Η Ελένη Πέτα, στην πολύχρονη πλέον πορεία της στη μουσική, μέτρησε πολλές αλλαγές. Άλλοτε εξαιτίας της δικής ανάγκης να ανανεώνεται και άλλοτε γιατί έτσι αποφάσιζαν οι κάποτε παντοδύναμες δισκογραφικές εταιρίες. Με σπουδές στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, έπαιζε βιολοντσέλο σε συναυλίες κλασικής μουσικής όταν αποδέχτηκε την πρόταση να τραγουδήσει σε ένα από τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα της πόλης, πλάι σε βαριά λαϊκά ονόματα. Σε έναν μουσικό χώρο για τον οποίο δεν είχε ιδέα. «Οι δισκογραφικές με προόριζαν για λαϊκή τραγουδίστρια γιατί αυτό ήταν της μόδας τότε, αυτό ήταν κερδοφόρο. Μπορεί να μην ήξερα πως λειτουργεί ο χώρος, μπορεί να δυσκολευόμουν να διαχειριστώ ανθρώπους και καταστάσεις αλλά πάντα εναντιωνόμουν στην κατεύθυνση που ήθελαν να μου επιβάλλουν και το αποτέλεσμα ήταν πάντα κάτι μεσοβέζικο». Εκεί βρίσκεται η εξήγηση για τις συχνές της αλλαγές. Στο συναυλιακό ρεπερτόριο της. Και στα μαλλιά της όπως συμπληρώνει γελώντας. Κάθε φορά που ένιωθε πως ασφυκτιά την έπιανε η τρέλα των αλλαγών. Στο πέρασμα του χρόνου, έκανε το ξεκαθάρισμα. Τι κρατά και τι αφήνει. Χωρίς να μετανιώνει για τίποτα. Ούτε για την εποχή του ποπ «πρώτου προγράμματος» στα μπουζούκια. «Ξέρεις πόσο ψήθηκα εκείνη την περίοδο; Ταχύρυθμα εντατικά μαθήματα πήρα. Για αυτό τώρα δεν ιδρώνει με τίποτα το αυτί μου.»

Αυτό το καταφέρνει τώρα γιατί για κάποια χρόνια έπεφτε πάνω σε τοίχους και έβλεπε τις προσδοκίες της να ματαιώνονται. Δούλευε σκληρά, έκανε σχέδια, έβαζε στόχους και απογοητευόταν. Όταν σήμερα όλοι της λένε πως βρήκε επιτέλους τον δρόμο της, εκείνη απαντά «Ναι, ωραία, αλλά για ρώτα με πως τον βρήκα». Ξέρει ακριβώς τι θέλει και που οδεύει μουσικά αλλά στόχους σταμάτησε να θέτει. «Όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή μου ήρθαν μόνα τους. Σαν δώρο. Στα προσωπικά μου και στις συνεργασίες μου όπως αυτές με τον Νίκο Παπάζογλου, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, την Ηρώ, τον Youssou N'Dour, τον AlDiMeola». Άλλο ένα δώρο και μάλιστα πολύτιμο είναι για την Ελένη Πέτα το γεγονός πως το κοινό που την ακολουθεί ανεξάρτητα από το πόσο πολυπληθές είναι, την ακολουθεί για τη φωνή της και όχι μόνο για τη δισκογραφία της. Την ακολουθεί πιστά τα τελευταία πέντε χρόνια που η Ελένη έχει ερωτευτεί την ένταση, το λυρισμό, το δυναμισμό του Αργεντίνου Astor Piazzolla, του κατά πολλούς, σημαντικότερου συνθέτη τανγκό. «Όταν μυήθηκα στη μουσική τους και την ατμόσφαιρα που δημιουργεί, παθιάστηκα, αφοσιώθηκα. Σε λίγες μέρες χωρίς να γνωρίζω ισπανικά, έμαθα να τραγουδώ το ρεπερτόριό του. Μα όταν κάτι σου αρέσει πολύ και στα κινέζικα το μαθαίνεις.» Έμαθε να τραγουδά γαλλικά, ισπανικά, αγγλικά, πορτογαλικά. Σαν να ήταν όλες μητρικές της γλώσσες. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τη σωστή προφορά αλλά με την ψυχή των τραγουδιών. Η Ελένη Πέτα μπαίνει βαθιά στην ψυχή τους. Έχει μια προσιτή αρχοντιά στη σκηνή. Εκεί που νομίζεις ότι χάνεται, λίγο πριν συλλαβίσει την τελευταία λέξη του τραγουδιού, επιστρέφει χαμογελώντας γλυκά. Το σώμα της ακολουθεί τη φωνή της χωρίς υπερβολές. Θεατρικά. Με την αίσθηση του μέτρου. Αλλά χωρίς τσιγκουνιά.

Αυτήν την περίοδο κάνει τον γύρο της Ελλάδας παρουσιάζοντας τη νέα της μουσική παράσταση «Duende» με τον Παναγιώτη Μάργαρη. Έτσι έχει ονομάσει και τον τελευταίο της δίσκο. «Το Duende είναι μια έννοια συνυφασμένη με την κουλτούρα της Ανδαλουσίας κι έχει να κάνει με το συναίσθημα, το πάθος, την ανείπωτη συγκίνηση που μπορεί να προξενήσει μία καλλιτεχνική έκφρασηστο χορό, τη μουσική και το τραγούδι» μου εξηγεί. «Σε όλη την Ανδαλουσία…όλοι μιλούν συνεχώς για duende και το αναγνωρίζουν με αλάνθαστο ένστικτο μόλις εμφανιστεί», έλεγε ο Λόρκα. Η Ελένη Πέτα το προσπαθεί ερμηνεύοντας με σκοτεινότερες ενορχηστρώσεις τραγούδια των Madredeus, Joan Baez, Astor Piazzolla, The Police, Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Θάνο Μικρούτσικο.

Λίγο πριν την αποχαιρετήσω γιατί πρέπει να προλάβει το μάθημά της–διδάσκει φωνητική σε νέους τραγουδιστές- προλαβαίνω να την ρωτήσω τι σκέφτεται για τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, για το ρόλο των καλλιτεχνών. «Ο κόσμος τώρα έχει ανάγκη από εμάς να τον παρηγορήσουμε, να μαλακώσουμε τη στεναχώρια του. Είναι πολύ σημαντικός αυτός ο ρόλος. Σε ό,τι αφορά τη δημόσια έκφραση μιας άποψης, οι καλλιτέχνες όπως όλοι εκείνοι που έχουν δύναμη και επιρροή, πρέπει πριν μιλήσουν να σκέφτονται δυο και τρεις φορές τι θα πουν.» Εκείνη πάντως προτιμά τις δικές της προσωπικές επαναστάσεις. Αθόρυβα. Αλλά ουσιαστικά. Όπως σε όλα πράγματα στη ζωή της.

*Η Ελένη Πέτα και ο Παναγιώτης Μάργαρης θα εμφανιστούν ζωντανά στο Προαύλιο του Badminton Theater για δύο παραστάσεις Δευτέρα 20 & 27 Ιουνίου και στο Almaz, την Τετάρτη 6 Ιουλίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News