρο μπουκάλι πόρτο ανακατεμένο με μπράντι (συνταγή Τζίμι Χέντριξ) για να ξεπεράσει τη δειλία του και να βγει στη σκηνή.

Πάντα έψαχνε κάτι μεγαλύτερο απ' αυτό, κάτι βαθύτερο απ' αυτό που ζούσε. Οι στίχοι του το αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας. Μέσα στις γκρούπις, τα ναρκωτικά και το γκλαμ της εποχής αυτός έγραφε στα λατινικά το Oh caritas, ατενίζοντας το τέλος του κόσμου ή το τραγούδι όπου ο πατέρας αποχαιρετάει τον γιο του ξεκινώντας το μυστικό ταξίδι της ωρίμανσης. Το Morning has broken, που έγινε παγκόσμιο χιτ, το εμπνεύστηκε στο τμήμα θρησκευτικών βιβλίων ενός βιβλιοπωλείου στο West end όπου μεγάλωσε και το έγραψε σ' ένα τόνο που του θύμιζε το νανούρισμα της μάνας του. Οι φίλοι του, οι μουσικοί, τα κορίτσια, ακόμα και οι δημοσιογράφοι που του κάνανε συνεντεύξεις ομολογούσαν ότι ήταν (και είναι) σχεδόν αδύνατον να μην συμπαθήσεις τον Cat Stevens τότε και τον Γιουσούφ Ισλάμ σήμερα. Ο Barry Egan του Independent έγραφε το 2009, είναι «ευγενής, τρυφερός σαν αεράκι» κι ότι καταλαβαίνεις αμέσως από πού βγήκαν τόσο λυρικά τραγούδια σαν το Peace Train, το The First Cut Is The Deepest, το Father And Son.

Πώς όμως αυτή η άμωμη ψυχή βρήκε το κουράγιο ή την τρέλα να απαρνηθεί τον φαντεζί κόσμο της μουσικής σκηνής και να στραφεί σε μοναχικά μυστικιστικά μονοπάτια; Η βοήθεια ήρθε εξ ουρανού, ισχυρίζεται ο ίδιος στις συνεντεύξεις του. Πρώτα προσβλήθηκε από φυματίωση. Το χτύπημα αυτό του άνοιξε τα μάτια. Τότε αίφνης κατάλαβε πως το σώμα του διαλυόταν γιατί ήταν δούλος ενός συστήματος που δεν ικανοποιούσε καμιά βαθιά του ανάγκη. Άνθρωποι τον έσερναν δεξιά κι αριστερά για να πλουτίσουν αυτοί. Η συνέχεια ήρθε μοιραία και φυσικά. Ο Κατ Στίβενς άρχισε να ξεφλουδίζει σαν φίδι το λαμπερό τομάρι του ροκ σταρ και να στρέφεται στην αναζήτηση. Μελέτησε όλες τις θρησκείες, διάβασε βουδιστικά κείμενα, ζεν, αριθμολογία, αστρολογία, τα πάντα. Μια μέρα που κόντεψε να πνιγεί στον ωκεανό του Μαλιμπού στην Καλιφόρνια, με έκπληξη άκουσε τον εαυτό του να ζητάει ενστικτωδώς τη βοήθεια του θεού. Όπως εξομολογείται ο ίδιος, αμέσως μετά ένα μεγάλο κύμα τον ξέβρασε στην ακτή και του έσωσε τη ζωή. Όταν λίγο αργότερα ο αδερφός του του έκανε δώρο ένα Κοράνι, ήταν πια έτοιμος: ένιωσε πως βρήκε την πηγή του φωτός του αληθινού. The rest is history.

Το 1979 εγκατέλειψε οριστικά το τραγούδι, παντρεύτηκε με προξενειό μια έξυπνη και μορφωμένη μουσουλμάνα και αφοσιώθηκε στην οικογένειά του, στο ανθρωπιστικό έργο και στην ψυχή του.

Ο κόσμος, οι θαυμαστές του που δεν παρακολουθούσαν την πνευματική του διαδρομή, σοκαρίστηκαν στην αρχή – ειδικά όταν στη δεκαετία του 80, ίσως και λόγω της ορμής του νεοφώτιστου, διατηρούσε ένα εξτρίμ μουσουλμανικό λουκ. Αναρωτιόνταν πού κρύφτηκε ο νόστιμος νεαρούλης με το ρομαντικό βλέμμα πίσω από τον ιμάμη με τη γενειάδα και το λευκό ράσο που έβλεπαν να κυκλοφορεί με το όνομα Γιουσούφ Ισλάμ. Ο ροκ σταρ τώρα έφτιαχνε σχολεία στην Αγγλία για αγόρια και κορίτσια – μουσουλμανάκια που μάθαιναν να σέβονται μαζί με το θεό και την επιστήμη. Έγινε σιγά-σιγά το πρόσωπο των ειρηνόφιλων, μετριοπαθών μουσουλμάνων της Αγγλίας. Για 30 χρόνια, μάλιστα, δεν έπιανε ούτε την κιθάρα στα χέρια του, γιατί ήταν ο ομφάλιος λώρος που τον παρέσυρε σε έναν βρώμικο κόσμο. Ο Γιουσούφ έκανε εκτός από σχολεία και πέντε παιδιά. Το ένα απ' αυτά έφερε τον πειρασμό από την πίσω πόρτα σπίτι. Άφησε μια κιθάρα στον καναπέ του λίβινγκ ρουμ. Εκείνο το μοιραίο  βράδυ ο Γιουσούφ ώριμος πια, ένας γλυκύτατος καλοντυμένος κύριος με μετριοπαθή γκρίζα γενειάδα, ανατολικοδυτικό κομψότατο ντύσιμο και μάτια 15χρονα, άγγιξε ξανά το αγαπημένο όργανο και είδε ότι δεν φοβόταν πια. Κατάλαβε ότι ήταν βλακεία να απαρνιέσαι ένα δώρο και ένα όπλο. Τα τραγούδια άλλωστε φτάνουν τις καρδιές πολύ πιο εύκολα από τα κηρύγματα.

Έτσι, το 2006 βρέθηκε να ηχογραφεί τραγούδια και να γράφει ένα βιβλίο που εξηγούσε στους απανταχού μουσουλμάνους να μην ανησυχούν που τον βλέπουν πίσω στα στάδια με τον Μπόνο και τον Πίτερ Γκάμπριελ. Δεν αλλαξοπίστησε, την ειρήνη και την αγάπη τραγουδάει. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει σε όλη του την ισλαμική ζωή, να πείσει τους χριστιανούς να μην ανησυχούν. Ισλάμ δεν σημαίνει φανατισμός και βία – η δική του εκδοχή ήταν η εκδοχή του περιστεριού και όχι του γερακιού. Αντιμετώπισε μεγάλη καχυποψία και συκοφαντία. Οι δημοσιογράφοι είχαν πει ότι υποστήριζε τη Χαμάς – ακόμα και ότι ήταν υπέρ της θανατικής καταδίκης του Σάλμαν Ράσντι, όλα ψέματα. Η βία είναι το πρόβλημα, όχι η λύση.

Βλέποντας σήμερα τα ειρηνικά του μάτια και το γλυκύτατο παιδικό χαμόγελο, βρίσκεις εξαιρετικά αστείο το γεγονός ότι το 2004 οι Αμερικανοί τον έβαλαν στη μαύρη λίστα και δεν του επέτρεψαν να ταξιδέψει στη χώρα για λόγους ασφαλείας. Δεν θύμωσε. Απλώς ξαναγύρισε στο Λονδίνο. Ο Γιουσούφ, άλλωστε, πάντα εύρισκε μια θετική όψη στα πάντα -ακόμα και στην κρίση: τώρα αποκαλύφτηκαν οι τραπεζίτες και ο ρόλος τους, δήλωσε. Και στη Βίβλο και στο Κοράνι υπάρχει η διαβεβαίωση ότι πιο δύσκολα περνάει καμήλα σε βελόνα παρά πλούσιος στον παράδεισο. Γι' αυτό και αφιέρωσε τον δικό του πλούτο και το ταλέντο του στα παιδιά των άλλων, στο μέλλον. Για τον ίδιο λόγο, είμαι βέβαιη ότι σήμερα διαβάζοντας τα νέα από το Παρίσι θα είναι βαθιά ανήσυχος για το μέλλον όλων μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News